Krijuesi ynë Ibrahim Ibishi

KRIJUESI YNË IBRAHIM IBISHI



Ibrahim Ibishi
Ibrahim Ibishi është i lindur në Kremenatë të Gallapit, më 16 dhjetor 1953. Me profesion është mësimdhënës i Gjuhës shqipe dhe letërsisë dhe mësues klasor. Përpos profesionit të mësimdhënësit ai ka afinitet për krijimtari letrare në zhanre të ndryshme letrare. Ai është poet, tregimtar, romansier dhe kritik letrar.

Ibrahim Ibishi deri më sot ka botuar këto vepra letrare: vëllimin poetik “ Varr në qiell “, botuar në vitin 1995, librin me tregime “ Shiu për kërpudha “, i botuar në vitin 1995, nga RL “ Jeta e re “, në Prishtinë, librin tjetër, po ashtu me tregime, “ Korbat mbi muranë “, e botoi në edicion të SHB “ Rilindja “, në vitin 1996, në Prishtinë, romanin

“ Shtjella e vetmisë “, e botoi SHB “ Rilindja “, në vitin 2000, i cili roman për periudhën kohore, tetor 1999 – tetor 2000, nga SHSH të Kosovës u shpall libri më i mirë i botuar në prozë, romanin “ Trëndafil në varrezë “, e botoi në vitin 2000 në edicion të SHB “ Rozafa “, në Prishtinë, në vitin 2002, në edicion të SHB “ Faik Konica “, në Prishtinë, botoi vëllimin poetik “ Kaçurrelja që vrapon pas erës “ dhe, në vitin 2004, ky autor botoi romanin “ Njerëzit e vjeshtës … “, finansuar nga Ministria e Kulturës së Kosovës, e botuar nga SHB “ Rozafa “, në Prishtinë.

Në vitin 2008 botoi librin me poezi “ Baladë shiu “, finansuar nga Ministria e Kulturës e Rinisë dhe e Sportit e Republikës së Kosovës dhe librin me ese dhe shkrime diskursive “ Magjia e shkrimit dhe përjetimi i leximit”, finansuar nga Kuvendi Komunal i Prishtinës. Këta dy libra dolën nën edicionin e SHB “ Rozafa “ e Prishtinës. Ndërsa në process të botimit është edhe libri me vjersha e tregime për fëmijë “ Hajni topi dhe peshqit “, në edicion të SHB “ Faik Konica e Prishtinës.

Ibishi ka bashkëpunuar dhe bashkëpunon edhe sot me shumë revista, gazeta e mediume të shikuara, si: “ Bota e re “, “ Zëri i rinisë “ ( më vonë “ Zëri “ ), “ Rilindja “ ( më vonë “ Bujku “, “ Pionieri “, “ fjala “, “ Jeta e re “, “ GEP – i “, “ Kosovarja “, “ Shkëndija “,“ Bota sot “, “ Koha ditore “, “ Ylliria Post “, “ Lajm “, “ RTK “,“ “ Nositi “, Dardanë “, Jehona “ e Bujanocit, “ Kalendari letrar “, “ Verbi “ e ndonjë tjetër.

Ibrahim Ibishi është po aq i suksesshëm edhe në profesionin e mësimdhënësit. Këtë e ilustron më së miri mirënjohja që iu dha nga Ministria e Arsimit të Kosovës, me rastin e 7 Marsit të vitit shkollor 2007 / 2008 , ku ai radhitet ndër mësimdhënësit më të mirë të Kosovës.

Është njëri ndër bashkëthemeluesit e Klubit Letrar “ Nositi “ të Dardanës ( ish Kamenicë).

Ibrahim Ibishi jeton dhe vepron në Prishtinë.

URNË PËR DASHURINË



( Më lejo të të them

se lufta dhe dashuria

krijuar janë nga zjarri

dhe po me zjarr fashiten



Më pastaj mbetet vetëm hiri )



Më lerë të futem

vetëm një herë brenda teje

Ta ndiej sa e vogël është bota

e sa e ngrohtë nata e parë

dhe e fundit e varrit tim

sa i ëmbël është gjumi

nën hije palme

dhe sa e nxehtë rëra

në plazh ndër grushta thërmuar



Më lerë brenda teje

të shëtis rrugëve të pashkelura

në gjunglën e hirësisë sate

që botën ta shoh aq të vogël

Luftën pastaj të ngjizur ta kem

me dashurinë se i lidh zjarri

Dhe hiri tek e fundit dëshmi

le të jetë – luftë për dashurinë



Më lejo atëherë

brenda teje të futem

Në urnë hiri të shndërrohem

E ti paqja e përjetshme

në mua të flesh

të flesh

të flesh

e të shpërthesh

IMAZHE NGA DRITARJA E MBYLLUR



Djali shikon nga dritarja e autobusit

Petalet e trëndafilave tek rrëzohen

Në kopshtin e zverdhur

Dhe vashen tek grimos çerpikët

Me nektarin e harrimit

E mbi degët e plepave pezull rri dielli

Ndanë rrugës që kurrë nuk përfundon



Ndonjë zog flatëron krahët e rënduar

Nga fluturimi shko e eja

Ndërsa djaloshi kthehet në vendlindje

Si dikur moti po me të njëjtin tren

Me kupetë e grisura nga dorë e zhgënjyer

Nga koha që nuk ndalet në asnjë stacion



E koha ecën ecën ecën

E koha ecën



Mbi shilarëz dita thërret

Bilbilin me violinë

Tek gris zemrën me gjembat e trëndafilit

Plot aromë djalërie në ledinë



E dita ecën me mëngjesin

E nuk e di kur do të soset

rrugëtimi rrakadyl nëpër pluhurat e planetit

që ha njerëzit e vet



E koha ecën me vrapin e hamshorit

E koha ecën ecën ecën

Ndërsa vajza pret fundin

E bredhjes nëpër ëndrra

Djali kurrë të zbret nga autobusi urban



E koha shkon

Ku e di nga shkon

KUR GJUMI NUK VJEN



E di se kënga ime të tremb

Kur e vetmuar

Natën

Ëndërrën kryeneçe herrë



E gjumi nuk vjen

E gjumi nuk vjen



Në mes të natës

Mundohesh të më hudhësh

Nga dritarja që nuk hapet

E unë kthehem nga dera

Hapur e harruar

Me shekuj e hapur

E ti me ndjenjen e braktisjes

Fytafyt



Kur gjumi nuk vjen

Kur gjumi nuk vjen

KUR HIDHËROHET HËNA



Sonte hëna me mua nuk doli

As shi nuk ra

Pasha t’madhin zot



Pranë rivierës u ndala

Mu në breg të dhembjes

Sonte hëna më mashtroi

As shi nuk pikëloi



I zbrazët ika

Të sodis thashë nga kepi

I zhveshur lakuriq qëndrova

Mes ëndrrës dhe vdekjes



E hëna nuk doli

As ti goca ime



Sonte romantika u gjet

Në pyllin e egër të gjelozisë

Me tingujt e karadyzenit nga veranda

Një turk i thinjur mëngjesin e blertë e thirri

Tërë natën e lume

E hëna nuk doli

As shiu se deshi shushurimën e vet



Sonte unë ika ti mbete

Të kujtojmë thashë ditët e verdha

Në egërsinë e këtij planeti të shkretë

Hëna nuk doli

As idili nuk ndodhi

NJË DITË S’DO TË KETË ËNDRRA



Një ditë nuk do të ketë fare

Dritë elektrike as diell

As ujë

Të zbutim etjen

As fjalë jermi për dashurinë



Një natë s’do të ketë as ëndrra

As fantazma s’do të ketë

As për syrin ekzotikë



Një ditë as unë nuk do të jem

Pos në gjumin e gjatë

Rrugëve qorre duke të kërkuar

Nëpër natë



Por nuk do të vdes

Ose vetëm njëri sy nuk do të mbyllet

Teknikisht

Lart nga qielli do të vigjilojë

Çdo ditë çdo natë

Mbretërinë tënde do ta lakmojë

SHËN VALENTINI



Dhembja e shpirtit s’mund të jetë

Veç një pëshpëritje e shurdhër



Një karafil një ëmbëlsirë një ofshamë

Dhe një kartolinë me intimen e rebeluar

Qiellin e shenjt mund ta lëpijnë

Atje ku është foleja e gjakuar

Atje ku është dhembja e ëmbël

Shën Valentin

VEÇ LOT SHIU



Ky mëngjes i pikëlluar

Veç lot shiu derdh



E unë e ndjell si bletën

Shi shi shi ooooo shi

Kur vdes në ëndrrën time

Të çuditshme

E nuk pikëlon e nuk pikëlon



Sot ky shi i pikëlluar

Përbiruar nëpër ashtin tim të ndezur

Veç lot shiu derdh derdh derdh

E TI KALËRON MBI GJUMIN TIM



Në të gjitha kafeteritë e qytetit

Të kërkova deri në Karagaç



E ti nuk ndodhesh

Në asnjë qytet të botës

Në asnjë stacion treni

Në asnjë bar caffe



Taksisë që më end

Nëpër ëndrrat e humbura

I kërkoj këngën HELLOU

Kur ti nuk ndodhesh

Në asnjë lulishte në asnjë morg qyteti



E çka mund t’i them asaj vajzës në FELLINI

Tek kapet për fillin e ëndrrës së zhdukur

Dhe pret përgjigjen se kur ka filluar

Dhembja e kësaj nate me shi

Kur ti kalëron mbi gjumin tim

Kur unë të kërkoj të kërkoj të kërkoj

SHI MBI ÇATI



Shi i mëngjesit

Gjarpërinj të lagësht nga çatia

Në vetminë time



Sitet ngeshëm

Qiellit teposhtë

Lirikë e ëndërrt shkallimi

E më mban peng në dritare



Shi o shi

Puthje të lagura

Mbi çati