Vallë keni menduar vdekjen??

Shumë njerëz nuk duan të dëgjojnë mbi vdekjen, ngaqë friksohen. Ne nuk duam që të frikësojmë kënd, por thjesht t’ju kujtojmë juve dhe vetes sonë, që nesër do të vdesim dhe do të paraqitemi para Krijuesit tonë.

Vallë, kështu siç jemi, a jemi të gatshëm për diqka të tillë?
Pejgamberi a.s thotë: “ Kujtojeni shpesh atë që ua prish qejfet, vdekjen”.
Në momentin që vjen vdekja, e ndjen që gjithë kënaqësitë e kësaj bote shemben para syve të tu, qejfet, dëshirat, shpresat, lodrat, dëfrimet etj.
Omeri ibn Hatabi r.a thotë: “ Çdo ditë dëgjojmë që vdiq filani, vdiq filani … Do vijë një ditë që të thuhet vdiq Omeri” dhe filloi të qajë.

Çdo ditë dëgjojmë ne televizor, gazeta që vdiq filani apo filani, dhe do të vijë një ditë që të tjerët të dëgjojnë emrat tonë të vdekur.
Edhe nëse je në të mira dhe rehati, i ri apo i moshuar, vjen vdekja dhe të ndan nga çdo gjë që ka lidhje me këtë botë. Vdekja nuk është vetëm për të moshuarit, por edhe për të rinjtë. Madje, ata që vdesin sot më shumë janë të rinjtë. Për këtë shikoni lajmërimet e vdekjeve ose varrezat, të cilat janë mbushur me të rinj.
Ata që jetonin para 100 vitesh, sot nuk jetojnë më. Po kështu pas 100 vitesh që të gjijthë ne, të këtij brezi, nuk do të jetmi më.
Pejagamberi a.s na tregon në një hadith se çdo të ndodh nga momenti kur do të japim shpirtin dhe deri kur të bëhet Kijamet.

Thotë Pejgamberi a.s “Lutjuni Zotit që t’ju ruajë nga dënimi I varrit “. Pastaj vazhdon Me të vërtetë, besimtari që është duke u larguar nga kjo botë dhe duke iu afruar botës tjetër, I vijnë melekët me rroba të bardha e me fytyrë të bardhë që u shkëlqen si të jetë diell dhe I ulen afër. Me vete kanë qefinë dhe perfume nga Xhenneti. Vjen meleku I vdekjes, I ulet te koka dhe I thotë: “ O shpirt I mirë dil prej këtij trupi të mirë drejt kënaqisë së Zotit tënd. Dhe i del shpirti. Më pas e marrin melekët dhe e ngrisin lart ne qiellin e shtatë. Rruges melekët pyesin se kush ky njeri , atëherë përgjigjën është filani I biri I filanit, e thrrëasin me emrin që është thirrur në këtë botë. Kur të arrijë ne qiellin e shtatë thërret Zoti dhe thotë zbritne në tokë se prej saj e krijova, në të do të vorroset dhe prej saj do e ringjalli përsëri. E zbresin në tokë dhe vijnë dy melajke dhe e pyesin kush është Zoti yt, kush feja jote dhe kush Pejgamberi yt. Besimtari përgjigjet Zoti im është Allahu, feja ime është Islami dhe Pejgamberi im është Muhamedi a.s.
Ndëgjohet një zë nga lart dhe thotë e qëlloi robi im atëherë shtronja vendin e tij me një shtresë nga Xhenneti dhe hapja një dritare ta shoh vendin e tij në Xhennet. Pastaj vjen një burrë me rroba të bardha dhe fytyrë të bardhë dhe ky besimtari e pyet kush je ti ai burri thotë unë jam vepra jote e mirë që ke bë në këtë botë. Atëherë besimtari kur e sheh këtë thotë O Zot bone Kijametin, O Zot bone Kijametin.

Ndërsa jobesimtarit kur ti vjen momenti I vdekjes I vijnë meletët me rroba të zeza fytyrë të zezë dhe sjellin një qefin dhe parfum nga zjarri. I afrohet engjulli I vdekjes dhe I thotë o ti shpirt I keq dil prej këtij trupi të keq. E marrin shpirtin e tij dhe e ngrisin lart dhe melaiket e tjera që janë thojnë se kush ky, atëherë përgjigjen melaiket është filani I biri I filani dhe e thrrasin me emrin më poshtërues që është thirrur në këtë botë. Dyert e qiellit nuk happen për të dhe thotë Zoti zbritne në tokë se prej saj e krijova në të do të varroset dhe prej saj do e ringjalli përsëri. E zbritin në tokë dhe I vijnë dy melaike dhe e pyesin kush është Zoti yt, kush feja jote dhe kush është Pejgamberi yt. Jobesimtari thotë “ nuk e di , nuk e di. Atëherë ndëgjohet një zë nga lart dhe thotë nuk e qëlloi robi Im atëherë shtronja vorrin me një shtresë nga Xhehennemi dhe hapjani një derë dhe ta shehë vendin e tij ne Xhehennem ku do të shkojë. Pastaj I vjen një burrë me rroba të zeza dhe fytyrë të zezë dhe ky e pyet kush je ti ai burri thotë unë jam puna jote e keqe qka ke bo në këtë botë. Atëherë ky jobesimtari thotë O Zot mos e bo Kiametin, O Zot mos e bo Kiametin.

Le të mendojmë pak për momentin e vdekjes. Sikur të në vijë meleku i vdekjes tani, në këtë cast, si vallë do të na gjejë? A jemi përgatitur për këtë? Mendo sikur ke në xhep një shumë parash haram. Çfarë doje të bëje në atë moment? Do t’i thoje që këta i kam haram, prandaj më prit sa t’i kthej. Por, po të erdhi meleku i vdekjes nuk të fal më. Dëshiron në ato momente të fillosh të falesh, pasi deri në atë moment nuk je falur, por nuk të len më.Dëshiron t’i kërkosh të falur vëllait me të cilin nuk flet, por nuk të lejohet. Dëshiron dhe dëshiron … por afati ka mbaruar.
Ose përfytyroje kur të na zbresin në varr. Njerëzit më të dashur do të na mbulojnë me dhe dhe do na lënë vetëm. Pejgamberi a.s thotë: “ Varri është ose kopsht prej kopshteve të Xhenneti ose do të jetë gropë prej gropave të Xhehennemit.

Te punojm sikur do te jetojm ter jeten te mdnojm sikur neser do te vdesim dhe vdekja lind qysh me njeriun dhe per ket jemi te gjithe te vetdishem ke frik apo nuk ke frik nga vdekja ajo troket ne deren ton cdo dit dhe jemi cdo kund me te ashtu siq kemi shpirtin edhe vdekjen dhe njeriu duhet te jet cdo dit i pregaditur per vdekjen siq pregaditet per te punuare dhe ne te gjithe e dim qe jemi ne rrug tranzite qe nga materniteti deri tek varri .

Te gjallet e dijne se do te vdesin,kurse te vdekurit nuk dijne asgje.
Megjithate,pejngameret ose profetet thone:Kush hecen ne fjalen e perendise gjene ndriqimin,sepse perendia eshte drite.Hecja ne drite dmth,ndriqim mendje dhe njeriu me mendjendritur nuk zhytet ne mekate.Sido qe te sillemi,ne si njerez nuk e kemi persosshmerinee plote,andaj si te pa persosur mekatojme ne qdo hap edhe pa qellimin tone.Shkrimet thone se pendimi per mekatin e bere dhe lutja perendise per falje te mekatit te pa qellimshem,bejne qe mekati te shlyhet.Po ashtu shkrimet thone senjeriu qe eshte ne njohuri se po bene mekatin,pra kete e beneme qellim,sado qe pendohet me pas eshte i pafalshem.Sido qe te jete mekati nuk eshtei mire as ne boten civilizuese qe po jetojme,i cili edhe ketu ndeshkohet me ligj.Per te mos ikur nga tema,po i kthehemiserish titullit,pra vdekja eshte shuarje jete,nje paramendim i ftohet,nje frike,qe te merr jeten dhe te qon drejt nje te panjohure.Ne nuk po behemi as te shejte,as profetper teparashiquar gjerat qfare do te na ndodhi pas vdekjes?Po bazohemi neshkrime,dhe pastaj secili sipas udhezimeve te shkrimeve,bazuar ne veprat e veta,perafersisht e di ku e ka vendin pas vdekjes.Nuk ka njeri qe nuk e njeh vehten,veprat e tija,por nuk ka njerez te pagabuar,andaj duhet lutur perendine,per falje gabimesh.

Ju lutem shikoni kete link,shpresoj te ju pelqej

https://www.youtube.com/watch?v=5QLbTsNZ9GE

Vdekja eshte gje normale, se q'do individ nje dite lind dhe nje dite ka me vdek.
Ne disa raste kur ndegjojm se nje njeri ka vdek ne moshen shum te re, thon u befasuanm shume ne vdekjen e ketij njeri,por nuk duam te befasona me vdekjen se vdekja nuk te pyet kur me ardh ajo vjen ne q'far do moshe ne femijri ,ne rini ne pleqri,edhe pse e kemi veshtir me pranu humbjen e nje te afermi.

Por te mendosh per vdekjen nuk do te thot mos te jetosh nje jet normale.

Gjyshi jem shume her me thot, qe me at dite qe ke linde e ke pas te shkruar edhe kur ki me vdeke.

Kosovare solle nje link shume te bukur me pelqeu shume.

Vdekja është gjë normale se Zoti te ka dergu në këtë Botë
dhe do të kthewhesh në boten e pergjithshme
por une e mendoj çdo her vdekjen se çdo dit jemi afer saj
kur e permend njeriu vdekjen sa fjal e ftoht është

Cdo gje ne kete bote eshte RREn perpos Vdekjes

Lea

gjithqka njeri se i arrin ne kete bot edhe bon per kete bot i ben vetem per me vdek

yyyyyyyyy shum shpesh bile po qa me ba ky esht ligj i natyres keshtu e ka shkru i MADHI ALLAH

vdekjen si mos ta mendojm! madje sa here dalim në rrugë e kemi më afër se këmishën.

Dhashte zoti te jetojme deri sa mos te behemi te na barti dikush per krahu,megjithate vdekja eshte e ftohet

Edhe une si shume te tjer e pranoj se e mendoj vdekjen dhe te rral jane ata qe nuk e mendojn per mos te then hiq. Eshte diqka qe te shkon mendja dashje pa dashje, sepse ne gjdo kohe sheh apo ndegjon diqka qe ka te bej me vdekjen, prandaj s'mund ti ikim ketij mendimi.

Mendova nje dit' e nat' e tere asaj nuk i mjaftoi!!!

...Kurdohere ne Vdekjen pran' e kemi.

Ne kete ndarje te papritur e kaqe te rende,te gjithe e kemi veshtire,por me vete faktin se ne Vdekjen me veti e kemi..!!!!

..by Beton

Gjdo gjë që ka krijuar zoti do të kthehet te zoti.
Kam menduar shpehs her për vdekjen dhe është që normale dhe është ligji natyrës.Gjdo gjë që krijohet të shkatrohet....

une vdekjen e mendoj cdo her edhe cdo dite ,sepse cdo njeri qe ka lind edhe vdes ,keshtu qe duhet te punohet sikur ter jeten do te jetosh ,por do te mendosh sikur cdo moment do te vdesesh .

Te thuash se jam i vetdijshem qe nje dite do te vdes, kjo sigurisht nuk eshte pohim i faktit qe une vdes sepse vdekja eshte brenda meje, diku ne hapesiren e qenies dhe i shpeton asaj.
Eshte nje proces natyral qe ka te beje me trupin, shperberjen e tij, plakjen e qelizave dhe zhdukjen e tyre. Faktikisht ne fillojme te vdesim qe ne muajin e tete.

Pra, ne tete muajt e pare te jetes, kemi 100 bilion neurone. 15-30 dite para lindjes nuk prodhohen me. Qelizat qe deshtojne gjate procesit te sinapsit qe eshte lidhja midis tyre e shoqeruar me specializimin, pra keto qeliza eliminohen, vdesin.
Praktikisht lindim me gjysmat e neuroneve, 50 bilione.

Vdekja eshte natyra e universit ben te cilin jetojme. Ndoshta ne nje univers paralel, ekzistencen e te cileve shkenca e pranon dhe qe jane larg nesh disa milimetro ose me afer, pra ne nje univers te tille, ekziston nje parim tjeter, jo i vdekjes, jo i shkaterrimit.

Pa llogaritur rregullat biologjike-shkencore,vdekja eshte e kushtezuar nga krijuesi i gjithenjerezimit,dhe kete duhet te e kemi ndermend,ajo nuk njeh moshe,eshte mire te mendohet per vdekjen,por ajo te ze edhe po nuk mendove.Miku im i nderuar ate dite nuk mendonte per vdekjen,mendoj te shkonte ne pune,pastaj e kreu punen,mendonte
te shkonte ne shtepi te qlodhej,por nuk arriti!!Ai nuk ishte i vjeter,ishte i ri,po vdekja nuk pyet!Duhet te mendojme si te vdesim si njerez,qe nje kohe te na kujtohen veprat,apo se paku te na kujtojne se kemi ekzistuar.

Vdekjen e kemi me afer se kmishen e trupit

nese me pyetni per shkaktarin e vdekjes un do pergjigjem se ky shkaktar eshte vet lindja , pra nuk ka shpetim nga vdekja e kjo qe ne e quajm vdekje nuk eshte vdekje por kalim nga nje bot e shkurter ne boten e e pa funde dhe shpresoj dhe besoj se ne do te jemi banor te Xhenetit ne paq than Allahu i madhruar meshira e ti qoft mbi ne , nje rast e kishin pytur nje njeri se me qka don te shkoj ne xhenet me te mirat eveta apo me meshiren dhe te mirat e Allahut ai kishte than me te mirat emia i bindur se kishte ounuar vetem mire dhe me kete do ta fitonte xhenetin kur vdes dhe del para krijuesit dhe ne peshore i vendosin syt eketi personi ne nje ane te peshores dhe ne anen tjeter te mira qe i kish ba ky person a e dini qafar dallimi ishte aty sa nuk munesh me maren me mend dhe ather ky tha me fal o Allah se paskam gabuar kur kam menuar se do te fitoj xhenetin me te mirat emia qe i kam ba , pra nuk duhet te haarojm se qfar na ga dhuruar Allahu neve si qenje njerzore dhe vetm ate duhet ta adhurojm dhe vetem ati duhet ti perkulemi dhe askujt tjeter Allahu na shperbleft me parajse te gjithe neve qe e besojm Allahun dhe pengamerin Muhamedni a.s dhe pengamertet tjere te derguar bga Allahu

shumë herë .... e kam menduar dhe e kam "parë" shume afer.
Ajo qe me tremb me shume eshte te mendoj per vdekjen e njerzve te tjere, te rrethit famijar ,shoqrise.... kjo me tmerron .
Mua personalisht (per vetevehten )me shume me tremb jeta sesa vdekja ..

Ne sot jetojme në sipërfaqën e tokës, e ndërsa nesër do të banojme në mbrendësinë e saj. Vallë a e kemi zbukuruar vendbanimin tone me vepra të mira. A e kemi shtruar dhe mbjellur kopshtin tone me kryerjën e urdhërave të Allahut që na i ka urdhëruar dhe largimin nga ajo që na ka ndaluar? Poqë se jemi te bindur se me të vërtetë brendësia e tokës së shpejti do të jetë vendbanimi yne , atëherë pra, kush na ka hutuar që të bëhemi te pakujdesshëm ndaj përgatitjës së tij(Varrit)?!