Daniel Cana

Titulli: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 8:54 pm

U lind në 1 Maj 1956 .

Ka mbaruar shkollën 8-vjeçare në Memaliaj dhe të mesmen në Izvor.Shkruan prozë edhe poezi.Poezitë i jan botuar të gazeta "Emigranti'' dhe'' Tribuna ". Ka botuar vëllimin e parë të romanit ''Mos u hidh në greminë'' tek Toena. Pjesa e dytë është në përfundim. Gjithashtu një vëllim publicistik ''Zemër pa ngjyrë'' është në botime e sipër.

Titulli: Re: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 8:56 pm

Në qof se nu gabohem emri është Danel Cana dhe është pjesë e këtij forumi me nofkën Ali Baba Tepelena.

Titulli: Re: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 11:19 pm

Nga vëndroja
Natën e mir atdheu im.
Veç hëna më buzëqesh.
Freskija e natës e kënga e bulktheve,
Në çdo hap më ndjek.

Nga vëndroja t’përshëndes,
Atdheu im i mirë.
T’shof bukurin e agut me vesë,
Shpejtohu errësirë.

Titulli: Re: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 11:20 pm

Duke kërkuar këngën

Kërkova këngën tënde,
i dashur Atdhe.
Këngët e zemrës time,
që forcat pesh mi ngre.
Agimeve me vesë brodha,
trëndafil këputa,
Ëmbëlsia e këngës tënde,
më erdhi tek buza.
Vazhdova rrjedhës së lumit,
u ngjita gjer në mal.
Dëgjova këngën tënde,
këndonte një ujvarë.
Sa bukur,sa bukur,
entusiazmohesha unë.
Kur shihja ujët që binte ,
e kthehej në shkumë.
Këputa një degë gështënje,
të lagur na ujvara.
Tingull i këngës tënde,
oi shpirtin ç’ma ngjallka.
Gështënjkë moj gjëmbaçe,
vallë ç’far fsheh brënda?
Lulet tundnin thekët,
kishte çelur kënga.
Cana Danel

Titulli: Re: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 11:21 pm

PISAZH NATYROR

Mëngjes i freskët, i bukur.
Dielli i zjarrt, del me përtesë.
Hap qepallat prapa majave me borë,
E rrezet lëshon, mbi tokën me vesë.
***
Mjegulla gjumashe e rënduar,
Zvarritet bregut të lumit.
Fushat shtrihen si qylym i blertë,
Dhe grurin era përkundi.
***

-Hej male...O male!
- Sa vite lufte duruat?
-Me trupin tuaj, gjith plagë!
-E prap ju...male qëndruat.

Danel Cana

Titulli: Re: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 11:21 pm

Mamaja të foli

Të foli Mamaja,
zemra m'u coptua.
Ajo ty të do,
por dhe unë të dua.

Në dritare rrija,
ishim përkrashi.
Më pe, a s’më pe,
këtë nuk e di.

Ç’gabim bëre vallë?
Të qortoi sot.
Mos fjalët e botës?
E kan nxehur kot?

Zemra mu këput,
kur pashë sytë me lotë.
Ti me zë nuk qave,
po, në heshtje po.

Syri në lotim,
në zemër më preki.
Ndaj dhe shpirti im,
bëhet shpirt poeti.

S’mund të rri pa shkruar,
dy vargje për ty.
Të qeshur t'i pafsha,
gjithmonë ata sy.

Danel Cana

Titulli: Re: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 11:23 pm

Adhuroj

Adhuroj një vajzë
Në kantier e kam.
Ndodh shpeshher që bashkë,
Punojmë krah për krah.
Unë shkarkoja kovën,
Ajo e pastronte,
Dhe duke kënduar,
Niste të këndonte.

Bëheshim dy zëra,
Vinin dhe të tjerë.
Sa e bukur jeta,
Aty në kantjer.

Për ty Rini
Më lindi mendimi të shkruaj,
e nisa k’të poezi,
Do shkruaj me shpirt të kulluar,
se më vlon gjaku i ri.
Shkruaj kështu, se ky ësht frymëzimi.
Këtu i gjej fjalët e mija.
Dashurinë dhe gëzimin,
që mund të shpreh poezija.
Të tëra ti mbledh, e ti radhisë,
t’ia marr këngës, me zë të lartë.
Ju, iso më mbani vëllezër,
ashtu, labçe do ja marë.
Pa ta shihni si do vejë,
do gurgulloi si gurrë,
Si ujët e një burimi, të pastër,
që s’shteron kurrë.
Hej rini...si lule je.
si manushaqe që porsa çel.
Je e bukur, je e freskët,
për këdo je tërheqës.
Po ti qeshu, zbukurohu,
hapi ato fletë.
Nën k’të diell e qet rritu,
gëzohu në jetë.
Gjersa bota s’të kan marë,
netëve pa hënë,
Të këpusin, të të vyshkin,
të të lën pa nënë.
Gjersa buza jote e qeshur.
s’ka njohur mërzinë,
Kështu do të jesh për jetë,
vetëm me lirinë.
D. Cana

Titulli: Re: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 11:24 pm

Mëngjes dashurije
(poemë)
Hëna zuri të venitej, prapa majës malit, t’lartë.
Muzgu nisi dalngadalë, grykës lumit të rëshqasë.

Poshtë fshatit, anës lumit, rridhte çurkë e një burimi.
Aty ndalem të pi ujë, e lë çantën prej meshini.

Kur papritur, veshët kapën, një si tingull prej metali.
Vjen një vajz të mbush ujë, më e bardhë se kristali.

Mbeta një çast i hutuar, s’di si mbeta i habitur !
Para vashëzës së bukur, gjirin mbushur, shtatin rritur.

Syri saj, si drit e hënës, buza si qershi e ardhur.
Si n’argjënt qafa e derdhur, flokët gjer mbi mesë varur.

Dhe ul kokën i hutuar dhe ajo shikon përdhe.
Dashuri e flakëruar, furishmi zëmrën ma rreh.

Matem që ti them diçka, lëviz buzët me ngadalë
Nanurit’ edhe ajo, por s’dëgjohet asnjë fjalë.

Dorën i hedh, lehtë-lehtë, për mbi sup’, për mbi flokë.
Por ajo e drithëruar, i mban sytë gjith përtokë.

Pastaj i ngre sytë ngadalë, edhe mua zë vështron.
Në sy drejt, me mall e zjarrë, drejt në buzë më shikon.

Kroi, ujët shushurit, cërkat përmbi gurë bien.
Porsi lotë shkasin pastajë, si një vajzë që ngashërehet.

Fresku nëpër trup na hyn . Mëllënja këngës ja merr.
Era ëmbël përkëdhelte, pemë e lule, ç’ka mbi dhetë.

D. Cana

Titulli: Re: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 11:25 pm

Vajzat ushtare

Perëndoi dielli i nxehtë
Dhe dita e përvëluar.
U afrua nata e qetë
Dhe hëna e gëzuar.

Vajzat kthehen nga fush’ e stërvitjes,
Të lodhura nga udhëtim i gjat.
Prap, në sy nuk duket lodhja,
Ato jan të qeta, si kjo natë.

D. Cana

Titulli: Re: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 11:26 pm

Vajz e Valëve
(Përpunuar me motive popullore)

Mbi një gur anës së detit,
qan e zeza, qan.
Syri i saj, qerpiku i ngritur,
lotin nuk ja mban.
Dhe një djal që dashuroi,
përtej detit shkoi.
Njerz të tjer’, para e huaj,
e bën ta harroi.
Lotë derdh’ , e qan e gjora,
brengën kush ja njeh?
Ike dhe më le e gjora,
vetëm në k’të jetë.
E shkretuam jetën tonë,
jam rritur jetim.
Rroba të zeza, më veshe
tani në të ri.
Ah kurbet, kurbet i shkretë
mbylle ‘sa shtëpi.
Plagë hape, more njerz,
pikë djalëri.
Shkuan vite që kur ike,
një letër s’dërgove.
Ku t’kërkoj, ah un e mjera?
Zemrën ma helmove.

Danel Cana

Titulli: Re: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 11:26 pm

I BURGOSURI

(kushtuar dajos tim dhe gjith
atyre që vdiqën,si të dënuar politik)

O qeli! O varr i të gjallëve!
Ç’kërkojn nën strehët e tua,
njerzit që duan të vërtetën?

Mos vallë, hipokrizia dhe gënjeshtra,
Mban në brez çelsat e qelive,
e mbyll në to jetën?!

O kunja! O hekura!
Sa shum i kushtoni kësaj bote!
Ndrydhni zemrat e njerzve.

Për lirinë ini gllabëronjëse.

D. Cana 1978

Titulli: Re: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 11:28 pm

Nga vëndroja
Natën e mir atdheu im.
Veç hëna më buzëqesh.
Freskija e natës e kënga e bulktheve,
Në çdo hap më ndjek.

Nga vëndroja t’përshëndes,
Atdheu im i mirë.
T’shof bukurin e agut me vesë,
Shpejtohu errësirë.
D. Cana

Titulli: Re: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 11:29 pm

Duke kërkuar këngën

Kërkova këngën tënde,
i dashur Atdhe.
Këngët e zemrës time,
që forcat pesh mi ngre.
Agimeve me vesë brodha,
trëndafil këputa,
Ëmbëlsia e këngës tënde,
më erdhi tek buza.
Vazhdova rrjedhës së lumit,
u ngjita gjer në mal.
Dëgjova këngën tënde,
këndonte një ujvarë.
Sa bukur,sa bukur,
entusiazmohesha unë.
Kur shihja ujët që binte ,
e kthehej në shkumë.
Këputa një degë gështënje,
të lagur na ujvara.
Tingull i këngës tënde,
oi shpirtin ç’ma ngjallka.
Gështënjkë moj gjëmbaçe,
vallë ç’far fsheh brënda?
Lulet tundnin thekët,
kishte çelur kënga.
Cana Danel

Titulli: Re: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 11:31 pm

PISAZH NATYROR

Mëngjes i freskët, i bukur.
Dielli i zjarrt, del me përtesë.
Hap qepallat prapa majave me borë,
E rrezet lëshon, mbi tokën me vesë.
***
Mjegulla gjumashe e rënduar,
Zvarritet bregut të lumit.
Fushat shtrihen si qylym i blertë,
Dhe grurin era përkundi.
***

-Hej male...O male!
- Sa vite lufte duruat?
-Me trupin tuaj, gjith plagë!
-E prap ju...male qëndruat.

Danel Cana

Titulli: Re: Daniel Cana Mon Oct 13, 2008 11:33 pm

Mamaja të foli

Të foli Mamaja,
zemra m'u coptua.
Ajo ty të do,
por dhe unë të dua.

Në dritare rrija,
ishim përkrashi.
Më pe, a s’më pe,
këtë nuk e di.

Ç’gabim bëre vallë?
Të qortoi sot.
Mos fjalët e botës?
E kan nxehur kot?

Zemra mu këput,
kur pashë sytë me lotë.
Ti me zë nuk qave,
po, në heshtje po.

Syri në lotim,
në zemër më preki.
Ndaj dhe shpirti im,
bëhet shpirt poeti.

S’mund të rri pa shkruar,
dy vargje për ty.
Të qeshur t'i pafsha,
gjithmonë ata sy.

Danel Cana

Titulli: Re: Daniel Cana Thu Oct 16, 2008 9:33 am

Adhuroj

Adhuroj një vajzë
Në kantier e kam.
Ndodh shpeshher që bashkë,
Punojmë krah për krah.
Unë shkarkoja kovën,
Ajo e pastronte,
Dhe duke kënduar,
Niste të këndonte.

Bëheshim dy zëra,
Vinin dhe të tjerë.
Sa e bukur jeta,
Aty në kantjer.

Për ty Rini
Më lindi mendimi të shkruaj,
e nisa k’të poezi,
Do shkruaj me shpirt të kulluar,
se më vlon gjaku i ri.
Shkruaj kështu, se ky ësht frymëzimi.
Këtu i gjej fjalët e mija.
Dashurinë dhe gëzimin,
që mund të shpreh poezija.
Të tëra ti mbledh, e ti radhisë,
t’ia marr këngës, me zë të lartë.
Ju, iso më mbani vëllezër,
ashtu, labçe do ja marë.
Pa ta shihni si do vejë,
do gurgulloi si gurrë,
Si ujët e një burimi, të pastër,
që s’shteron kurrë.
Hej rini...si lule je.
si manushaqe që porsa çel.
Je e bukur, je e freskët,
për këdo je tërheqës.
Po ti qeshu, zbukurohu,
hapi ato fletë.
Nën k’të diell e qet rritu,
gëzohu në jetë.
Gjersa bota s’të kan marë,
netëve pa hënë,
Të këpusin, të të vyshkin,
të të lën pa nënë.
Gjersa buza jote e qeshur.
s’ka njohur mërzinë,
Kështu do të jesh për jetë,
vetëm me lirinë.
D. Cana

Titulli: Re: Daniel Cana Thu Oct 16, 2008 9:33 am

Mëngjes dashurije
(poemë)
Hëna zuri të venitej, prapa majës malit, t’lartë.
Muzgu nisi dalngadalë, grykës lumit të rëshqasë.

Poshtë fshatit, anës lumit, rridhte çurkë e një burimi.
Aty ndalem të pi ujë, e lë çantën prej meshini.

Kur papritur, veshët kapën, një si tingull prej metali.
Vjen një vajz të mbush ujë, më e bardhë se kristali.

Mbeta një çast i hutuar, s’di si mbeta i habitur !
Para vashëzës së bukur, gjirin mbushur, shtatin rritur.

Syri saj, si drit e hënës, buza si qershi e ardhur.
Si n’argjënt qafa e derdhur, flokët gjer mbi mesë varur.

Dhe ul kokën i hutuar dhe ajo shikon përdhe.
Dashuri e flakëruar, furishmi zëmrën ma rreh.

Matem që ti them diçka, lëviz buzët me ngadalë
Nanurit’ edhe ajo, por s’dëgjohet asnjë fjalë.

Dorën i hedh, lehtë-lehtë, për mbi sup’, për mbi flokë.
Por ajo e drithëruar, i mban sytë gjith përtokë.

Pastaj i ngre sytë ngadalë, edhe mua zë vështron.
Në sy drejt, me mall e zjarrë, drejt në buzë më shikon.

Kroi, ujët shushurit, cërkat përmbi gurë bien.
Porsi lotë shkasin pastajë, si një vajzë që ngashërehet.

Fresku nëpër trup na hyn . Mëllënja këngës ja merr.
Era ëmbël përkëdhelte, pemë e lule, ç’ka mbi dhetë.

Titulli: Re: Daniel Cana Thu Oct 16, 2008 9:34 am

D. Cana
Vajzat ushtare

Perëndoi dielli i nxehtë
Dhe dita e përvëluar.
U afrua nata e qetë
Dhe hëna e gëzuar.

Vajzat kthehen nga fush’ e stërvitjes,
Të lodhura nga udhëtim i gjat.
Prap, në sy nuk duket lodhja,
Ato jan të qeta, si kjo natë.

Titulli: Re: Daniel Cana Thu Oct 16, 2008 9:34 am

Vajz e Valëve
(Përpunuar me motive popullore)

Mbi një gur anës së detit,
qan e zeza, qan.
Syri i saj, qerpiku i ngritur,
lotin nuk ja mban.
Dhe një djal që dashuroi,
përtej detit shkoi.
Njerz të tjer’, para e huaj,
e bën ta harroi.
Lotë derdh’ , e qan e gjora,
brengën kush ja njeh?
Ike dhe më le e gjora,
vetëm në k’të jetë.
E shkretuam jetën tonë,
jam rritur jetim.
Rroba të zeza, më veshe
tani në të ri.
Ah kurbet, kurbet i shkretë
mbylle ‘sa shtëpi.
Plagë hape, more njerz,
pikë djalëri.
Shkuan vite që kur ike,
një letër s’dërgove.
Ku t’kërkoj, ah un e mjera?
Zemrën ma helmove.

Danel Cana

Titulli: Re: Daniel Cana Thu Oct 16, 2008 9:35 am

I BURGOSURI

(kushtuar dajos tim dhe gjith
atyre që vdiqën,si të dënuar politik)

O qeli! O varr i të gjallëve!
Ç’kërkojn nën strehët e tua,
njerzit që duan të vërtetën?

Mos vallë, hipokrizia dhe gënjeshtra,
Mban në brez çelsat e qelive,
e mbyll në to jetën?!

O kunja! O hekura!
Sa shum i kushtoni kësaj bote!
Ndrydhni zemrat e njerzve.

Për lirinë ini gllabëronjëse.

D. Cana 1978

Titulli: Re: Daniel Cana Thu Oct 16, 2008 9:35 am

Dashurija

E ndiej dashurinë
dhe dua të dashuroj.
Atë vajz që më gëzonë
dhe unë ta gëzoj.
Ç’do gjë në jetë
të ngjall dashurinë.
Kur era e malit
të fal ëmbëlsinë,
Kur deti i gjerë,
të fal bukurinë.
A nuk të ngjall,
e gjith kjo,
dashurinë?

D. Cana

Titulli: Re: Daniel Cana Thu Oct 16, 2008 9:36 am

Kujtoj

Kur shtronim shinat,
se si më dukej.
Nuk mund ta shpreh,
gëzimin që ndieja.
Kujtoj të gjitha,
ditët e aksionit.
Sa ëndëra të bukura ,
më ngjall traseja.

D. Cana 1979

Titulli: Re: Daniel Cana Thu Oct 16, 2008 9:36 am

Shumë herë thashë

Shumë herë thashë, shumë herë desha,
Ta ndaloja penën, të mos shkruaja letra.

E nisa të parën, hë edhe një tjetër.
Në pritje të përgjigjes, nisja nga një letër.

Po, ç’qëndisja në to? Vallë ç’intrigoja?
Hallet, shqetësimet, nisja e tregoja.

Ku e nisja letrën, e ku përfundonte.
Këtë asnjë burrë, nuk mund ta kuptonte.

Si nuk doli një? Njeri, a i vrarë?
Ta këndonte letrën, të më qante hallë.

Pa le kur kërkoja, takim ballpërballë!
Ca më sikterisnin, ca fytyrë vrarë.

Ca me servilizëm, pa shum salltanet.
Thon një fjal të ëmbël, “Na lini të qetë “.

S’është pun partie, kemi pun të tjera.
Ne shikojmë ka apo...S’ka ujë lera.

Shikojm interesin , për gjith shoqëri,
Rron apo nuk rronë, faktori njeri.

Ç’të them un i ziu! Ç’ të shkruaj më parë!
Merak do më mbetet, sot e gjer në varr,
Se takova dotë, Shokun Sekretar.

Shumë herë thash, shumë herë desha
Të më kuptoj njëri, të dal e vërteta.

D. Cana 1985

Titulli: Re: Daniel Cana Thu Oct 16, 2008 9:38 am

Ta shpërblefshim në liri

(kushtuar Fato Berberit)

Duart e tua të bardha, të buta,
s’tu lodhën kurr me ato gërshërë.
Vrapoje ti mes breshëris’ plumbave,
plagët shokëve për t’ua zënë.

Dhe çoje ti, melhem mbi to.
Dhe ikte dhimbja, sa prekje ti.
-Fato moj motra e vogël,
ta shpërblefshim në liri.

Etje djegur, plagëve të marra,
të uronin shokët shpeshë.
- Në liri kur ta fitojmë,
do të bëhesh doktoreshë.

Mbi tavolin gërshërët flasin.
Në stendë ti na buzëqesh.
Ato gërshër, një libër i rallë,
për Faton trime, doktoreshë.

v.o.i kam dorzuar vet në muzeun e Tepelenës
gërshërët e F.Berberit, të ruajtura nga nëna ime.
Më 1978

Titulli: Re: Daniel Cana Thu Oct 16, 2008 9:38 am

Ti je një grua e bukur

Gjithë forcën e mendimit
që më ngjall, kur e kujtoj.
Për atë që po zhuritem,
pa atë, që s’mund të rroj.

Dhe tani që e kam largë,
para syve më qëndron.
Si në ëndërr, them ca fjalë,
ky kujtim më hidhëron.

S’di si ndodhi, i qartë s’jamë,
por në zemër më sëmbon.
Një kujtim, i zjarrti mallë
gjithë trupin ma pushton.

Intriga dhe xhelozija
jan dy gjëra që në jetë,
Të ndajnë nga dashuria,
vetëm të lën , e të shkretë.

Dhe në dorë, po të të mbaja,
porsi lule e këputur.
Gjuh e zemrës do të fliste:

-Ti, je një grua e bukur.

D. Cana

» Përmbledhje nga krijues të ndryshëm