EH, Ç'KOMBI I RRALLE!

“Ditët e Plejadës “
poemth
nga Kristaq F. Shabani


Prolog i ndritur

1.

Sa herë
kam hapur
poemshëm
siparet,
e kam ndjerë
veten
kalëruar
mbi malet …

Hipa
mbi Korab,
“flatrova”
mbi Shkëlzen,
lart
përmbi Gjallicë;
krahërova
mbi Tomorr,
“lulova”
mbi Jezercë,
hapërova
mbi Bushtrik,
renda
mbi Malin e Gjërë.
“Hipur”
mbi malet
e ndjeva
veten “MBRET!”..
në një Perandori
karvanmalesh
të tërë...
Mbi malet,
në një asambël
të gjithë
Këndonin
vetëm trimëritë...

Shpaloset
virgjëria
Në fluturim
Shqiponje...
Oh,
kjo Shqipëria
i ngjan, Naim,
një ZONJE!

2.
Dhe prej tyre
si nga
Pikëvrojtimi,
e ndjeja
shpirtin
dehur
nga gëzimi...
shfaqej bukuria
hovshëm
te syri...

3.
*
Tashmë
në këtë agmi
tejet të bukur,
vargu im
mbi Gramoz
ngjason
simbolin flutur…

4.
*
I pushtuar
nga emocioni,
I pushtuar
nga malli ,
I lutem
Fan Nolit
Libërshenjtin
të hapi...

5.
*
Qesh
Fan Noli
me qeshjen
e bukur
mbi Ersekë
ulet
shpirt’
i lumtur...

6.*
Qeshet,
krenohet
fizionomia
e bukurores,
Në apelin
“ Mëmëdhe
quhet Toka…”
Plejada
e Trimërores.

II .
Ah, kjo gjuha
arbërishte ,
është gjuhë
trimërishte!


1.*
Shihni
ç’mbrritje
dritimi
me qiejt
e tyre,
Pasqyrat,
Dijet,
Këngët,
Trimëritë
stërlodhur
nga
plagëdhimbjet
e marrra
para
e
në passhpinë.....
Shekuj të gjithë ...

2.
Kushtrimojnë
gjemitë
Në beteja ,
kurthe
për lirinë;
Jani Vretot
Petro Ninët,
Papa Kristot
Parashqevitë,
Sevastitë…
Themistoklitë...
Mbi Ersekë
zbresin
me gazmim
vetë Perënditë …

3.*
Në hapësirë
të gjuhës
driton
një abetare,
Gramozi i bukur
shkel sytë ...
Shpërndahen
flakandane
në majë
kodrushkash ,
në majë malesh
mbi “papirus “ toke
shkronja e rrënjës
s’ndalet,
lë arkitekurën
e saj
zjarrtare...
Ndizen diej,
shpirtra ,
zjarre...;
gëzohen
shtojzovallet
në botë njerëzore
të çudimtë...
Nisen
pëllumba
paqeje
në një flutrim
te tejëmbël..,
përshëndesin
manushaqet...
bukuritë...

Kolonja puthet
e pasputhet
me Nënën..
Arbërinë …

4.
“Ti,
Shqipëri,
më ep nder...”
Lumturohet
Frashëri,
lumturohet
Naimi,
“Mëmëdhe
quhet toka”
Shend e verë
Zagoria,
vetë Çajupi,
Migjeni
uragan
tre vargje
vullkan
sërishëm pruri!...

5.
Shpërthen
Shkodra,
Lezha
e besës ,
Kruja
e Kastriotit,
Dibra e premtimit ,
Tropoja e
Bajram Currit ,
Kukësi i gjallimit,
Korça,
Zonjë e Gjuhës
Gjirokastra e
Çerçiz Topullit…,
krahinat e Eposit ...

....
Nga statuja
del
Ali Pashë Tepelena
dhe ndez
kushtrimin
në bedena...
Zenel Gjoleka
Tafil Buzi,
Çelo Picari,
Idriz Guri...
Plava,
Gucia,
Struga ,
Ohri,
Tetova ,
Shkupi,
Podgorica,
Tuzi...
Kosova
Flasin shqip...
Në gjuhë perëndish ...

Ah, kjo gjuha
arbërishte ,
është gjuhë
trimërishte!

Fanitet
Hoxhë Tahsini,
Pashko Vasa,
Mjeda ,
Konica
Fishta,
Shiroka,
Samiu,
Abdyli
Hasan Prishtina,
Is Boletini...
Ndrit Plejada
e Yjeve
të vezullimtë ...
Në Kolonjë
Kombi fanitet
vezullor
i gjithë!...

6.
I ndritur
nga Maja...
Ja vetë
Ismail Qemali...
Para tij përulet
vetë Gramozi,
vetë Mali...
nderon flamuri...
Ej,
si ndodhka
me mrekullitë!

7.
Riçelet
në pambarim
kjo
LULE E SHPIRTIT..
dhe mbi hapësirën
e bukur prarore
rindizet
një lajtmotiv...:
”Jemi të gjithë
Ëngjëj ...
Ejani të bashkojmë
krahët,
të fluturojmë
së toku...,
pa frikë...
Jam Pegasi me
mendjen
dhe shpirtin
të strukturuar
me dritë… ”

Mbi hapësirë
ndez
një vetëtimë...
Flatron Pegasi
krahërisht...
shqipërisht ...
Më ia lumsha
Mendjen,
krahët,
flutrimin,
sytë! ...”.
Mbi hapësirë
qiellore Flutura,
Hajria
me shokë e shoqe
pikturon çuditë!

III. “Edhe sikur fytin
të ma presin,
Asnjë s’ma ndal
A, B, C –në...”

1.*
Ç‘po ndodh
sot mbi Borovë?
Ç’është
kjo fjalë zjarri
të masakruarit
nga përjetësia ,
trimërisht dalin,
vrullojnë
nga Memoriali…
në mbetje habitje
masakratori …
me relikën e agresorit ...
Ç‘bëka ky Pegasi!
Ia pëlqejmë
fluturimin,
ia shndritim
shkëlqimin
e Gërmës së parë
të Alfabetit ,
Driton
syri i Qiellit,
i Tokës,
i Detit ...
Syri i UNIVERSIT...

2.
*
Borova e gjallë
me qerpikë epikë,
Të njëqind e shtatë
marrin frymërisht
frymë…
Të bukur ,
të paepur
të gjithë
Burra ,
gra,
fëmijë…
Bien
fitueshëm
të gjitha
boritë…

Këndon
Vaçe Zela,
këndon
Mentor Xhemali,
Ëngjëjt me ta
Gëzimin s’e ndalin...
Shpërthen
me ta
Shefqete Gosalci,
a mund vargun
Xhelal Lucës
t’ia ndalin?!...
Argjiro moj…
Lokja ime …

3.*
Ylberet
në trajtë tjetër
Hëna
pesëmbëdhjetshe
në rrumbullakësi
lumturie,
Birbilenj,
Ç’pasardhës-
trekëmbësh,
tronditin yje ,
Gramozi mbetet
si një pikëçuditese…
Arusha e madhe
Të voglën puth...
Si i ka hije...
e burimtë ...
Silvana e Migena
Kundrojnë këtë
hapësirë qiellore :
perlë e çudimtë !

4.
Dhe Noli thotë :
“Ç‘puthje e dashur,
o miq!” ...
kjo ka brenda
dashurinë
për të tutë...
për breznitë...
Dhimitër Orgockës
i ndrit cepi i syrit,
Copëtimit
po i vjen fundi ...
Ç‘sukses
me terapitë!

5.*
Eh, moj ditë ,
as e vogël ,
as e madhe
Petro Ninin
në Luaras linde
Me një britmë
të veçantë...
Kishte
kjo “klithmë
një timbër
të rrallë.
Kur lind
në një familje
me traditë
e lidhur
me Qestoratin
e Koto Hoxhit
mbi skenë
derdhen vargjet e tij…
SEVASTIA
shkëmben dy fjalë:
“Mbahu,
Koto Hoxhi,
trimëror
i rrallë!”
Një hënë
e plotë
i shndrit në ballë …!

Dhe shfaqet
në skenë
Ilia Dilo Sheperi
Me apelin e madh
të gjuhës –nënë:
“Edhe sikur fytin
të ma presin,
Asnjë s’ma ndal
A, B, C –në...”