A K T U A L I T E T E dhe I N T E R V I S T A

Shkruan: Ahmet QERIQI

Prishtinë, 28. 07. 2008


Opinioni ynë mbase edhe nuk ka sa duhet informacione dhe nuk e di se në luftën barbare, antiqytetëruese të qarqeve serbe kundër fesë dhe kulturës fizike islame, prej vitit 1878 e deri në vitin 2004, Serbia ka djegur dhe ka rrënuar hiq më pak se 3400 xhami, mesxhide, medrese dhe monumente të kulturës islame, në tërë territorin e sotëm të këtij shteti dhe në viset që i kishte okupuar në vitin 1912. Gjatë viteve 1876-1912, Serbia ka djegur dhe ka rrënuar në tërësi më shumë se 1000 vendbanime shqiptare prej Prokupjes, Vranjes, deri në Nish dhe më tutje, duke aplikuar metodën barbare “të spastrimit etnik dhe tokës së djegur”.


· Harta: Zgjerimi i Serbisë në dëm të trojeve etnike shqiptare

· Harta: Operacionet pushtuese serbe…në vitet 1914-1915


Po me këtë mënyrë mizore ka vepruar kundër kulturës islame edhe Qeveria greke, sidomos gjatë shekullit të fundit, kur përfundimisht ka rrënuar, djegur dhe shkatërruar të gjitha monumentet e kulturës fizike islame dhe ka masakruar e dëbuar nga Greqia qindra mijëra myslimanë, shumica syresh shqiptarë të besimit islam, por edhe të krishterë, që nuk e mohonin përkatësinë kombëtare shqiptare. Pavarësisht kësaj barbarie sodomiste të sllavëve dhe grekëve, shtetet islame të Lindjes së afërme kanë ruajtur dhe ruajnë edhe sot qindra kisha dhe manastire të krishtera. Këto fakte zbulojnë vetvetiu dy qendrat më fanatike të botës kundër qytetërimit islam në përgjithësi e në veçanti kundër shqiptarëve, madje edhe kundër shqiptarëve të krishterë.

Kjo luftë konstante antiislame dhe antishqiptare e qarqeve serbe dhe greke doli sheshit edhe me krimet monstruoze, që u kryen në Bosnje kundër myslimanëve, ku krahas bandave kriminale serbe në luftë kundër boshnjakëve morën pjesë edhe ushtarë të forcave paqeruajtëse greke, ndërsa 4500 ushtarët paqeruajtës evropianë edhe pse panë me sy tmerrin njerëzor, mbyllën sytë dhe nuk ndihmuan madje as një fëmijë mysliman për ta nxjerrë nga ferri sodomist serb në Srebernicë.


· Dëshmi: Shiko një fragment nga Masakra e Serbrenicës - korrik 1995


Fushata antiislame dhe antishqiptare e Beogradit dhe Athinës, mjerisht, jo vetëm njëherë ka gjetur përkrahës edhe në mesin e shqiptarëve të krishterë por edhe te disa, të cilët nuk kanë hequr dorë botërisht nga feja islame, por kanë bashkëpunuar dhe po bashkëpunojnë në drejtim të demonizimit të shqiptarëve me përkatësi fetare islame.

Periudha e pas luftës në Kosovë, prej qershorit të vitit 1999, fitorja historike e shqiptarëve kundër kolonializmit dhe despotizmit serb, reflektuan me thellimin e propagandës së qarqeve antishqiptare, sidomos në Beograd dhe në Athinë, por edhe në botën sllave e ortodokse në përgjithësi. Pati herë-herë edhe disa pretendime të demonizimit të shqiptarëve me përkatësi islame edhe nga disa qarqe katolike, në Shqipëri dhe në Kosovë, por ato nuk reflektuan shumë ndasi, me faktin se luftën tonë të drejtë e kishte përkrahur dhe ndihmuar bota e krishterë perëndimore.
Vazhdimit të kësaj propagande, ndoshta edhe pa ndonjë qëllim të keq, i priu me mendjelehtësi, shkrimtari i shquar shqiptar, Ismail Kadare, i cili hiç pa të keq kërkoi nga bashkëkombësit të kthehen në fenë e vjetër, pa llogaritur se kush ka qëndruar dhe po qëndron prapa kësaj fushate të rrezikshme për kombin në përgjithësi, komb i cili të paktën me 70 për qind të pjesëtarëve identifikohet me përkatësi islame, ndërsa në Kosovë dhe në Maqedoni, madje edhe 99 për qind.

Kësaj fushate i dhanë zjarre edhe disa ekstremistë myslimanë sidomos në Kosovë e në Maqedoni, të cilët kundërvënien e bënë, jo për ta mbrojtur dhe ruajtur shqiptarinë islame, të tillë sikur është dhe sikur është konstituuar gjatë disa shekujve, por për t’ iu përgjigjur sulmit me kundërsulm, duke hedhur benzol në flakë. I vetmi nga intelektualët që paraqiti qindra argumente në këtë drejtim, akademik Rexhep Qosja, u sulmua padrejtësisht, nga kreu fetar i Kosovës, por edhe nga përkrahësit e idesë për rikthimin e shqiptarëve në fenë e moçme. (!)

Përpjekjet antishqiptare të kishës ortodokse greke dhe serbe,

përkrahen nga shërbëtorët e tyre shqipfolës

Edhe pse polemika: Kadare-Qosja nuk degjeneroi me ndonjë përplasje, qarqet antishqiptare, mbeten të pakënaqura, meqë fitili i ndezur nga këto qarqe nuk solli efektet e dëshiruara për ta. Ndërkohë, Kisha Ortodokse greke në Shqipëri, në krye me antishqiptarin, Janullatos nuk e futi dot në këllef, thikën e gjatë me dy tehe të andartëve grekë, por lojën e zezë të shtrigave e vazhdoi me zhvarrosjen e eshtrave të fëmijëve dhe grave shqiptare, në disa vendbanime të trevave jugore të Shqipërisë, me qëllim për të rritur numrin e ushtarëve barbarë grekë, të vrarë gjatë Luftës së Dytë Botërore në përpjekje për të masakruar shqiptarët. Edhe politika antishqiptare e Beogradit nuk mbeti anash. Ajo në vijimësi i paraqet shqiptarët si terroristë islamikë, si muxhahedinë dhe si racë që duhet të zhduket me qëllim që të “ruhet” krishterimi në Evropë.

Se, kush e ka lejuar, e ka mbështetur dhe po e mbështet Janullatosin për ta varrosur Kishën ortodokse shqiptare, kjo dihet mirëfilli. Ashtu sikur dihet se në viset e Shqipërisë së mesme dhe të jugut, nga vitit 1992 janë ndërtuar qindra kisha ortodokse të tipit grek, duke shpërfillur në tërësi traditën autoktone të krishterëve shqiptarë, të realizuar me aq mund, por me sukses nga Peshkopi, Fan Noli dhe përkrahësit e ithtarët e tij. Zëri, mjerisht gati i vetmuar i At Markut kundër kësaj dukurie antishqiptare nuk po përkrahet, as nga qarqet shtetërore të Shqipërisë, por as edhe nga shumica e pjesëtarëve të besimit të krishterë, të cilët për përfitime materiale, po tregohet sheshit se janë në gjendje madje edhe të asimilohen, sikur po ndodh në disa vise të Himarës, të Delvinës e të Sarandës.
Të gjitha këto përpjekje kanë dhënë dhe po japin rezultate, me faktin se ka individë, por edhe qarqe të caktuara anti islame në Shqipëri, dhe jo vetëm atje, të cilat në mënyrë perfide dhe hipokrite po bëjnë përpjekje të nxisin një përplasje brendakombëtare në këtë drejtim, për qëllime që kuptohen lehtë.

Një yshtje hipokrite në drejtim të demonizimit të shqiptarëve myslimanë kohëve të fundit e ka bërë edhe Ben Blushi me romanin e tij: “Të jetosh në ishull”, i cili u përurua dhe u lavdërua sidomos nga qarqet pro greke e pro serbe. Askujt nuk mund t’ i merret e drejta për t’ u shprehur lirshëm, por kur kjo shprehje atakon moralin dhe fenë e shumicës së kombit, atëherë nuk kemi të bëjmë më, me liri të fjalës dhe të shprehjes, por me një fushatë të pandershme, të turpshme dhe krejt të panjerëzishme, jo vetëm të atij që ka marrë guximin për të përdhosur moralin fetar të 70 përqindëshit të kombit, por edhe të atyre hipokritëve të tjerë, të cilët i mbajnë ison dhe jo vetëm aprovojnë, por lavdërojnë sharjet, fyerjet, përçmimet dhe përdhunimet e tilla.

Si do ta përjetonte popullata shqiptare e krishtere po të shkruheshin vepra, të cilat mungojnë, lidhur me vrasjet, përdhunimet, dëbimet, djegiet e shfarosjet e qindra mijëra shqiptarëve myslimanë, jo vetëm në Çamëri por edhe në shumë vise të Shqipërisë së jugut. Mjerisht pati shqiptarë të krishterë të implikuar në krime të tilla kundër vëllezërve të gjakut e të gjuhës, ashtu sikur pati edhe ndonjë rast nga shqiptarët myslimanë. Shembujt e shfarosjes së shqiptarëve, grekët i këndojnë pa pikë turpi edhe në këngë. Ata krenohen se të parët e tyre kanë mbaruar opinga dhe rripa me lëkurën e shqiptarëve e të turqve. Çfarë qytetërimi është ky, përveç nëse barbaria, nga dikush mund të quhet, qytetërim!!! Peshkopët dhe popat serbë në Kosovë i detyruan shqiptarët myslimanë t i hapin vetë varret dhe ata nuk pranuan të bëjnë kryq. Ata u vranë së bashku me fëmijët, gratë, nënat e nuset e tyre dhe u varrosen në varreza kolektive, jo vetëm në Lugun e Baranit, por gjithandej nëpër tokat shqiptare të pushtuar nga sllavët, në Vranjë, në Kumanovë, në Shkup, Tetovë, Manastir dhe në tërë Kosovën.
Pretendimet për nxitjen e konfliktit fetar në mesin e shqiptarëve nuk janë të reja as të kohës sonë. Janë bërë sa e sa përpjekje në këtë drejtim, por për fat të mirë, asnjëherë nuk kanë dhënë rezultate të dëshiruara për armiqtë e Shqipërisë dhe të popullit shqiptar, i cili në mos për tjetër, në botë njihet dhe shquhet për tolerancën e vërtetë fetare, pa djallëzi dhe hipokrizi. Këtë digë të fuqishme të kombit nuk mund ta rrënojnë romanet, as shkrimet e servilëve të të huajve, as matrapazët e politikave koniukturale, meqë është bazament i ndërtuar mbi shpirtin e shqiptarit fisnik, i cili është i vetëdijshëm për fenë e të parëve, por nuk pretendon të rikthehet në ato rrënjë, sepse po të ndodhte kjo, atëherë dikush do të kërkonte të ktheheshim edhe më tutje, deri te paganizmi apo periudha e barbarisë. Kjo nuk ka kuptim, dhe këtë porosi të mjerë të individëve, qofshin këta, bena, luba, kada, bala, gjena, spaha qofshin këta edhe artema e janullata, nuk do ta pranojë shumica shqiptare, e cila e ka ruajtur me sukses ekuilibrin kombëtar e fetar si dhe identitetin e vetë autentik, në këtë pjesë të Ballkanit dhe të Evropës

Barrën kryesore të luftës kundër Turqisë dhe jo vetëm kundër

saj e bartën shqiptarët e besimit islamë


Vëllezërve tanë të gjuhës dhe të gjakut, të cilët krenohen se kanë mbetur të krishterë, duhet t’ iu përkujtomë me këtë rast se barrën kryesore të luftës kundër Turqisë, qysh nga koha e Skënderbeut e kanë mbajtur mbi supe pikërisht shqiptarët e besimit islam. Skënderbeu, aq sa ishte Gjergj Kastriot, po aq ishte edhe Skënderbe. Ai nuk luftoi vetëm për ta ruajtur krishterimin, sikur është propaganduar dhe po propagandohet, por në radhë të parë për ta çliruar atdheun nga robëria turke. Ai nuk kërkoi, madje as nga nipi i tij, Hamzai ta ndërronte emrin, edhe pse ky e tradhtoi. Nuk kemi as edhe një dokument të kohës që flet se Skënderbeu i vriste shqiptarët, sepse kishin pranuar islamin. Ai vriste kundërshtarët dhe pushtuesit e trojeve shqiptare, prijësit e të cilave u bashkuan me Skënderbeun me qëllim për ta mbrojtur Arbërinë dhe jo krishterimin. Feudalët u bashkuan me Prijësin me qëllim për të mbrojtur pronat e tyre dhe jo ikonat e Shën Mërisë apo të Krishtit. Dihet mirëfilli se Gjergj Kastrioti luftoi me shpatë kundër pretendimeve pushtuese të Republikës së Venedikut në Shqipëri, edhe pse këta ishin të krishterë. Ishte shumë e vogël Shqipëria për t ia ndalur hovin Perandorisë Osmane dhe për ta ruajtur krishterimin në Evropë nga Turqia, e cila do të pushtonte vendet deri në mesin e Evropës. Por, Shqipëria në kohën e Skënderbeut bëri aq sa mund të bënte, dhe aq sa nuk bënë dot ballkanasit e tjerë, aq më pak serbët e grekët, të cilët pranuan statusin e robit, të rajasë dhe të skllavit.

Kryengritësi më i madh i kohës së Perandorisë turke, Halil Patrona, (1670-1730) ishte shqiptar nga Hurpishti, i cili edhe pse mysliman u ngrit për të ruajtur të drejtat e popullatës nga shfrytëzimi turk, pa dallim përkatësie e feje. Për këtë qëllim njerëzor dhe kundër shfrytëzimit, vetëm në Stamboll në nëntor të vitit 1730 u vranë rreth 7000 jeniçerë shqiptarë, në krye me Halil Patronën dhe po aq të tjerë u ndoqën, u vranë e shfarosën nëpër viset e Shqipërisë, dhe që të gjithë, pa dallim ishin shqiptarë të besimit islam.

Të gjitha figurat më të rëndësishme të kombit, që luftuan për shkëputje nga Turqia kanë qenë shqiptarë islamë. Këtë nuk e mohon askush në botë, sepse faktet janë shumë kokëforta. Të tillë kanë qenë: Ali Pashë Tepelena, Mehmed Ali Pasha i Misirit, pashallarët e Shkodrës, Dibrës dhe të Kosovës. Kreu i Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, pastaj të gjithë kryengritësit prej Skënderbeut e deri te Ismail Qemali e Adem Jashari, në përqindjen më të madhe kanë qenë shqiptarë islamë, dhe asnjërit prej tyre nuk i pengoi islami, as e ndërruan fenë. Ata ishin shumë humanistë dhe shumë të fortë në aspektin fetar dhe kombëtar. Ishte At Gjergj Fishta ai, i cili demaskoi dhe diskreditoi politikën antishqiptare të shteteve të krishtera të Evropës kundër copëtimit të Shqipërisë. Ishte Luigj Gurakuqi, krahu i djathtë i Ismail Qemalit me rastin e shpalljes së Pavarësisë. Të gjithë burrështetasit e suksesshëm të Shqipërisë, me ndonjë përjashtim të rrallë kanë qenë dhe janë shqiptarë me besim islam, por secili prej tyre ka pasur konsideratë të veçantë për vëllezërit e gjakut dhe të gjuhës. Shqiptarët e besimit islamë asnjëherë nuk e kanë mohuar as e mohojnë kontributin e vëllezërve të gjuhës dhe të gjakut në rizgjimin kombëtar, në bërjen e Shqipërisë e më fund edhe në çlirimin e viseve shqiptare nga barbaria ortodokse serbe.
Ky unitet, kjo lidhje e fortë emancipuese, kjo tolerancë fenomenale fetare në mesin e shqiptarëve, është bazament, i cili nuk mund të rrënohet. Të kota kanë qenë dhe do të mbesin përpjekjet e qarqeve antishqiptare të Athinës dhe të Beogradit, po aq sa janë të kota edhe përpjekjet e shërbëtorëve të tyre, të cilët në periudha të ndryshme edhe na kanë dëmtuar, por nuk kanë arritur ta vënë në pikëpyetje njësinë e kombit, fesë, gjuhës dhe traditës shqiptare. Lufta e qarqeve të tilla kundër islamit, nga radhët e shqiptarëve, qofshin këta myslimanë, katolikë apo ortodoksë, ka për qëllim edhe irritimin e shteteve islame për ta pranuar pavarësinë e Kosovës. Një masë e shprehur e këtij irritimi mbase edhe ekziston, meqë edhe klasa politike shqiptare e Kosovës nuk është treguar e aftë dhe as sa duhet e përgjegjshme në drejtim të propagandimit të pavarësisë në vendet islame.


· Autori është drejtor i Radios Kosova e lirë.

· Pushtetarët që nga 1990 e deri sot, si e si, por gjithmonë në pajtim e harmoni me pushtetin, në paket e kanë suspenduar veprimtarinë shekullore për liri dhe pavarësi të shqiptarëve, dhe Marrëveshjen korrnizë - Altruizmin e rikthimt në startin e ngecjes, e përforcuan për ta devijuar kërkesën e shqiptarëve të cilët, akoma përpiqen t’ia mbushin mendjen edhe BE edhe Amerikës, edhe Natos, se shqiptarët padrejtësisht jetojnë të ndarë dhe nëpër shtete që kanë ndjenjë dhe regjime unitariste, koloniste!

· Kush tha se çështja shqiptare nuk është e zgjidhur? Problemet egzistojnë por, ato do t'i zgjidhin pushtetarët...! Çështjen shqiptare do ta zgjidhin kërbaqët!


Shkruan: Ferit RAMADANI

Kërçovë, 25. 07. 2008


Shqiptarët u bënë pre e mendimeve se Marrëveshja kornizë ishte periudha hyrëse nga një fazë pjekurie për realizimin edhe zgjidhjen e shumë çështjeve që dalin në zhvillim, në fazën fillestare dhe naive ku dominon altruizmi që e rikthen gjendjen në startin e ngecjes. Nëpër horizontin ku dimensioni i zhvillimit kishte nis, u krijuan karakteristika të tjera që e mohuan edhe atë që ishte kombëtare, edhe atë që ishte shkencore edhe atë që ishte progres teknik i një niveli të lartë për t’ia imponuar shoqërisë modelin multikonfesional, multikulturor, ..., pa marrë parasyshë kushtet dhe rrethanat. Shqiptarët heshtën gjojase do të pasojë etapa, që ata kërkuan korrigjime për keqveprimet në Jyfederalizëm, gjegjësisht, në forma të ndryshme kishin dhënë sinjale se zhvillimi i tillë, me tendencë unitariste, i kishte shpie të gjithë shqiptarët, për një shekull, në theqafje, qofshin ata nën tutelën e maqedonasve, sërbëve apo malazezëve!





Tashti, në këtë realitet të këmbënguljes së pranimit sovran të Maqedonisë unitare, siç pretendojnë me këmbëngulje maqedonasit, në kohën kur varfëria ka shtrirë hapat dhe ka rrëmbyer një përmasë të madhe të qytetarëve, ku numri i të papunëve është mbi 400 mijë qytetarë, dëshira për t'u larguar të rinjtë për të gjetur vende pune në Evropë dhe Amerikë, është domosdo e mbijetimit, prej ku del në pah jopranimi i vlerave njerëzore e kombëtare, dhe domosdoja e realizimit të nevojave lokale, që nga ana e pushtetit, ka selektime dhe qasje të ndryshme! Me këtë rast, nuk e marrim në shënjestër dioptrinë e një pamje stërkeqëse, që del në pah si nivel i korrupsionit dhe keqpërdorimit të mjeteve finansiare, të ndara nga buxheti shtetror i cili shfrytëzohet ma tepër, për qëllime meskine!

Analiza më e rëndomtë e veprimit analitik, pa i bë një sintetikë të imtësive ku thyhen rëndë procedurat, nxier në pah grabitjen e vlerave nga tenderët që u jepen me kusht personave familjar e partiakë të pushtetarëve. Gjithë kjo e ka ngritur përqindjen e ndjenjës qytetare që janë për rrebelim. Megjithatë pushteti i sëndërtuar në parime koalicionesh, ku njëra shtyllë është shtylla e dhënies së urdhërave, tjetra shtyllë - argatët që i zbatojnë, e, kundrejt gjithë këtyre qëndron e armatosur garda speciale që bënë presion, kërcënime, dhe njëkohësisht dhe trumbetime se pas periudhave zgjedhore ata, si grupe funksionale të pushtetit manifestojnë gadishmëri koordinuese që të ndryshojnë gjendjet e ngecjeve, dallimet dhe mirëqenies së qytetarëve t'u krijojnë normën e lartë të plotësimit të nevojave! Gjithë kjo mbetet trill i cili, skalit shijen dhe oreksin për të shpërndarë arrogancë ndaj qytetarëve që nuk kanë linja me të pushtetshmit, për të kryer veprimet e vjedhjeve që organizon pushteti dhe mbushjen e buxhetit shtetror që derdhet me mekanizma sofistik dhe jo të barabartë në dimensionin e hapsirës ku jetojnë shqiptarët dhe maqedonasit.

Kjo rrugë vrazhdësie ka vënë barrikada në alternativat e zhvillimit dhe në kriteret e demokratizimit të shoqërisë. Me të drejtë është ngritur dilema se ku shkon ky shtet?!!! Aq më tepër është habitës veprimi i pushtetarëve shqiptarë, që veprojnë që nga 1990 e deri në këto çaste, se me përpjekjet e tyre, janë sa qesharakë poaq tragjikë! Ata me këtë rrugë që bëjnë janë kundër gjithë logjikës racionale të obcionit të shqiptarëve! Sepse, synimet e drejta të shqiptarëve, të shpeshtën, për kërkesat e bëra, kanë pasur mbështetjen e mekanizmave politik ndërkombëtarë, sepse kanë vënë gjithmonë theksin në zhvillimin e drejtë dhe human të shqiptarëve. Por, pushtetarët shqiptarë, shtylla e argatëve të pushtetit, e kanë ndryshuar porteretin e liridashësve shqiptarë, dhe atë e kanë shpier deri në cakun e nëpërkambjes! Prej kësaj sjelljeje, kanë pësuar shumëfish edhe heronjtë edhe dëshmorët, kanë pësuar edhe të drejtit edhe urtakët, kanë pësuar edhe të diturit edhe ata që hopahop kanë sfiduar ndonjë kërkesë! Ndërsa pushtetarët, për hirë të privilegjeve dhe kulltukëve i kanë vënë në kontratën ma klasike të robërisë marrëveshjet, ligjet, procedurat që i fuqizon pushteti ndaj qytetarëve, e veçmas ndaj shqiptarëve , se duhet ta përqafojnë kolonizimin! Ata pushtetarët që nga 1990 e deri sot, si e si, por gjithmonë në pajtim e harmoni me pushtetin, në paket e kanë suspenduar veprimtarinë shekullore për liri dhe pavarësi të shqiptarëve, dhe Marrëveshjen korrnizë - Altruizmin e rikthimt në startin e ngecjes, e përforcuan për ta devijuar kërkesën e shqiptarëve të cilët, akoma përpiqen t’ia mbushin mendjen edhe BE edhe Amerikës, edhe Natos, se shqiptarët padrejtësisht jetojnë të ndarë dhe nëpër shtete që kanë ndjenjë dhe regjime unitariste, koloniste! Ndërsa pushtetarët, sapo i vënë gradat e pushtetit në supe, u bëjnë apel edhe BE, edhe Amerikës, që t'i pranojë antarë këto modele pushtetesh, pa bërë asnjë përpjekje që në harmoni me kërkesat e popullit që e përfaqësojnë, t'ia bëjnë me dije edhe partnerit qeverisës, edhe BE dhe Amerikës, në mënyrë racionale t’i zgjidhin çështjet akute të shqiptarëve.
E cila është çështja shqiptare ?

Pushtetarët tanë, sapo nisen drejtë shkallëve të kabinetit ku qëndron kryepushtetari, hekurosin mendimet se duhet të duken finalë dhe të përkryer me përputhshmëritë e kryepushtetarit! Ndaj ata, e mësojnë mekamin se janë të gatshëm për atë metodë dhe normë zhvillimi! Edhepse, pandal i lansojnë në opinion trumbetimet se do të bëjnë shumë gjëra sa po të drejtojnë binarët nga do të ecë treni i zhvillimit! Deri tani, hekurudha e zhvillimit, e ka bartur stafetën zhvillimore fshatrave ku banojnë dy plaka e tre pleq nëpër fshatrat e zbrazur të maqedonasve që për hirë të privilegjeve i kanë lëshuar dhe jetojnë në kryeqendër apo nëpër qytetet ku dominojnë maqedonasit! Treni zhvillimor për çdo muaj trokit atyre fshatrave dhe zbraz në kontot e turlifar "boreci" pensionet e majme ! Bie fjala në Izvor të Kërçovës, nëpër fshatrat malor si Ivançishta, ku kushedi a ka dy deri pesë banorë, rregullish derdhen 60 pensione! Rryma elektrike, telefoni, ujësjellsi asfalti nuk mungojnë! Po kjo nuk prish punë! Nuk prish punë as hapësira e kullosave ndërmjet Mallo Crsko e Cerit ku mban bylykun e dhenve që e mori nga organizata shtetrore pa një metelik, Bllagoja i famshëm! Ai që u bë pronari i qindra hektarëve, i frigoriferave, dhe i mijëra krerë dhenve, për të cilat shteti, natyrisht se ka interesim që ia ka koordinuar kreditë pa kamatë, dhe kushedi a do të kthehen, veçanërisht, shteti, ia ka mundësuar edhe linjen e posaçme të telefonit, shiritin e asfaltit, e ajo çka është ma e randësishmja, në atë vend të largët e pa ujë, ia ka dërguar edhe ujin që të bëhet e blertë ajo hapsirë e tufës së biznismenit Bllagoj! Si ky, edhe sa e sa të tjerë, i kanë informatat se si arrihet deri tek mundësia e zhvillimit! Sepse kanali që i shpie deri tek Goshevi, është kanal me kod të psaçëm, ashtu siç e kishte, mbase edhe e ka tarifën Elektroekonomia e Maqedonisë, Telekomi, etj!, ku, shqiptarët i paguajnë faturat mujore të rrymës dhe telefonave, e maqedonët i shfrytëzojnë ato! Do të thotë dikush se kjo është e kaluar! Tash ka filluar faza e privilegjeve! Sepse, kordinohen nga struktura që na përfaqësojnë! Kemi ministra! Kemi deputetë! Drejtorë!...

Po! Kemi gjithçka! Edhe Marrëveshjen Kornizë e kemi për të na nxierr nga vendnumrimi! Dhe ne lëvizëm! Kemi krijuar struktura gjithkah sa që buxhetin shtetror ende s'kemi arritur 3 % ta shfrytëzojmë ne shqiptarët. Megjithatë edhe ne diçka marrim! Ato i kemi dhurata që na vijnë në formë ngushllimesh: Linqet politike, vrasjet, kërbaqët...!

Atëherë kush tha se çështja shqiptare nuk është e zgjidhur? Problemet egzistojnë por, ato do t'i zgjidhin pushtetarët...! Çështjen shqiptare do ta zgjidhin kërbaqët!

* Altruizëm - Gatishmëria për të ndihmuar të tjerët edhe duke flijuar të mirën vetjake, dëshira për t´i bërë mirë tjetrit.

· Me të vërtetë është rëndë që, ta them hapur këtë realitet të hidhur, por i sugjeroj z. Hyseni që sa më shpejt t’i braktisë aspiratat e veta karrieriste politike; të lirohet në tërësi nga figura e idealizuar që ka krijuar për veten, dhe, në të ardhmen, të provojë ta shikojë realitetin objektiv nga një perspektivë tjetër e këndvështrimit. Populli për të ka thurur shumë barsoleta e batuta, dhe në to, porosia që dominonte është e thjesht: SKENDO, IK!



Shkruan: Adnan ABRASHI

Prizren, 16. 08. 2008



“Në kohën tonë të gjithë po merren me politikë, dhe, kjo punë ka bërë që të rinjtë të harrojnë zbavitjet e tyre, pleqtë - hallet e veta, gratë - qeverisjen e shtëpisë, adhuruesit-adhurimin, tregtarët - fitimin dhe mjekët - të sëmurit e tyre”. Kështu kishte shkruar në kohën e vet Sami Frashëri ynë i urtë. Dhe, si duket, me kuptimin e saj të plotë, kjo urtësi po shprehet edhe sot në Kosovën tonë.

Një ditë, me tërë besimin në vete, një njohës i mirë imi më tha:

- Unë patjetër do të bëhem ministër i ardhshëm i Punëve të Jashtme të Republikës së Kosovës!

- Edhe pse e di mirë anglishten, nuk i ke as gjasat më të vogla!- i thashë unë prerë atij.

- Gabohesh rëndë!-mu gjegj me buzëqeshje përplot ironi bashkë biseduesi.

- Kur Skënder Hyseni mund të jetë sot ministër i Punëve të Jashtme, pse dikur të mos bëhem edhe unë?!

Në këtë dialog ka edhe një koincidencë të çuditshme të rastit! Bashkëbiseduesi im ishte muzikant dhe njihej si virtuoz i vërtetë në interpretimin e instrumentit të harmonikës.

· Foto: Ministri Punëve të Jashtme Skender Hyseni

E, po, mbase mu këtu e kam edhe fjalën. Tek ministri ynë aktual i punëve të jashtme, z. Skënder Hyseni.

Sigurisht se është momenti i fundit që edhe qendrat vendimmarrëse të Republikës së Kosovës, partia e koalicionit që e ka propozuar, dhe, së fundi, vetë z. Hyseni, ta kuptojnë se Ministria e porsaformuar e Punëve të Jashtme e Kosovës, nuk është aspak funksionale dhe frytdhënëse në punën e saj, dhe se, fajin kyç për këtë gjendje e ka pikërisht paaftësia e tij që gjendet në timonin udhëheqës të saj. Në vazhdim as që ka nevojë t’i numërojmë si fakte të gjitha dështimet, që duken aq sheshazi saqë mund t’i vërejë çdo laik më ekstrem në këtë zanat.

Po ashtu, në këtë rast as që duhet përmendur edhe faktin se sa rëndësi ka ky dikaster ministror i qeverisjes me Kosovën, e cila posa u shpall shtet.

Nga ana tjetër, edhe joeksperienca fillestare dhe “dhimbjet e para të paevitueshme të lindjes” që e karakterizojnë një “NEW BORN”, në asnjë mënyrë nuk mund ta arsyetojnë vendimin absurd të dikujt, që për trurin koordinues, apo, më mirë të themi, për njëshin e atij resori, ta caktojë dikë, i cili, si të dëshirueshëm, më së paku e vlerëson populli i tij, e si do ta vlerësojnë “mikroborgj” me eksperiencë të traditës së madhe diplomatike evropiane dhe botërore.

Më thoni, ju lutem, përveç atyre që për qëllime tejet të pakuptimta dhe misterioze e kanë propozuar dhe përzgjedhur atë në këtë post, kush është ai intelektual sado i thjeshtë i Kosovës, që në figurën dhe personalitetin e z. Skënder Hyseni, sheh vlera të larta profesionale dhe intelektuale, apo reflektim të një karizmi që është element shumë i rëndësishëm për këtë post, e mos të flasim për eksperiencën e domosdoshme diplomatike të cilin, në fakt, pak kush e ka në Kosovë. Arsyetimi i profesionalizmit të tij vetëm përmes njohjes së shkëlqyeshme të gjuhës angleze, dhe minimizimi i konditave tjera kyçe të virtytshmërisë adekuate për këtë funksion, aspak nuk e nënvlerësojnë injorancën, jo vetëm të atyre që e kanë propozuar, por edhe të atyre që e kanë aprovuar këtë propozim të pavend. Një dozë po aq të madhe të përgjegjësisë në këtë rast, unë ia kisha veshur edhe partisë fituese në këto zgjedhjet e fundit, e cila, edhe pse ka qenë e kushtëzuar nga marrëveshja e koalicionit, ajo fuqishëm është zotuar se qeveria e ardhshme do të ndërtohet nga ekspertët adekuatë të profesioneve përkatëse.

Bazuar në realitetin ekzistues, mendoj se ndoshta pikërisht këtu duhet të fshihet lajthimi im: tek kuptimi i mirëfilltë i domethënies së termit “EKSPERT”.

Mund edhe ta kem gabim, por unë për një njeri EKSPERT gjithnjë kam menduar se është: personi që ka titull akademik në lëmin e caktuar profesional; që ka një eksperiencë të duhur në këtë drejtim; që gjatë karrierës së vet të pasur profesionale ka dhënë rezultate të dukshme në atë fushë, dhe, patjetër, që është person me autoritet dhe i vlerësuar lart, në rend të parë, nga vetë kolegët e profesionit konkret.

A thua i përmbush këto kërkesa ministri aktual?

Që ta gjeni përgjigjen në këtë pyetje dhe shumë pyetje tjera të kësaj natyre, fare nuk ka nevojë të bridhni aq shumë me krahasime, sepse atë do ta keni nga vetë rezultatet e punës së tij të gjertanishme si ministër i Punëve të Jashtme të Republikës së Kosovës. .

Thënë shkurt e shqip, Skender Hysenit as përafërsisht nuk i ka hije që ta udhëheqë këtë ministri tejet të rëndësishme qeveritare, e posaçërisht tash në fillim, kur ajo duhet të funksionojë si më agile, më inteligjente, më profesionale dhe më agresive në veprim.

Derisa po i shkruaj këta reshta, duhet të pranoj se në brendinë time vazhdimisht ndjeja një konflikt kundërshtish, në mes të UNIT të vendosur që përherë më shtyn që pa ngurrim ta shpreh hapur të vërtetën dhe vetëm të vërtetën, dhe EGOS si frikë se kjo formë konkrete dhe në dukje e ashpër e shprehjes, eventualisht t’ mos keqkuptohet nga dikush, e në veçanti nga vetë z. Hyseni.

Dominoi ajo e para. Fuqia e UNIT tim të sinqertë, e zhveshur tërësisht nga tendencioziteti i paragjykimit partiak, urrejtjes personale dhe prezencës së instiktive të ulëta të egos së shfrenuar. Por, pranoj se në këtë gjykim të gjertanishëm për këtë personalitet, nuk kam pasur mundësi t’i evitoj nga vetja anët subjektive të reflektimit negativ edhe të dukjes fizike të tij, megalomanisë paranoide, manireve artificiale të stilit të veshjes dhe sjelljeve mikroborgjeze me të cilat tenton të na imponohet si personalitet me kinse një edukatë perëndimore.

Qysh sa ishte në “Grupin e Unitetit”, z. Hyseni qe i padëshirueshëm nga populli i vet dhe pak kush mund të parashikonte atëbotë, se pas shuarjes së këtij institucioni famëkeq politik kosovar, ky njeri mund të arrijë gjer tek ky post i lartë shtetëror që e ka sot. Dihet çka ndodhi me të kur u emërua si ministër i kulturës. Vetëm ta kujtojmë se si atëherë reaguan ARTISTËT – njerëzit më kreativë të një populli...

Me të vërtetë është rëndë që ta them hapur këtë realitet të hidhur, por i sugjeroj z. Hyseni që sa më shpejt t’i braktisë aspiratat e veta karrieriste politike; të lirohet në tërësi nga figura e idealizuar që ka krijuar për veten, dhe, në të ardhmen, të provojë ta shikojë realitetin objektiv nga një perspektivë tjetër e këndvështrimit. Populli për të ka thurur shumë barsoleta e batuta, dhe në to, porosia që dominonte është e thjesht: SKENDO, IK!

· Me kalimin e kohës, shqiptarët e Kosovës u shndërruan në hamall në vendin e vet. U bën vegël në duart e tjetërkujt. Ky shndërrim u bë me dëshirë e vetëdije të plotë dhe me vullnet të lirë. Shqiptarët e Kosovës haheshin mes veti, nuk e linin njëri tjetrin të qetë e rehat, e pengonin njëri-tjetrin në zhvillimin e tyre, pastaj, ata vidhnin pronën e njëri-tjetrit, vidhnin pronën dhe pasurinë e përbashkët publike, shkatërruan çdo gjë të mundshme që kishte sadopak vlerë kulturore, dhe të tjera veprime të cilat u kryen falas, plus pa nevojën e ndërhyrjes nga Serbia.



Shkruan: Skënder LIMANI *

Prishtinë, 15. 08. 2008



Është badihava të flasësh për çështje qenësore shoqërore me atë që nuk e do vendin e vet, me atë që nuk e do vendin ku shkel çdo ditë, ku hanë e pinë çdo ditë. Duket që Kosova të jetë me përplot njerëz të tillë, njerëz pa kurrfarë ndjenje ndaj këtij vendi.


Në fakt, kjo ka qenë ndër kalkulimet më të gabueshme që ka bërë UNMIK-u me zbarkimin e vet në Kosovë. Kanë menduar që shqiptarët e Kosovës (kosovarët) janë patriot dhe zot të vendit të vet andaj ajo çfarë mbetej politikisht për t’u ndërmarrë ishte kujdesi ndaj minoriteteve. E pamë që tash e nëntë vjet, të gjithë organizmat ndërkombëtare në Kosovë kanë trajtuar ekskluzivisht vetëm pakicat, sidomos pakicën serbe.


Me kalimin e kohës, të gjithë këta ndërkombëtarë e panë që ai kalkulim dhe ajo qasje politike kundrejt Kosovës nuk përkonte me realitetin. Realiteti ishte i vrazhdët: ishin mu shqiptarët e Kosovës ata që shkatërronin Kosovën, ishin mu shqiptarët e Kosovës nga kush duhej të mbrohej Kosova.

Dhe kështu edhe klima dhe mjedisi politik nisi të ndërroj. Me kalimin e kohës, shqiptarët e Kosovës u shndërruan në hamall në vendin e vet. U bën vegël në duart e tjetërkujt. Ky shndërrim u bë me dëshirë e vetëdije të plotë dhe me vullnet të lirë. Shqiptarët e Kosovës haheshin mes veti, nuk e linin njëri tjetrin të qetë e rehat, e pengonin njëri-tjetrin në zhvillimin e tyre, pastaj, ata vidhnin pronën e njëri-tjetrit, vidhnin pronën dhe pasurinë e përbashkët publike, shkatërruan çdo gjë të mundshme që kishte sadopak vlerë kulturore, dhe të tjera veprime të cilat u kryen falas, plus pa nevojën e ndërhyrjes nga Serbia. Ndërkohë, korrupsioni (ekonomik-financiar, politik dhe gjyqësor) kaploi çdo familje. Korrupsioni u bë normalitet, u bë mënyrë e të jetuarit në Kosovë, u bë identiteti ynë.


Rezultatet e veprimeve të tilla janë kudo: shkatërrim e bërllok kudo që shikon, njerëz pa fije respekti as për njëri-tjetrin e as për vetveten, morali shoqëror nuk e di nëse ja vlen të përmendet më, njerëz pa karakter përgjegjësie e llogaridhënie, njerëz që tërë ditën e kalojnë duke menduar se si ta bëjnë dikë budalla. Ndërsa Serbët, nga pakica, i bëmë etni vendimmarrëse në Kosovë, në fakt, pjesë përbërëse pa të cilët, thjeshtë, s’ka Kosovë.


Por, kujt po i shkruaj dhe pse? Asgjë të re nuk ka në këta rreshta. Të gjitha i dimë sepse i bëmë vet.

· Tash e tetë vjet Kosova është e qeverisur nga OKB përmes institucioneve jolegjitime. Tash për një kohë të pacaktuar Kosova do të qeveriset nga BE-ja. Sipas një hulumtimi të Freedom House të vitit 2007, Kosova klasifikohet si ‘Jo e Lirë’. Në përshkallëzimin prej 1 që paraqet shkallën më të lartë të lirisë, dhe 7 si shkalla më e ulët e lirisë, Kosova ka marrë notën 6 për liri dhe 5 për liritë civile. Ka shumë pak shpresë që kjo të ndryshojë nëse zbatohet plani i Ahtisaarit. Thelbi i këtij plani është themelimi i sistemit jodemokratik të BE-së si kontroll mbi Kosovë.



Shkruan: Alexandra CHANNER / 15. 08. 2008



Sa gjatë duhet pritur për demokraci saktësisht? Saktësisht sa gjatë duhet të durohet dhe pritet për të ushtruar të drejtat që popujt tjerë i kanë të garantuara?
Shqiptarët në Kosovë nuk kanë kërkuar shumë nga Perandoria Osmane në vitin 1878:

- ata kërkuan të drejtën të mësojnë në gjuhën e tyre amtare,

- të qeverisen nga zyrtarë që flasin gjuhën e tyre brenda një njësiti administrativ,

- ta gëzojnë të drejtën ta kryejnë shërbimin ushtarak në vendin e tyre, dhe

- të gëzojnë lirinë nga tatimet astronomike.

E drejta për arsimim në gjuhën amtare gëzohej nga të gjtha kombet tjera brenda perandorisë. Ajo i mohohej vetëm shqiptarëve.

Mes vitit 1878 dhe 1912, shqiptarët kërkuan nga Perandoria Osmane dhe Fuqitë e Mëdha pavarësinë dhe një shtet unik shqiptar. Këtë të drejtë e kërkuan përmes peticioneve dhe luftës. Si kundërpërgjigje, Fuqitë e Mëdha arritën kompromis në Londër të bazuar në sferat e tyre të ndikimit dhe në bazë të interesave të shteteve të reja ballkanike. Shteti shqiptar u krijua në vitin 1913, por ky shtet ishte i qeverisur nga një komision ndërkombëtar dhe nga një princ i huaj, shtet ku rendin e mbante forca policore ndërkombëtare. Shqiptarët që jetojnë në Kosovë dhe Maqedoni, të cilët ishin më të angazhuarit në luftën për pavarësi, u lanë jashtë kufijve të Shqipërisë, duke u shndërruar kështu në koncesione për ambiciet territoriale të shteteve fqinje.

Kur madje edhe femrat e fituan të drejtën për të votuar në Britaninë e Madhe, shqiptarët e Kosovës u përfshinë dhunshëm nën Jugosllavi. Njëzet vjet pasi që Woodrow Wilson deklaroi përkrahjen e të drejtës për vetëvendosje, shqiptarëve të Kosovës iu premtua shansi për ta ushtruar këtë të drejtë, por më pas t’iu mohua ushtrimi i kësaj të drejte.

Kur popujt e perëndimit diskutonin për gjatësinë e parapëlqyeshme të minifundit, shqiptarët në Kosovë burgoseshin për shkak të festimit të 28 Nëntorit. Në vitin 1981, kur sllovenët, boshnjakët, serbët, kroatët dhe maqedonët gëzonin të drejtën e jetesës në republika autonome brenda federatës jugosllave, shqiptarët burgoseshin për shkak të shkruarjes së parullës ‘Kosova Republikë’ nëpër mure. Në vitin 1989, kur kombet mbarë Evropës Lindore rifitonin pavarësinë përmes joviolencës, shqiptarët demonstronin kundër përmbysjes së autonomisë së tyre, me ç’rast vriteshin dhe burgoseshin. Më 1991 ata e deklaruan veten të pavarur dhe askush nuk e vërejti këtë gjë, as e pranoi. Gjatë viteve 1998-99 shqiptarët në Kosovë luftuan për ta mbrojtur veten dhe për ta fituar lirinë. Ata u nxitën drejt kompromisit. Shqiptarët i besuan premtimeve të Fuqive të Mëdha.

Tash e tetë vjet Kosova është e qeverisur nga OKB përmes institucioneve jolegjitime. Tash për një kohë të pacaktuar Kosova do të qeveriset nga BE-ja. Sipas një hulumtimi të Freedom House të vitit 2007, Kosova klasifikohet si ‘Jo e Lirë’. Në përshkallëzimin prej 1 që paraqet shkallën më të lartë të lirisë, dhe 7 si shkalla më e ulët e lirisë, Kosova ka marrë notën 6 për liri dhe 5 për liritë civile. Ka shumë pak shpresë që kjo të ndryshojë nëse zbatohet plani i Ahtisaarit. Thelbi i këtij plani është themelimi i sistemit jodemokratik të BE-së si kontroll mbi Kosovë. Qeveria e kontrolluar nga zyrtarët e pazgjedhur të cilët mund t’i përjashtojnë ata të cilët janë zgjedhur vetëm për shkak se e kundërshtojnë zbatimin e planit për të cilin ata dhe zgjedhësit e tyre nuk janë konsultuar, është thjesht jodemokratike. Qeveria demokratike duhet të jetë e përgjegjshme ndaj popullit, jo ndaj Këshillit të Sigurimit të OKB-së ose BE-së. Nëse pyesni sa gjatë duhet pritur për liri, do të thoja që për liri s’pritet.

· Lidhur me emisionin e ashtuquajtur "Kafe-llafe" të emetuar në RTV 21 të datës 11 gusht 2008.



Shkruan: Ismet RASHITI

Zvicër, 14. 08. 2008



Në emisionin e ashtuquajtur "Kafe-llafe" të datës 11 gusht 2008, të udhëhequr nga Labi, udhëheqësi i emisionit bashk me disa nga mysafirët pa asnjë të drejtë u tallën me mërgimtarët shqiptarë në Zvicër. Irionia është edhe më e madhe ngaqë kjo tallje që bëhej me ndjenjat e bashkatdhetarëve tanë, u bë pikërisht nga personat që vinë në Zvicër, zhvatin nga xhepat e mërgimtarëve, luajnë me ndjenjat e tyre dhe kthehen e tallën në Kosovë! Janë pikërisht ata persona që vinë e shesin mend me antivlerat e tyre, me muzikën tallava, gjuhën e tyre të çalë dhe humorin "pa fije krype" dhe kthehen si "triumfues" të mashtrimit dhe nëpërkëmbjes të ndjenjave atdhetare të mërgimtarëve.



Ishe ky një emision krejtësisht i dështuar që iu afrua shikuesve të RTV 21-shit. Në vend që në njërin nga këto emisione të ftohen mërgimtarë të profileve të ndryshe që për fat të mirë ka shumë të tillë në diasporë, ata u fyen në mënyrën më të ulët përmes një mediumi aq të shikueshëm nga mërgata jonë. çuditrisht kjo u bë nga udhëheqësi i këti emisioni, i cili jo pak vjen në Zvicër dhe zhvatë pikërisht nga mërgimtarët që jetojnë apo kanë lindur larg atdheut dhe digjen me mallin e tij. Mërgimtarët, zoti udhëheqës i emisionit nuk e kanë kultivuar muzikën tallava, as antivlerat. Ato ua sollët dhe ua mbjellët ju që vini për çdo ditë nga Kosova me të vetmin qëllim që të vjelni sa më shumë franga për xhepat tuaj të mjerë. Ndaj populli me të drejtë do t'ju quante bukëpërmbysës. Ironia dhe "humori" që krijuat në atë emision në kurriz të mërgimtarëve shqiptarë është për të ardhur keq për udhëheqësin e emisionit dhe mysafirët të cilët, duke u tallur me bashkatdhetarët tanë dhe ndjenjat e tyre, larg atdheut e farefisit, përpiqeshin ta mbulojnë diletantizmin dhe mungesën e aftësive profesionale.



Kjo është një temë që kërkon trajtim më të gjatë, por me gjithë atë në fund dua ti them Labit se si nuk i ka shkuar mendja njëherë të marrë në emisionet tij intelektualë, këngëtarë, poetë, politikan, gazetarë etj nga diaspora shqiptare, po sillet e mbështillet gjithnjë me të njejtit njerëz, me të njejtat hipokrizi, përafërsisht me të njejtat fjalë, me të njejtat lavdrata, duke humbur kohë kot e duke e maltretuar shikuesin serioz me gjëra të tilla bajate pothuaj pa asnjë vlerë reale, përveç se duke ia bërë çefin njëri tjetrit.



Ajo që ka bërë zoti Labi në emisionin "Kafe-llafe" të atës 11 gusht 2008, ka vetëm një meritë: Ai dhe disa nga mysafirët e këti emisioni në fakt hoqën "maskën" dhe djallëzitë e tyre ndaj bashkatdhetarëve, një pjesë e vogël e të cilëve për fat të keq ende nuk kanë arritur t'i kuptojnë sa duhet mashtruesit dhe antikulturorët e tillë. Zoti udhëheqës i emisionit, a ju shkon ndonjëherë ndërmend se ajo që bëni ju në emisionet tuaja me këngëtare që konkurojnë jo me vlera të mirëfillta artistike, po me lakuriqosje, përdredhje, me tekste këngësh pa asnjë porosi e vlerë dhe në të shumtën e rasteve me elemente të muzikës së huaj, kryesisht sllave, i sillni dëme të pallogaritshme traditës dhe kulturës shqiptare?!



I nderuari udhëheqës i esmisionit "Kafe-llafe", ju në vend që të merreni seriozisht me shkaktarët e rrënimit të vlerave të mirëfillta të kulturës dhe muzikës shqiptare, po talleni me mërgimtarët që në fund të fundit janë viktimë e çoroditjes totale të një numri të madh të atyre që vehten e quajnë këngëtare, duke mos e ditur as vet se sa të neveritshme janë bërë para shikuesve serioz.



Në të vërtetë zoti udhëheqës i emisionit të llafeve ky ishte një emision jo vetëm i dështuar, por edhe fyes, e ironizues ndaj atyre njerzëve që ju vini e u sjellni antivlera muzikore e humoristike si dhe gjuhë përplot barbarizma. Le të jet ky emision një mësim i mirë për mërgimtarët shqiptarë që mos t'ju besojnë verbërisht këngëtarëve, humoristëve dhe moderatorëve që vinë e promovojnë antikulturë në mesin e tyre, duke shfrytëzuar dashurinë dhe mallin e mërgimtarëve për atdheun e tyre të dashur.

Adnan Abrashi: ARMIKU I ARMIKUT TIM, ËSHTË MIKU IM!

Shkaqet e mosnjohjes së Kosovës nga shtet arabe, thuhet se janë të shumta. Në mes tjerash, në këtë drejtim bëhet fjalë për influencën e një miqësie të vjetër sentimentale me Serbinë, trashëgimtare të Jugosllavisë së Titos. Kjo u pa, edhe në mënyrën se si u prit nga ta, ministri i punëve të jashtme i Serbisë, zoti Jeremiq, në Konferencën e fundit të Shteteve të Painkuadruara të Botës.
Merrni me mend!? Me çfarë respekti dhe pompoziteti, pritet aty nga shumë shtetet myslimane, një ministër i asaj Serbie, e cila në Bosnje dhe në Kosovë vrau dhe masakroi me mijëra e mijëra myslimanë; i asaj Serbie, e cila në luftën e fundit dogji dhe shkatërroi me mijëra e mijëra xhamia dhe tempuj tjerë fetarë islam...?!
Vërtetë për tu befasuar! Në raport me njohjen e shtetit të ri të Kosovës, sot kjo rrethanë emocionale, konsiderohet nga bota arabe si interes i tyre i veçantë nacional?!!

Arabët, gjyshja dhe prindërit e mi

Ende, sot e kësaj dite, i kam të paharruara kujtimet nga maji i vitit 1967. Unë, atëbotë, isha 9 vjeçar dhe në arenën politike ndërkombëtare, konkretisht në Lindjen e Afërme, zhvillohej një lufta e përgjakur në mes të Egjiptit dhe Izraelit. Sigurisht se shkaku i kësaj mbrese te thellë në mua, assesi nuk ka qenë lufta si konflikt i përgjakur me detalet politike të së cilës më tepër merreshin të rriturit, por, si një fëmijë i padjallëzuar, më kishte lënë mbresa të pashlyeshme mënyra e solidarizimit të familjes dhe përgjithësisht edhe i gjithë të afërmve të mi, me popullin vëlla,mysliman, arab të Egjiptit. Kurrë nuk mund ta harroj gjyshen dhe nënën time, të cilat, pas faljes së çdo vakti të namazit, me zë të lartë dhe nga pesë herë në ditë, luteshin për vëllezërit tanë mysliman; që padrejtësisht ishin përgjakur, sikur thoshin ato, nga “jahuditë”, “dushman të vjetër dhe të përbetuar të myslimanëve”. Lutjet të tilla të ngjashme si të gjyshes dhe nënës sime, sigurisht bëheshin edhe nëpër xhamia ku shkonte të falej babai, por, atë, më tepër do ta kujtoj, se si me emocione të forta dhe sytë të përlotura, qëndronte tërë natën pranë radios tonë të vjetër, duke tentuar që çdo minutë të kapte lajme sa më të freskëta që kishin të bënin me këtë luftë të padrejtë.
Duhet pranuar se, ndoshta që nga ajo kohë fëmijërore mbresëlënëse në mua, edhe kur më vonë u rrita dhe u bëra shumë më i arsyeshëm, në të gjitha situatat e çfarëdo lufte apo padrejtësi tjera, që bëhej ndaj ndonjë shteti mysliman në botë, përherë si shprehje e automatizuar në nënvetëdijen time, reagonte ai solidarizimi i rrënjosur thellë i mbajtjes së favorit në anën e këtyre shteteve myslimane
Por, si t’ia shpjegoj sot ndërgjegjes sime, kur, pikërisht kjo “armike e përbetuar myslimanëve” - Amerika, mua si shqiptar dhe njëri, më bëri të jem si gjithë të tjerë në botë i lirë dhe ta kem formalisht një çfarëdo shteti ashtu si është, ndërsa, këta vëllezër myslimanë të gjyshes, nënës, babait, kushërirave, besa edhe të mij dikur, sot as që lëvizën të bëjnë së paku diçka moralisht si përkrahje në këtë drejtim.
Bile-bile, disa pa turpshëm deklaruan se, për ta në këtë rast, fare nuk luan rol vendimtar përkatësia e jonë si shumicë myslimane, por, mbi të gjitha, ata udhëhiqen nga interesat e tyre të ngusha shtetërore dhe nacionale.
Ahh...sa kisha dashur tani që vetëm pesë minuta t’i kem gjallë, gjyshen dhe prindërit e mi të dashur...?!

Edhe pak histori

Nëse për kuriozitetin tonë kishim bërë një statistikë të mirëfilltë të shqiptarëve që kanë emra Naser, atëherë, jamë më se i sigurt se nga gjithë bota islame, ky emër si më i përfaqësuar, do të tregohej në Kosovë. Pse është kështu, dihej: respekti i madh dhe i verbër nda një udhëheqësi të shquar mysliman arab të Egjiptit; njërit prej 3 liderëve dhe thelluesve kryesor të Botës së Shteteve të Pa inkuadruara, Abdel Gamal NASER. Po, edhe pse është kështu, nga populli im mysliman shqiptar i Kosovës, pak kush atëbotë (ndoshta ende edhe sot) dinte se, NASERI, ishte një ish oficeri dalë nga akademia ushtarake e Moskës. Nga këndej, ai erdhi në krye të Egjiptit me një grushtet të përgjakshëm, të përgatitur nga KGB-ja sovjetike. Me këtë grushtet, Naseri shkatërroi mbretërinë 154 vjeçare egjiptiane të udhëhequr brez pas brezi nga familjet shqiptare, vendosur nga i madhi Mehmet Ali Pasha. I fundit, mbreti Faruk u detyrua të emigrojë në Itali.
Nga kur erdhi Naseri në pushtet, shqiptarëve më s’iu dëgjua zëri në Egjipt, e mos të flasim sa ata u ndoqën dhe u persekutuan nga ky rezhim.

“Jahuditë” dhe Kosova

Që nga dita e sotme, kam vendosur që t’i kundërshtohem ashpër çdo hoxhe apo kushdo qoftë tjetër, i cili pretendon të më bindi se, “jahuditë”, janë dushmanë të përbetuar të myslimanëve. Për shkaqe të ndryshme historike, ata, ndoshta mund të jenë dushmanë të arabëve, por kurrsesi të myslimanëve. Sepse, edhe Kosova ime banohet me mbi 90% mysliman, ndërsa “jahuditë” kurrë nuk i kemi pasur armiq dhe as që do t’i kemi ndonjëherë. Por, përkundrazi, ky popull edhe vetë i lashtë dhe i përvuajtur si ne historikisht, gjithmonë na ka çmuar dhe vlerësuar lartë, e në rend të parë si përkatës shqiptar.
Njohja e Kosovës shtet nga Izraeli “de facto” kaherë ka ndodhur. Kjo shihet në Amerikën dhe dështimet e njëpasnjëshme të Serbisë që ta përvetësoj atë për vete.
Muaji i shenjtë i Ramazanit po afrohet dhe unë do ta shfrytëzoj rastin që këto ditë të madhërishme të agjërimit t’ua uroj të gjithë myslimanëve shqiptarë, me një apel të fuqishëm, që, nëpër të gjitha mexhlise, e veçanërisht nëpër xhamia dhe predikimeve pas namazit të teravisë, të mos merren aq me “jahuditë” dhe as armiqtë të tjerët si “dushmanë historik të myslimanëve”.
Pse edhe ne në këtë rast, njësoj si arabët, të mos udhëhiqemi nga interesat tona shtetërore dhe kombëtare...?
“Armiku i armikut tim, është miku im” Pa dyshim, është ky ligji i pamposhtur hyjnor i natyrës, i cili duhet respektuar patjetër, a po?!

marr nga RKL

Lidhja Çame: Çamëria "vula e turpit" grek

Sot, pas dhjetëra vjetësh na shtrohet si detyrë nga historia të mënjanojmë mjegullën, që faktet e pasluftës, qarqet e autoriteteve greke janë munduar t'i transformojnë , duke fajësuar të pafajshmit dhe të shfajësojnë ato qarqe që dhunuan truallin e Çamërisë. Si rrjedhojë, kemi detyrë të hedhim dritë të fuqishme, duke zbuluar realitetin e ngjarjeve, që sollën në ballafaqim dy popullsitë e krahinës. Shprehja profetike e një intelektuali nga krahina e Igumenicës, të quajtur Kristo Pituli, duke parashikuar rrjedhën e ngjarjeve, iu drejtua autoriteteve që të mos t'i kundërvihen shqiptarëve, sepse pasojat do të ishin të rënda. Duke iu drejtuar komandantit të xhandarmërisë, Vardhakullaqi, i thotë: "Ato që ke në kokën tënde për të zbatuar, ki kujdes se do të dëmtojnë të dyja popullsitë. Mendimet tuaja dhe ata që ju pasojnë janë krejtësisht të padrejta. Ne këtu kemi vendin tonë dhe kemi jetuar në mënyrë harmonike me shqiptarët."

Çamëria ka ekzistuar ndër shekuj deri në ditët tona. Popullsia e kësaj krahine, tërësisht shqiptare, iu nënshtrua një genocidi të paparë nga shovinizmi grek, e detyruan atë të braktiste vatrat e saj. Për të qenë më konkret për dhunën e keqtrajtimet e minoritetit shqiptar në truallin grek, ju sjell një shembull që citohet në librin e historianit grek Jani Sharra, "Thesprotia ndërmjet shekuj"
Ai thotë: "Akuzat, drejtuar popullit shqiptar të Çamërisë për bashkëpunimin me okupatorin, kanë qenë supozime. Krejt ndryshe është e vërteta. U gjendën grekë, që përfaqësuan dhe bashkëpunuan me armikun dhe dëshironin t'ju bashkonin fqinjëve pjesë të truallit tonë. U gjendën grekë, që bashkëpunuan me armikun pushtues dhe vepruan ndaj vetë popullit grek, duke grabitur dhe shkretuar! Se mos nuk qenë grekë, ata që tradhtuan dhe spiunuan bashkatdhetarë të tjerë! E çuditshme e qeverisë se Metaksait është që, në vend që të shikohej rreziku, që i kanosej vendit, mobilizoi 1500 veta të minoritetit shqiptar dhe pjesën tjetër e internoi nëpër ishuj. Më keq ai toleroi keqbërës grekë të bëjnë plaçkitje, dhunime, grabitje dhe akte të tjera të shëmtuara në atë krahinë. Sot, pas dhjetëra vjetësh na shtrohet si detyrë nga historia të mënjanojmë mjegullën, që faktet e pasluftës, qarqet e autoriteteve greke janë munduar t'i transformojnë, duke fajësuar të pafajshmit dhe të shfajësojnë ato qarqe që dhunuan truallin e Çamërisë.
Si rrjedhojë, kemi detyrë të hedhim dritë të fuqishme, duke zbuluar realitetin e ngjarjeve, që sollën në ballafaqim dy popullsitë e krahinës. Shprehja profetike e një intelektuali nga krahina e Igumenicës, të quajtur Kristo Pituli, duke parashikuar rrjedhën e ngjarjeve, iu drejtua autoriteteve që të mos t'i kundërvihen shqiptarëve, sepse pasojat do të ishin të rënda. Duke iu drejtuar komandatit të xhandërmarisë, Vardhakullaqi, i thotë: "Ato që ke në kokën tënde për të zbatuar, ki kujdes se do të dëmtojnë të dyja popullsitë. Mendimet tuaja dhe ata që ju pasojnë janë krejtësisht të padrejta. Ne këtu kemi vendin tonë dhe kemi jetuar në mënyrë harmonike me shqiptarët." Dhuna e ushtruar ndaj popullit shqiptar të Çamërisë e kalon atë kufirin brenda kuadrit të shtetit të qytetëruar, siç pretendon Greqia.
Mjafton të themi një fakt konkret, turma plaçkitësish dhe banda terroristësh të përkëdhelur nga autoritetet u sulën si bisha të tërbuara ndaj popullit të pafajshëm të Çamërisë. Në fshatrat Kastri dhe Sulos familja e Rexhep Lilës, që qëndroi në shtëpinë e tij, u morr nga këto forca të Zevrës dhe u çua në vendin e quajtur "Shkalla e Manollës". Rexhepin dhe vëllanë e tij 14 vjeç e masakruan, ndërsa djemtë 3-4 vjeç i therën si bagëti, ndërsa të tre gratë që i shoqëronin i dhunuan shtazërisht për tri ditë. Ato shtazë, që bënin pjesë në bandat e Zevrës, kryen këto akte kanibaliste ndaj kësaj familjeje të pafajshme, e cila nuk donte të braktiste truallin e saj.

Një akt i njëjtë ndaj fëmijës 7 vjeç, me emrin Ago Pronjo, u ther në të njëjtën mënyrë. Arkitektët e këtyre akteve dhe e këtij trajtimi i ka përpunuar e gjithë struktura shoviniste greke dhe konkretisht qeveria fashiste e Metaksait, e vënë në praktikë nga Napoleon Zevra. Ndaj këtyre akteve, historianë përparimtarë grekë deklarojnë se: "Në çdo kënd të vendit tonë është vula e turpit, në të cilën historia fsheh fytyrën e saj nga turpi." Të gjitha këto që përmendëm më lart, e përsëris edhe një herë, e imponuan popullsinë shqiptare të Çamërisë të braktisë truallin e saj.
Ne nuk do të heshtim para kësaj padrejtësie të paturpshme dhe do të aktivizohemi fuqishëm, komform normave të bashkësisë europiane dhe të botës së qytetëruar dhe të informojmë opinionin publik për egërsinë e politikës së forcave ultrashoviniste greke, që shkaktuan atë plagë të dhimbshme popullsisë fisnike çame. Ajo çështje ekziston dhe do të ekzistojë deri në zgjidhjen e saj të plotë dhe të drejtë. Qarqet politike greke nuk kanë asnjë lloj force shkencore dhe politike të deformojnë historikisht këtë të drejtë. Ne do të mbështetemi në përkrahjen e miqve tanë të mëdhenj dhe të së drejtës, që rrethon për të gjetur një zgjidhje përfundimtare të drejtë të çështjes sonë. Nëse flasim për akuza të padrejta, që i drejtoheshin kësaj popullsie, ju theksojmë se bandat e Zevrës, që në mënyrë kanibaleske kanë bërë aktet e dhunës në këtë krahinë, kanë qenë bashkëpunëtorë direkt me okupatorin, siç e dokumentojnë edhe aktet zyrtare, që i përgjigjen këtij rrëfimi, që ka rrjedhur nga bashkëpunimi me Armatën nr.21 Gjermane. Problemi i shqiptarëve të Çamërisë është një çështje, që kërkonzgjidhje dhe kjo do të marrë fund me bindje të plotë, sepse është një e drejtë e padiskutueshme, ndonëse qarqet shoviniste greke pretendojnë se kjo është çështje e panjohur.

Marr nga RKL

Vrana Konti

Te falemnderoj per kete shkrime te sjellur ne teme.

Përmes
deklaratat të tija të pamatura rreth bashkimit kombëtar, edhe më tej
vazhdon avazi i vjetër i prononcimeve publike nëpër mediet
ndërkombëtare të kryeministrit të Shqipërisë, z. Sali Berisha. Ai, në
të fundin, që i bëri këto ditë agjencisë së lajmeve “Reuters”, në mes
tjerash tha: “ është absolutisht jorealiste për Shqipërinë që ta
shqyrtoj mundësinë e bashkimit me Kosovën ose Shqipërinë e Madhe”.


Ndoshta, si një shqiptar i zakonshëm, po tentoj ta
kuptoj zoti Berishën për realitetin e mosekzistimit të vullnetit
momental të bashkësisë ndërkombëtare për një revidim të tillë
territorial, si, dhe, nevojën e strategjisë së tij të matur diplomatike
të mbajtjes së qëndrimit të urtë rreth kësaj çështje të ndjeshme. Por,
nga ana tjetër, dyshoj se ai është i bindur se mu kjo Evropë dhe kjo
bashkësi ndërkombëtare, do të pranoj që shumë gjatë në hapësirat e
sajë gjeopolitike, të ekzistojnë dy shtete shqiptare me të drejtën e dy
votave, apo, e dy mundësive të “vetos” në asociacionet e vendimmarrjes
globale ku ato patjetër dikur do të jenë së bashku të anëtarësuar.
Shqipëria sot, veç është në mjaftë sosh, por edhe Kosova si shtet më i
ri dhe i njohur ndërkombëtarisht, patjetër se do të pretendoj që në të
ardhmen sa më të afërt të jetë anëtare, në rend të pare e OKB-së, por
edhe të shumë asociacioneve tjera integruese financiare, politike dhe
ekonomike ndërkombëtare. A thua, ta zëmë, Italia, Franca, pse jo dhe
vetë SHBA-të, do të pranojnë që ata si shtete nacionale dhe me ndikim
politik më të fuqishme në këto asociacione, praktikisht të kenë një
votë, ndërsa shqiptarët si popull, me dy shtete e tyre ekzistuese, dy
vota?!Nga ana tjetër, sot jemi dëshmitar për shumë aplikime të së
drejtës ndërkombëtare me dy arshinë në Botë. Aq janë të acaruara
raporte të ndërsjellët në mes të dy superfuqive, saqë, edhe në politik
po vërehet ashiqare logjika e veprimit të asaj thënie tonë të urtë
popullore: “Për inat të nuses, le të më vdes djali” Mikja jonë e
dëshmuar, SHBA-të, në planin e politikës së saj të jashtme
afatshkurtre, haptazi po e mban anën e interesave të popullit shqiptar
jo vetëm në Shqipëri, por edhe në Kosovë dhe gjetiu në gjitha trojet
tona të shkapërderdhura etnike. Kuptohet, me një “status-quo” të
gjendjes sikurse është tani, por, interesat e saja strategjike dhe
veprimet inteligjente të politikave afatgjate janë shumë më të mëdha.
Faktori shqiptar në Evropë dhe Botë, nuk është sot relevant vetëm
përmes veprimit të shtetit aktual, por, prezenca e saj e fuqishme në
stabilitetin e përhershëm ballkanik, është në Kosovën shtet kinse të
shpallur shumetnike, në Maqedoni e cila nuk dihet ende a është shtet,
në Malin e Zi, i cili me një këmbë veç është në Serbi, në Greqinë në
shumë territore të pa definuar me fqinjët (Sipërinë, Maqedoninë dhe
Turqinë) dhe në vetë territorin “e të përkëdhelurës së tyre”
Serbisë”, me Kosovën Lindore në qafë si barrë, e cila, kurdoherë mund
të aktivizohet si kushtëzim reciprociteti.Të shkojmë më tutje, dhe pak
më larg në kilometra! Aktualisht , pozita dhe statusi i shtetit të
Bosnjës dhe Hercegovinës dihet sot se si është. Për të, bashkësia
ndërkombëtare, dhe kohën e fundit, personalisht edhe vetë zonja
KONDOLIZA RAIS, publikisht kanë pranuar se kanë dështuar në tërësi me
formimin e këtij shteti. Ajo, “de facto”, e formuar me imponim si një
“shtet fantom multi-etnik”, me Republika Srpskën të decentralizuar dhe
sovrane në brendinë e saj, shpirtërisht, veç konsiderohet si pjesë e
bashkangjitur Serbisë. Edhe Kosova është shtet i imponuar multi-etnik,
dhe, paramendoni dikur pas disa viteve, pranimin e bashkësisë
ndërkombëtare se, mu sikurse me Bosnjën “alla Dejtoniane”, ka
dështuar edhe me këtë Kosovën “alla Ahtisariane”??! Çka duhet bërë
atëherë! Mos vallë, për t’u përmirësuar ky gabim, Kosovën duke kthyer
sërish sikur ka qenë dikur nën Serbi? Jo, jo, dhe kurrë!!Unë, ende nuk
e kam të qartë se si politikanët tanë aktual në Shqipëri, por edhe në
Kosovë, deklarojnë fuqishëm në medie se, popujt tanë të ndarë, në të
ardhmen nuk janë për një shtet të përbashkët?!A thua, a i beson kush
këtyre prononcimeve të tyre?! Ku dhe në cila fakte empirike bazohen ata
për një konstatim kaq të sigurt...?!
"Projekti i pavarësisë së
Kosovës është projekt për të cilin ata luftuan dhe votuan", - tha më
tej në deklaratën e vetë kësaj agjencie, z. Berisha.
I nderuari z. kryeministër i pjesës së dytë të atdheut tim!
Ndjehem i sfiduar dhe në vazhdim, nuk po mundem pa ju drejtuar personalisht.
Pavarësinë,
ne kosovarët e votuam, por dihet si dhe në çfarë mënyre. Sido qoftë,
mendoj se këtë çështje më së miri do të dëshmoj koha. E, sa për atë
pasus tjetër të deklaratës suaj në vazhdim, ku thoni: “ata luftuan për
këtë projekt të pavarësisë”, e keni fortë gabim, z, Berisha! Nëse këtu
mendoni vetëm në luftën e fundit çlirimtare të UÇK-së, atëherë, pa
ngurrim po ua them se ju, duke deklaruar publikisht kështu, me vetëdije
po tentoni ta falsifikoni historinë. Me këtë rast, nuk kisha dashur që
të hyjë në detale të gjata argumentuese, por vetëm ju kisha
sugjeruar që ta lexoni betimin e famshëm të luftëtarit të UÇK-së , dhe
aty do të vëreni se për cilat ideale dhe për çfarë synime, mijëra e
mijëra shqiptar, u flijuan dhe ranë si dëshmor në këtë luftë...
Fatlumësisht,
vetë Qeveria e juaj, zoti Berisha, ishte nismëtare e atij projekti me
interes strategjik gjithëkombëtar të ndërtimit të autostradës:
“DURRËS-MORINË”.
Ende pa përfunduar kjo nisëm
madhore e një lidhjeje të mirëfiltë etnike dhe ekonomike ndërshqiptare,
qindra e mira Kosovar, ia mësyn këtë vit për pushime bregdetit
Shqiptar. Kur zakonisht në bisedë i pyetnin ata se ku do të shkonin për
pushime këtë vit, përgjigja ishte e ditur: NË DETIN TONË. Po, po, ata
thoin në “detin tonë”, e jo në “detin e Shqipërisë”. Nëse juve
politikanëve vërtet ju mungon një tregues shkencor-empirik të një
disponimi popullor gjithëkombëtar për bashkim, pse jo, edhe këso
metodat asociative psiko-analitike frojdiane munden të ju shërbejnë si
orientim.Dhe për fund, z. Berisha, të jemi të sinqertë. Edhe pse
deklaroni ashtu, jam i bindur se e dini edhe ju vetë shumë mirë këtë
realitet. Andaj, ju lutem, të mos na pengoni neve, sikur na quani, “një
grusht nacionalista ”, “ekstremista”. “etnonacionalista”, e ku ta di si
tjetër, që haptas ta shprehim këtë synim dhe fuqishëm të punojmë në
këtë drejtim.Le të besojmë se ne ndërmjet jush dallojmë vetëm nga
gjuha e deklarimit dhe jo nga zemra e sinqertë e synimit . Duhet ta
dimë të gjithë, por edhe ju politikan transitor! Kjo rrugë kurrë s’ka
të ndalur, sepse populli ynë kaherë është nisur drejtë saj...!

blerim shkruajti:

Përmes
deklaratat të tija të pamatura rreth bashkimit kombëtar, edhe më tej
vazhdon avazi i vjetër i prononcimeve publike nëpër mediet
ndërkombëtare të kryeministrit të Shqipërisë, z. Sali Berisha. Ai, në
të fundin, që i bëri këto ditë agjencisë së lajmeve “Reuters”, në mes
tjerash tha: “ është absolutisht jorealiste për Shqipërinë që ta
shqyrtoj mundësinë e bashkimit me Kosovën ose Shqipërinë e Madhe”.

Berisha prap kunder bashkimit KombetarReagim ndaj intervistes nga Kryeministri i Shqiperise Sali Berisha dhene agjensise REUTERS, me date 11.09.08, ku deklaron: Nuk eshte realiste kerkesa per bashkimin e Kosoves me Shqiperine. 
Prof.Xhavit DalloshiAnetar i CDU Gjermani
Njeherit kordinator i SHAIBK per evrop.  

Kryeministri i Shqipërisë, Sali Berisha, tha se është "absolutisht jorealiste" për Shqipërinë që ta shqyrtoj mundësinë e bashkimit me Kosovën ose "Shqipërinë e Madhe".

"Projekti i pavarësisë së Kosovës është projekt për të cilin ata luftuan dhe votuan", i tha ai agjencisë Reuters. 

I pyetur për qëndrimin e Serbisë ndaj Kosovës, duke e konsideruar atë pjesë të saj, Sali Berisha tha se ka pritur që tensionet e së kaluarës të zbuteshin pasi të dy palët po punonin drejt integrimit në Bashkimin Evropian. Në këtë aspekt ai u shpreh se "nuk beson se Serbia është e gatshme ta sakrifikoj 

të ardhmen për shkak të së kaluarës".
   


Nuk eshte hera e pare qe Sali Berisha dhenderri i Serbis deklarohet kunder bashkimit te shqiptareve ne nje shtet.

Ai dhe mendimtaret si ky si ne Shqiperi ne Kosove Maqedoni deklarohen jo bashkimit para te huajve.

Gabimi me trashanik behet kure ky Kryeminister i ketij populli fatkeq qe ka ne gjirin e tyre kesi lloj Politikan servil te shitur.

Ai gabon edhe me shume kure deklaron se"Projekti i pavarësisë së Kosovës është projekt për të cilin ata luftuan dhe votuan", i tha ai agjencisë Reuters .

Po keshtu shpesh deklarohen edhe disa Politikan ,,Lider te ish UCK“.

Duke harruar keta zoterinj sepse luftuan.
  

Dhe keshtu karierizmi karriga ja ka bere mendet kos dhe edhe vete nuk e dijne se pse kane luftuar.

Keshtu qe manipulojne me gjakun e deshmoreve qe dhan betimin jeten per kosoven shtet sovran kombetare dhe bashkim me shtetin natyral te tyre.

Te gjithe shqiptaret perveq udbasheve tradhtareve servileve karieristeve e dijne se Kerkushe nuk votoi as qe luftoi per kete status qe ka kosova sot,po ky status ju imponua nga Grupi i Unitetit apo (siq quhet shpesh nga patriotet shqiptare nga ,,Grupi i Tradhtareve prej 6 vetave“ku per hire te pushtetit pranuan te hiqet qka ka shqiptare .

Duhet te dije mire Dhenderri i Serbise se shqiptaret e Kosoves e as UCK nuk luftuan per kosoven multietnike per kosoven pa komb pa flamur pa ushtri.

JU qe pranuat heshtazi (Sali Berisha)dhe me miratimin e juaj heqjen e emrit te patriotit atdhetarit themeluesit te shtetit shqiptar Ismail Qemajlit nuk eshte qudi qe te deklaroheni edhe kunder bashkimit.

SE ju zoteri jeni te edukuar ne frymen e tradhtise.

Po duhet ditur se bashkimi i shqiptareve ne nje shtet natyral do te behet edhe pa deshiren e juve servileve, karieristeve ,udbasheve ,tradhtareve,dhe ky eshte nje proces i pa ndalshem.

Ky bashkim dote behet me ndihmen dhe punen e pa lodhshme te atdhetareve patrioteve te FBKSH dhe qdo shqiptari qe i thote vetes shqiptare flet shqip dhe mendon shqip.

Kurse ju qe deklaroni shkaterroni qka ka shqiptare do tju mallkoj historia do tju gjykoj gjaku i atyre deshmoreve qe dhane jeten per shqiperin etnike natyrale.

Berisha nuk dote shqyrton mundesin e bashkimit te shqiptareve se ai mendon serbisht greqisht po eshte populli sovran ai qe shume shpejt do tja prish planet anti shqiptare dhe antikombetare politikanit komunistit te quruditur me emrin Sali berisha dhe mendimtareve si ai ne shqiperi po edhe ne Kosove .
Shqiperia dote behet shume shpejt.

un per vete mendoj qe pa bashkim kombtar jemi ne dhe brezat e ardheshem gjithmon te rrezikuar prej armikutsebo rus . kjo esht si ajo legjenda per shtat thuprat.nese nuk punojm per bashkim kometar do te na mallkojn brezat qe vi pas nesh ,sepse ndryshimev politike dhe ushtarake mkurr nuk ju dihet .e nuk esht njesoj me qen te ndar ne 5 shtete dhe te bashkur me nje shtet me nje politik dhe me nje ushtri unike