Lutfi coka/cikel per shqiptaret

Cikel per thenje
Shqiptarët janë si macet në thes.
Po ti mbyllësh macet në thes

Nuk shqyejnë thesin
për të dalë jashtë
Po zihen ndër vete
Duke ngrënë njeri- tjetrin….


Djemtë e shqipërisë
Tani si zogjtë e qyqes.
Nëpër botë sillen
Si lypës!...

Kush nuk ka besim
Tjetrin njëllos,
Kush nuk ka moral
tjetrin përdhos..

Njeriu ushqehet
Me ushqime plot,
Bisha ushqehet
Me turi çka rrok!.


Njeriu vlerësohet
Nga mendja në kokë,
Ai gjithëmonë ka afër
Atë që e kupton.


Zemra është
Si pompë gjaku,
Po ke kujdes
Nga infrakti.!


Emisarët shetisin
Botën.
Spekulojnë me gojë
Sa ndyjnë tokën.

Struktura shtet banal
Kur gomari bëhet mbret,
Me ushqimin vital
Na gjeti ne të shkretë.

Thika ther vendimin,
Ther artin edhe fjalën.
Por..mos harro ,
Ther djalin e vajzën.

Në Demokraci
Në letër Liria,
Degjenerim i njeriut
Shkatërrohet rinia.

Lufta për pushtet
Tmerrësishtë zhvillohet,
Barkmëdhenjte flagrant
Kudo zgjerohen.


As gjë mos vendos
Mirë pa e sqaruar,
Ndryshe s’je i meçur
Ke për të gabuar.

Unë jam i mençur,
Jam i shkathtë,
Jam trim
Jam shumë i aftë,,,




Trim e i menҫur është Ai:
Kur mëson ,Kur punon,
Atdhe ,komb e baba
Me zemër e nderon.

Lufta mes territ e dritës
Eshtë fundi i jetës.
Prandaj bijtë e nënës
Largoni terrin e natës.




Pse duhet detyra?
Pse duhet puna?
Një herë t’ju shfrytëzojnë
Pastaj vjen dhuna…..

Syri në dritë,
Koka në terr,
Me elektroshop
Për ide të bën terr.

Betimet e bëra
Nuk shuhen,
Në zemrat e heronjëve
Jetojnë…..

Njeriu ka të drejtë
Për çdo gjë të dyshojë,
Pa të vërteta ,pa fakte
Asnjë të mos dënojë.

Burgu i syrit---Mungeses së dritës së diellit.
Terri i syrit—Varri apo burgu.
Mungesa e dritës---terr i syrit,
Tirania është tmerr i shpirtit.



Drita e diellit të bën
Të shohësh rrugën.
Të hapësh hapin
Pa liri të ndal vrapin..


Fuqia e njeriut është
në atë që beson,
Për liri të Kombit,
Kosideratë krijon.



Vlera e njeriut
Në atë që krijon,
Ndërgjegje e plot
Për Atdhe krijon.

Gjarpërin e dhelprën
E sjell shejtani,
Thumin mbrapa kem
Dreqin e ke mren.


Dhuna mbi varre,
Eshtë robëri.
Digjet si zjar
Kërkon Liri.

Ne robëri skllavërohet jeta,
Në rini s’ka vlerë puna.
Për ne qëndron dhuna,
Nuk dihet si është vepra.






Të luftosh
Ke fitu guximin.
Të veprosh
Ke sjell çlirimin.

Të jetosh
Si dete ngre valët.
Të veprosh
Shtërngo radhët.


Të mendosh…
I fortë kuptimi..
Të llogjikosh..
I fortë Besimi…

Kur fjala të mungon,
Eshtë plumbi që shpeton.
Kur gishti nuk guxon..
Eshtë tmerr e jetë.

Trimëria e njeriut
Atë e nderon.
Aftësia e njeriut
Eshtë zjarri që e mbron.

Tradita e njeriut
Eshtë ajo që e flakron.
Shkathtësiae tij
Eshtë e drejta që fiton.

Guximi i njeriut
Kur armikun lufton.
Jehona e tij
Kur armikun rrëzon.




Truri i njeriut
Përherë të edukohet,
Se pastaj me vonë
Në shkretëtirë coptohet.

Kur punohet mirë
Aty nuk mbin bari..
Rinia pasurohet
Gëzohet fshatari.

Çfarë është --dhimbja?
Çfarë është dashuria?
Çfarë është malli?
Çfarë është vetmija?
Nuk pranohen pa ardhë Liria…

Njeriut që kur lind
Duhet t’i qesh fëtyra!
Pavarësia e Liria,
Janë drita.

Padituria të helmon
Gjakun e idealet.
Shpirtin e trurin,
Endërrat e dëshirat,


Shpresën e djersën…
Përpjekjet e mundin…..
Njeriu që vuan për Atdhe
Loti syrin ia verbon!

Koka e tij ferrë zjarri..
Zjarri lind e nga ai vlon.

Rini shkollohu
Merr guxim e puno!
Dëgjo e bëhu trim
Lufto për liri e begati