Faqe ziu i Rugoves dhe Berishes
Historija nuk muind të harroi bëmat e Tahir Zemës, i cili në kohën e ofenzivës serbe, I mashtroi efektivat që kishte nën komandë, duke iu thëneë “Tani UÇK –ja mbaroi, të tërhiqemi, dhe pasi I nxorri nga kufiri në Shqipëri I shpërndau. Mendoi se ata djem kanë një detyrë që një ditë, t`I kërkojnë llogari Tahirit.
Historija nuk mund të harroi,gjithëashtu ,braktisjen e spitalit me luftarë të plagosur dhe lënjen e tyre në mëshirëm e përbindësve të Arkanitserb.Ai e arriti këtë duek I mashtruar ushtarët e tijë duke u thënë:”Të largohemi se spitalet me të plagosur nuk I prek askush.Ato I merr në mbrojtje kryqi I kuq ndërkombëtarë”.
Dhe ushtarët e shkretë ,dukepasur besim te komandanti I tyre ie “ditur, I lan shokët e tare të plagosur dhe ikën.Atje shkuan forcat serbe të silët e spërkatën me benzinë dhe I vunë zjarrin spitalit me të gjithë të plagosurit e Dukagjinit, të cilët I shkrumbuan për së gjalli!Tahir zema mban përgjegjësi për jetën e këtyre njerëzve. Dhe çudia më e madhe ishte se pas të gjitha të bëmave të tja të zeza, pasi I shkaktoi aq dëm luftës në Dukagjin, pasi e qarmatosi popullsinë dhe ua dorëzoi armët sërbëve, pasi I la në mëshirë të zjarrit të gjithë ata të plagosur,pasi I shpërndau edhe luftëtarët e vet, u kthye në Tiranë duke raklamuar vten si një komandant triumfator në bataja më 16 apo 17 shtator(nuk më kujtohet saktësisht), “ministri” Bukoshit,
Në atë kohë kolonel Krasniqi , I jep gradën e kolonelit,në një ceremoni që u transmetua nga tv. Shqiptar!
Pas shtatorit `98, ngjarjet ngjarjet rrodhën me shpejtësi te¨madhe. UÇK-ja, pas një tërheqje operative nga ofenziva serbe, filloi ta marrë veten shumë shpejt, duke krijua njësi të mëdha, brigada dhe duke u organizua edhe më mirë.
Erdhi pranvera e `99-së, filluan bombardimet e NATO-s u fuqizua UÇKe-ja e cila kaloi në ofenzivën e përgjithshme derisa u fut triumfalisht në qytetet e Kosovës si ushtri qlirimtare e denj për emrin e saj.
Gjatë gjithë kësaj kohe, derisa njësitet e UÇK-së dhe SH P luftonin në Kosovë, Tahir Zema nuk dihej se qka bënte jasht Kosovës, në Shqipri a ndokund tjetër.Vetëm nga fundi i luftës ai formoi qendrën stërvitore në Droj të Mamurasit me rreth 300 djem, të cilët nuk i dërgoi të luftonin në kosovë atëherë kr luftohej, por kërkoi të i dërgoi pasi ishte krye lufta.Dhe unë, tashmë, kisha shumë arsye dhe fakte të pakundërshtueshme se trupat e Tahir Zemës përbënin një ogur të zi për fatet e Kosovës, prandaj në asnjë mënyrë nuk duehj lejuar të futeshin atje.
Është rasti të bëjë një parantezë :UÇK-ja asnjëherë nuk i ka kërcnuar dhe rrezikuar depot e USH.Unë i dija parimet e kësaj ushtrije, moralin e saj kombëtarë dhe disiplinën e saj.Prandaj që kur u thyen depot në vitin 98 dhe u grabiten disa mortaja , unë i kisha thënë ministrit tonë të mbrojtjes dhe strukturave tona kombëtare armet duhet ti ken grabitur forcat e Bukoshit.Kështu edhe kur humben raketat nga depot e Qafë Mollës, u thash të mos i kërkojnë askund tjetër veqse në Mamuras, te Tahir Zema. Dhe atje u gjetën.
Epizodi i dytë tash pas luftës
Lufta në Kosovë përfundoi më 9. qershor 99.Katër ditë më parë Tahir Zema dorëzoi raketat e grabitura në depot e USH –ë dhe u nis me trupat e tij të armatosura për tu futur në Kosovë.Edhe në këtë rast veproi djallëzisht. Nga gryka e Morinit, ndërsa trupat e armatosura i nisi drejt Tropojës, për ti kaluar andej nga rruga e Koshares në Junik,dhe vet do të dilte ti priste po aty.
Ushtarakët e Tropojës, komandanti i brigadës Halil Kuqina, shefi i policisë ushtarake,Rexhep Kortoqi , dhe nga dega e rendit publik Jaho Mullosmani e Fatmir Hakla, të informuar për lëvizjet e këtyre forcave, u dolën përpara në Dojan dhe i ndaluan. Pasi i ndaluan dhe biseduan me ta, Halili dhe Jaho , më morrën në telefondhe më than se ata donin të futeshin në Kosovë.Unë ju thash :
-Tani lufta ka mbarua dhe në Kosovë nuk futen më forca të armatosura,vetëm populli që kthehet në shtëpitë e veta, sepse situatën tani e ka marrë në dorë NATO-ja.Prandaj të çarmatosen.
-Po na thonë « jemi forca të UÇK-së”.
-Të çarmatosen , ua përserita edhe një herë.
-Do të shkojmë te komandant Ramushi, po na thonë.
-Shumë mirë, të çarmatosen,të shkojnë te Ramushi pa armë dhe pasi të shkojnë te ai , do t`iu dërgoi unë armet po të mi kërkoi Ramushi.
Sapo e ndërpreva bisedën me Tropojën, u lidha menjiher me Ramush Haradinajn dhe e pyeta nëse kishte dijeni për këto forca.
-Forcat e mija ,tha Ramushi , i kam këtu në zonën Dukagjinit, nuk kam të tjera në Shqiperi.
Hyra në lidhje me shefin e SHP të UÇK-së, Agim Çekun.Edhe ai më tha se nuk kam njohuri për ato forca , dhe qëllimin e tyre.
Këmbënguljes sime për t`u çarmatosur ,oficerët që komandonin forcat e Tahir Zemës iu përgjegjën me argumentin tjetër.” Ne kemi ardhur këtu për tu futur në Kosovë me lejen e Qeverisë shqiptare.
Kur më raportuan për këtë pretendim në telefon,unë u shqetsova për së tepërmi.Si është e mundur ,thash me vete, dhe kërkova të lidhem me ministrin e Mbrojtjes , por ai nuk u gjet(ishte ditë e diel).Kërkova ministrin e rendit,as ai nuk u gjet.Atëherë kërkova të lidhem me kryeministrin Pandeli Majk, por më then se kishte shkuar për vizitë në Korqë.Këmbëngulja ime për tu lidhur me kryeministrin më mundësoi të më lidhin me ministrin Hajdaraga, i cili më the se “Nuk dijë gjë”.
- Me që nuk dini ju , e di unë…ia ktheve me njfarë revolte...