EH, Ç'KOMBI I RRALLE!

6.*
Oh ç’klithmë…
Jo, s’mund
të përmbahen
dimensionet
te gjenitë…,
Jo s’mund
të prangoset
vullneti i hovit...
Birbilenjtë
ndezin
Të ardhmen
e Kombit...
Me shkënditë …
Begzadet,
Zymerët,
Alidet,
Ramitë
Astritët,
Arjanët,
Enetë,
Periklitë…
Teat
Triumfët,
Miraditë
Rinat,
Kozetat ,
Virxhinitë,
Osmanët,
Enetë,
Prendët,
Hasanët,
Alitë,
Asllanët ,
Iliriadat,
Rinaldët,
Anilat
Shumë
Dritë,
Shumë
Dritë…
Margaritat,
Meritat,
Danat,
Aleksandrat..
PERENDIA AFERDITE...

7.
Shfaqet
Papa Kristo Negovani
Me buzëqeshje
shqipe,
Me shkronja zjarri
S’e zë helmi,
s’e zë mallkimi,
Kalëron një shekull
me mision
shkronja shkrimi!

8.*
Ja tek buzëqesh
Parashqevia,
Abetarja ndrit
si inxhi
me shkronja
të zjarrta
trimërisht:
Syshkëndi
mbi skllavëritë….
Nisur leximi
në rrugët e gjata
ditë+natë ...
si vetëtimë...

9.*
Eh, Noli
Me sy-mendje flori
Me vargun e tij
tramundanë,
stuhish
projekton
ardhmërinë…

10.*
Ersekë,
o shpirt pjesë
e shpirtit
të vendit tim ...

11.
Fytyrën bukurore
gjithmonë
ta kam dashur,
dhe me ty
jam krenuar
jo vetëm brenda ,
por dhe jashtë
sa raste
kam pasur…
dhe
jam lumturuar
fëmijërisht !

12.
E dua aq shumë
vendin tim,
ia njoh dashurinë,
plagët,
dhimbjen,
copëtimin,
ia njoh krenarinë,
vallet ,
këngët
bujarinë,
sofrën ,
mirësitë ,
ia njoh njeriun
me botë,
sa një glob
dhe nis vargun tim
të kalërojë…

13.*
Ah, moj nënë,
si na rrite
Me qumësht rritës
gjiri,
E bashkë me të
na mëkove
krenarinë ...
në çdo fjalë
mëkoje ;
”Ta doni
Shqipërinë!”

IV.
Qeshën
malet,
fushat
qeshën
ish Nëntor,
por lulet
çelën

1.
Ky lumë njerëzor
Gazmon një traditë
Mbi tryezën qiellore
Ngrihen dollitë...

Këngërojnë
njerëzit
Vallja s’ndalet,
Në pika
horizonti
Të mëdhenjtë
shfaqen...

2.
Sa bukur
rrëfen shpirti
në këtë ditë
të lumtur ....
Mbi skenë
e valle
vallëzon një flutur...

3.
Orgocka
sjell Naimin,
Orgocka
sjell Migjenin,
Erseka
shton lulimin...

Dhe ja papritur ,
përsri kryefjalë
çudia;
“Kokët e prera
nxorën flakë
nga goja
sa hap
e mbyll sytë,
fluturoi koka...
Trupi në poltron,
koka nxirrte gjak,...

“Për Muhamet” ,
turqit
mbetën
pa Sulltan,
në poltron
ul
Ali Pashai
vetë i gjallë...
“Manushaqe
bukuroshe,
pse s’ngrë kryet
përpjetë?”

“Shqipërinë
e mori turku,
i vu zjarr …”
”Bylbyli
është në vaj…”
”O zogj,
për ku fluturoni?
”Ti Shqipëri,
më ep nder,
më ep emrin
shqiptar...”
Mori zjarr
Gjakova,
mori zjarr
Prizreni,
gjëmon
Himara,
valë- valë
deti...
Një diplomat
mjekërbardhë,
sillte detin
plot me dallgë
në dorë
mbante flamurin
e qendisur
nga Marigotë
do ta ngrinte
Ismail Qemali
në Vlorë..

Qeshën
malet,
fushat
qeshën
ish Nëntor,
por lulet
çelën
Sa nuse
e bukur
ishte Pavarësia,
u çuditën
qiejt,
yjet
u mahnitën
nga Dielli i Kuqtë
rreze drite
mbërritën...

Papritmas,
në Ersekë
u ripërsërit
çudia:
Erdhi Agroni,
erdhi Teuta,
ra briri,
“ra “lahurta
u shfaq heroi,
Skënderbeu,
ushtoi
nga brohoritja
gjithë dheu.
Erdhi Skënderbeu,
kryetrimi
me kapedanë
Përqafoi
Ismail Qemalë..
Ngjarje
më të madhe
s’kishte parë
Njerëzia
Në flamurin kuq e zi
skuqte Historia...

Dhe unë
poeti,
ndërkohë
ngrë gotën...
Një shqiponjë
e bukur,
po më tund
kokën...

A është shqiponjë,
a simbol poeti...
Mos vallë është Dhori
Me shpirt sa deti?...

E pyes Mitin
Dhe ma kthen
me kengë...:
“Është Dhori Qirjazi
Lirik
me “hap” të rëndë…“

“Sa shumë poetë
ka sot në Ersekë,
Po fryn erë e mirë...
“MUZA POETIKE
PEGASI”
Ankorohet në breg...

*
U hap
Libri i Shenjtë...
Shpërndau
Gërmat e Arta,
në skenë interpreton
PLEJADA...

GJIROKASTER , ERSEKE GUSHT 2012