"POETI" Nga PETRO DUDI (kushtuar poetit Arben Duka)

POETI
Nga PETRO DUDI

Një penë si sqep zogu,
një shpatë majëmprehtë,
Një zambak që psherëtin,
një det që buçet.
Një penel që ngjyen
te lotët e mjeranëve,
Një shufër vetëtimë
për xanxat e rrufjanëve.
Një galeri e skicuar
kalorësish pa fytyra,
Në vorbullën e kohës
me partira, përçdunira.
Një degë me yje-
kënga- prush e dritë,
Në udhën tymnajë
shpirti i jep shpirt.
Një qiell me zogj
ulur në festivale,
Se jemi nga jemi
nga Rrëza, nga ato male.
Fodullëku doemos,
salltanet i trevës,
Barbaroz mbi vesh,
Borzilok në xhep të xhaketës.
Dhe ia thotë Poeti
prej dufit , prej qejfit,
Dhe i teket e i shkrepet
siç i shkrepet Poetit.
Sherr e shamata
shkruar me rakinë,
I butë dhe ëmbëlzak
me hyjnore POEZINË.
Biberonat
shtëllunga fantazirash tjerrin,
Në rrënojat e së shkuarës
larashët përmjerrin.
Shpupuriten gjinkallat
me avazin cinxëritës,
Laraskat në kafaze
te ballkoni i politikës.
Poeti- furtunë
siç do, i këngon shpirti
Ky bilbil protestues
Arben Duka Laboviti.