Jota Fotiadhu-Ballafuti flet shqip

JOTA FOTIADHU-BALLAFUTI



ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΙΑΔΟΥ-ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ









Me zogjtë e bardhë të qiellit



Με τ’ασπροπούλια τ’ουρανού



With the white birds of the sky

CON GLI UCCELLI BIANCHI DEL CIELO

JOTA FOTIADHU-BALLAFUTI



Me zogjtë e bardhë të qiellit

Με τ’ασπροπούλια τ’ουρανού

With the white birds of the sky

CON GLI UCCELLI BIANCHI DEL CIELO





Përmbledhje poetike







Redaktor letrar: Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.S.



Përkthyes nga origjinali greqisht I librit “Me zogjyë ebardhë të qiellit”:

Kristaq F. Shabani, Kosta Gaxhoni

Përkthyes nga origjinali greqisht “ Me hënë të plotë u ngjize”

Aristotel Spiro

Përkthimi në anglisht realizuar nga : Dritan Kardhashi

Përkthimi në italisht: Aleksandra (Majlinda ) Shabani



Art grafik tekstiv dhe kopertina ideuar nga Ylli Ζaho dhe Kristaq F. Shabani

Skicimet nga Leta Kucohera, poete, piktore

Botimi ι këtij libri bëhet në kuadrin e nismës” Poezia bashkëkohore”



Shtypur në Shypshkronjën e Shtëpinë Botuese “Marin Barleti” Tiranë, 2009 nën kujdesine Lidhjes së Krijuesve “PEGASI” ALBANIA

Copyright Jota Fotiadhi Ballafuti, 2009

Trajtesa të temave të mëdha, plagëhapëse dhe “amortizim sjellës shpirtëror” dhe eliminacioni

1. Me një plotëformim konturor binjak “nëne-poete”, poetja dhe shkrimtarja Jota Fotiadhu – Ballafuti, trajton e fokuson një temë tepër interesante, plagëgjakshumë, gërryese, drithëruese e plot larmitet- dhimbës duke e figuruar me përfaqësues fluturues, bardhësorë qiellorë, zogjtë që fluturojnë lartësisht krahëartë e sinqerisht në kaltërsi qiellore, e duke vendosur në skenat e poemës – dramë, dy protagoniste aktive: nënë - bijë në një dialogim interesant sa dhimbës aq dhe kërkues, sa prekës aq dhe vajtues, sa krenar e aq tundues. Një tejkërkim dinamik i shpirtit për shpirtin, i zemrës për zemrën. Retrospektiva paraqitëse kambanëzon nëpërmjet “mologimeve” poetikë heshtazi në hapësirën mendimore, por edhe me një retorizëm ngacmues, që i transformon në një dialogim funksional dhe synues, duke inskenuar poetikisht dhe me vërtetësi dialogim shpirtëror rikujtues me akte të vijueshme jetësore drithëruese, përcaktuese... Në këtë “teatër” dhimbës, me skena të numëruara, por me protagonistë shpirtërorët e gjithësisë krijohet një plotësi, ku harmonikja dhe radha e gjerave materialë ndërlikset me ndodhi, trajtesa dhe shpleksje të shpirtërores me një sens të pazakontë që i disponon pasojat dhe dramat, sakrificat, sakrilegjet, ligjërimin, krenarinë, nënësinë, të qenit bijë... Pavarësisht nga shkurtesa e paraqitjes, dinamika e saj është e plotuar dhe poema me titullimin interesant me zogj të bardhë zbardh shpirtin dhe Qiellin... Me fluturim të bukur zogjsh qiellorë shpaloset bota shpirtërore e asaj që sjell krijesën në tokë në kontakt, që e shfanit dhe e përmendorizon në kraharorin e nënës. Peizazhi natyror dhe “peizazhi” shpirtëror janë emblema të poemës, të kombinuar frytshëm. Poetja ka ditur që lirshëm të sjellë te lexuesit madhështinë “rrëfyese” të një teme “ shumë kërkuese dhe gjithëplanetare. Tema të tilla ndikojnë katërcipërisht në zgjerim dijenish dhe në krijimin e fortesave dhe barierave individuale, shoqërore dhe morale, për të penguar e shkatërruar “predikimin antimoralizues” dhe denigrues të përparimit shoqëror.

Gjirokastër, Qershor 2009





Treatments of great, wounding subjects and “spiritual amortization” and elemination



1.



With a “twin” contouring shaping “mother-poetess”, the poetess and writer Jota Fotiadhu – Ballafuti, treats and focuses a very interesting, thrilling, corroding subject, full of painful variety by figuring it with flying representatives, heavenly white, golden –winged birds that flyhigh in the azure sky, and by putting in the scenes of the poem - drama two active protagonists: mother – daughter in an interesting, touching and mourning, proud and tempting. Një tejkërkim dinamik i shpirtit për shpirtin, i zemrës për zemrën. The representative retrospective rings through poetic monologues silently in the thoughtful space, but with an exciting rhetoric, which transforms them in a functional and aiming dialogue, by “theatricalizing” poetically and with verity a spiritual and remindful dialogue with lively, determining, thrilling acts…in this theatre of “pain”, with numbered scenes, but with the spirits of universe as protagonists an entirety is created, where the harmony and the turn of material things intermingle with events, treatments and untwining of the spiritual with an extraordinary sense which possesses the aftermaths and dramas, sacrifices, sacrileges, pride, motherhood, being a daughter… despite the laconism of the representation, its dynamics is fulfilled and the poem with the interesting title with white birds whiten the soul and the Sky... with a beautiful flying of heavenly birds unfolds her spiritual world which brings the creature in the world in contact, by monumentalizing it in the mother’s breast. The natural landscape and the spiritual landscape are emblems of the poem, combined fruitfully. The poetess has known to bring freely to the reader the greatness of “narration” of a subject most wanted and all planetary. Such subjects influence in the extension of knowledge and the creation of the individual fortresses and barriers, social and moral, to obstruct and destroy “anti – moralizing and denigrated preaching” of the social prosperity.

I close my eyes burdened condoled with the nine months, as Fotiadhu espresses, nine months of carrying the child which were the dearest moments of her life.

*

A healing balm in the social wound, a recollection of a whole society and all genres, a dynamic acceleration to heal the great wound. In the “judicial” “weight” are judged all the swindlers and violators of Beauty…



* * *

The descriptive originality and figuration raise this work to a myth which appeals not from its superficial volume, but the dynamic maturity of the message and the logical analysis which it possesses.

Such felt works and full of stimulus need an introduction of contact for the widening od the feminine horizon as well as of those who take human lives.

Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.S



Gjirokastër, June 2009

I.

ΜΕ Τ’ ΑΣΠΡΟΠΟΥΛΙΑ Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ» ΑΘΗΝΑ 1986

Εξώφυλλο και σχέδια κειμένου: ΛΕΤΑ ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΑ

Επιμέλεια: Άννα Σταματοπούλου







1912. Με τα σκυλιά και μια κουμπούρα στην μέση, να φυλάει την τιμή της, τσοπάνευε τα πρόβατα. Μια βοσκοπούλα πανέμορφη, στα καλαματιανά της ντυμένη, αλώνιζε τους πρόποδες της Σαράνταινας, Μακεδονομάχοι της φαμίλιας οι αρσενικοί, δώδεκα χρόνια στο πόλεμο του ’12. Όταν λευτέρωσαν και γύρισαν, την πάντρεψαν με το λοχία τους. Τούφες οι φούντες στα τσαρούχια του, ολόαστρη φουστανέλα τη λεβεντιά του τράνωναν και στήσαν σπιτικό στη Στάγια. Μες στο πράσινο χωμένα τα σπίτια της, από γκριζοπράσινες πέτρες χτισμένα στην πλαγιά της Τσούκας. Πολυχρονίτικα δέντρα από έλατα, οξιές, βαλανιδιές την έζωναν.Δουλευτάδες στη δροσιά τους ξαπόσταιναν. Με γέλια χωρατά και χάχανα, με τραγούδια, κελαηδήματα, χαρές και πανηγύρια γλύκαιναν την πικρή από τη στέρηση ζωή τους. Κρύα νερά κελαρυστά έτρεχαν στις πλαγιές της και ενώνονταν κάτω στη χαράδρα με το ποτάμι τους, τη Βίστριζα. Κι ολοένα πλήθαιναν οι φαμίλιες με παιδιά έλεγαν τους γιους, με θυγατέρες, με νύφες, και μ’αγγόννια. Κι είχε τη θέση της η καθεμιά στην εκκλησιά, σαν αραδιάζονταν τις Κυριακές στα γιορτινά.