Motive nga GJIROKASTRA (Poezi nga Jorgo S. TELO)

MIRËDITA, GJIROKASTËR!

( Nga Jorgo S. TELO)

Gëzime e trishtime rëndshëm mban mbi supe.

Të tëra dritë-hijet

ke mbartur ti gjithherë…

Përqark Kështjellës askurrë s’u tute;

Nursojmja fisnike në gjoks të Malit të Gjerë.

Një fundgusht herët rrugëtova

I pari largim

nga Zagoria.

Isha i padalë; sa shumë u lodha.

Më çlodhi pamja jote…mrekullia.

Iu ngjita Palortosë në mesditën plot diell.

Të fola si në ëndërr:

“Mirëdita, Gjirokastër!

Ja, erdha tek Ty, te më japësh dije;

për të qenë i mprehtë dhe i qashtër…”

Eca per tek Ty me rripaqka mjerane,

kur vesha së pari

kemishë me jakë,

pantallona e xhaketë doku bajate,

për të dalë mesues me gravatë…”

E quajta fat atë lloj arsimimi.

Katër vjet të plotë

në vatrën e Çabejt.

Aty ku u lind e studioi Ismaili.

Aty ku mençuria përshfaqet krejt.

“Pandeli Sotiri” me shtyjti për më tej.

Me priti Tirana,

t’i shtoja dituritë.

Rinia e dhuntitë më vërshonin nëpër dej.

Siç përftova, të përhapja edhe unë dritë…

Jehonshëm më erdhi, eh, një zë princeshe.

Sakaqherë ndjeva

tënden bujari.

Dhe këng’ e kalldrëmeve jo, jo nuk të reshtte.

Më hyri në palcë, më dha gjallëri.

Kaluan shumë vite, të erdha sërish.

Eshtrave të gjyshit

t’u gjendesha pranë…

Derte e gëzime përballa shqiptarisht

O qyteti gri,

I qytet i bardhë!

2) PISHTARË NË BREZA

(Për këngë)

(Nga Jorgo S. Telo)

Shqiponja shqiptare me shqipen në buzë

Donte abetaren. Lirinë, flamurë.

O Rilindasit e shquar,

Shkronjat ndezët flakë.

E grisët koren e natës

Me pen’ e me shpatë.

Penën – vetëtimë ngjyet në det loti.

Nëpër fletë zemrash ì dhatë shkronjat Kombit.

Gjuha shqipe të mos shuhej,

Bëtë besa-besë.

Në themel vutë shpirtin tuaj,

o e imja shpresë!

Koton sot kujtojmë edfhe Pandelinë.

Çajupin dhe Dilon, trime Uraninë…

Shkronjat shqipe përmbi korba

aDerdhët breshërimë.

Taë artat, të nxehtat shkronja

Do zgjonin lirinë.

Kujtojm’ Bashon, Harxhin,

Div – EQREM ÇABEJNË…

Lindi Gjirokastra… sa e sa të tjerë…

Nëpër breza sa t’jet’ jeta

Do mbeten pishtarë.

Shqipja me krahët e lehta.

Ì nderon me radhë.

3)DEDIKIM PËR EQREM ÇABEJN

(Për t’u kënduar gjirokastriçe)

(Nga Jorgo S. Telo)

Mali ì Gjerë lot prej vendit.

Ì përulet sot Eqremit.

Kuvendojnë gjithë malet.

Njatjetojn’ tokën amtare.

Majë më majë buçet zëri:

“Kaq të bukur kush të bëri?”

Jehon shqipja majë më majë.

Zonjë veten di ta mbajë.

Sa e këndshme gjuha e Nënës!

Ardhur që nga rrënj’ e rrënjës.

Gjer ku gjeti fjalë tabani,

Gërmoi Çabej – shkencëtari…

1998

GJËMIM QË GJËMON NË BOTË

(Nga Jorgo S. Telo)

(Motiv për këngë)

Ç’ì gjëmon pena mbi fletë

Një biri nga Kadaretë…!

Gjëmim që gjëmon mbi botë.

Zë ì thekur, zë ì fortë.

Gjirokastër, ç’të ndrit syri

Me ksi bijsh si Ismaili…

VASHËZA GJIROKASTRITE

(Nga Jorgo S. TELO)

Le t’ì hapi portat zemra

e për ju të rrjedhë kënga

Vashëza, mjaltëza,

Syri juaj burim drite.

Dritëza, mjaltëza,

Vazhëza gjirokastrite!

Mbi kurrizin e kalasë

unë rri me vete flas.

Flas me vete dhe hedh sytë:

Në çdo lagje xham shtëpitë.

Pastërtore si pasqyra,

qytetit ì qesh fytyra.

Hedh dylbit’ nëpër oborre,

ju qendisni në ballkone.

Syt’ ì bredh nëpër dritare

ecni ju në trotuare.

Mbi kalldrëmet posht’ përpjetë,

krahpërkrah dilni me djemtë.

Bëhen pleqtë ziliqarë.

Ëndërroj’ vitet që lanë.

Shtohet lulet në qytet,

se ju lule jeni vet’

Vashëza, mjaltëza,

Syri juaj burim drite;

Dritëza, mjaltëza,

Vazhëza gjirokastrite!

4) QYTET Ì YLBERTË

(Nga Jorgo S. TELO)

(Për këngë fëmijësh a të rritur)

Në Çajup qëndroj,

në shteg të Parajsës.

Tatëpjetë lëshoj

syt’ e mi të pastër.

Tek ty, shpirte moj,

xhan, o Gjirokastër!

Gjirokastra jonë,

qytet ì ylbertë,

zemrën na rinon,

na ylberon jetën.

Ps lulesh, thëllëzash

vrapoja një ditë.

Në Çajup pashë veten,

pashë mrekullitë.

Te Kështjell’ e shkëmbtë

m’u mbërthyen sytë.

Gjirokastra jonë,

qytet ì ylbertë,

zemrën na rinon,

na ylberon jetën.

Rri, vështroj Eqremin

tok me Kadarenë,

Bajon e Çerçizin,

Rumbon e të tjerë…

Bulen, Persefonin, më tej Myzejenë.

Refren:

Gjirokastra jonë,

qytet ì ylbertë,

zemrën na rinon,

na ylberon jetën.