PASURIA E JETES SIME _____ POEZIA

PASURIA E JETES SIME _____ POEZIA [/SIZE]




Djepi i poezisë
Sot, diku jemi…,
Shkruajmë dy fjalë për një varg.
Nesër, largësia tremb…,
Lidhim vargje për jetën dhembje-dashuruar,
Mbetemi përherë një djep foshnjeje,
Lëkundshëm endim poezinë e paqtë.



Pasuria e jetës

Pasuria ime-POEZIA, pa jetën është asgjë !
Kam fshehur jetë…, diku pas vitesh,
Të kthehem për t’a jetuar…, aty e vetme.
Diku orëve të fundit…, jeta të jetojë jetën time.
Dhe heshtja të rri zgjuar, duke lexuar
vargje dashurie.


Më lidhi pritja ![

Prita…, gjatë…, aty pas porte, s’mu ndryshkën hapat,
Lidha..., gërshetë…, i bëra ditët e trishtuara,
Çurkonte…, vetëtimën…, krisma pas kodrës së vdekur,
E gjunjëzuar…, u ngrita, s’më lodhi pritja,
Tera mendimet e kokën s’e ktheva pas !




Makina shkruan e shtyp errësirën,
që fsheh fytyrën natë,
Mbi fletë njollë e errët, shkrin bardhësinë,
Yjet zbresin pas, t’i japin frymë të jetojë si ditët!


Fletët e detit !
Luante rëra fletëve të detit…,…,
Kapërdinte vala kokërriza të vetmuara,
Rrëshkiste si bora prej malit në bregun
e pjerrët.
Diku, me kryeneçësi përplaseshin
në shkëmb.



Dallga e plakur

Groposa dallgën e hekurt, me dhëmbë ia preva telat,
Shkumës, tek i “vardisej” pas,
ia shkërrmoqa rruazat e gojës.
Ngeli në vetmi…, e plaku thinja e parë .


Vijave të pentagramit

E shkrova fatin nëpër vija pentagramesh,
Çelësin tek startoi, s’ia ndjeva hapin e zhurmshëm,
Mori udhë fushave, melodia e jetës sime,
Ngatërrohej nëpër tela poezie, fryma e vetmisë.
Notat binin e ngrihnin krahët e vrarë nga heshtja e gjatë,
Zigzakeve u preh melodia e pashkruar…,



Hija kapërcente hijen


U harrova rrugëve, ku hija kapërcente hijen,
Perëndimi vinte çalë e përpëlitej gjetheve të pemëve,
Rrëzonte shkarazi rrezet e lodhura të tij…,
Diku, humbiste fije të arta mendimi,
Mbrëmjes bëhej peng…, deri në agim.


Jetë në gërma

Kam frikë prej teje, jetë e mbishkruar në gërma,
Kafshoj ëndrrat që mbjell, e s’i korr njëherë…,
Nga larg më rëndojnë hapat e saj të mbledhur
Nisem…, pendueshëm
të kapin frymën jetë .


Gërmat jetime

E shkërmoqa vargun mbi fletën e virgjër,
Me penë e prisha zhgarravinën e kohës,
Nga vala u tretën një nga një me gërmat
që shkonin rërës, dhe hapat e penës
që e ndiqnin pas…,
Të mbidhnin grusht, gërmat jetime .



Lodha ditën


E lodha ditën në krahët e rrezeve,
Buzëqeshjen ia treta në përtypje resh,
Grijëzova perëndimin në vija valësh të largëta
Degët nisën të humbisnin sythet e ditës.
Shpatull-varur merrte frymë, për vesën në agim…,




Para se te hapni tem shikoni ne Forum se qdo tem ka vendin e vet mos hapni tema si te doni , si dhe kur kopjoni keni kujdes.Satfi.

Cast ne dite dimri !
ikur ne hijet e prapta te 1-dimri ziliqar,
Trazuar ne ujera te mpita ...., pena hedh vargje!