Naivitet apo manipulim?
Dekorimi njëherësh me Ahmet Krasniqin, është
një ofendim për Fehmi Lladrovcin
· Përderisa heroi Fehmi Lladrovci rrugëtimin drejt heroit e kishte të drejtë, pa asnjë lajthitje, Ahmet Krasniqi e ka rrugëtimin e tij tepër të dyshimtë, prandaj kryetari i Kosovës nuk është dashur ta shpërdorojë institucionin dhe kompetencat e tij, pa qenë i informuar se cili në të vërtetë ishte Ahmet Krasniqi. Shkruan: Ibrahim Kelmendi - Prishtinë, 29. 09. 2008
______________________________________
Ahmet Krasniqi, përveç ditës së vrasjes, s’ka asgjë të përbashkët me Fehmi Lladrovcin
Dekorimi i njëhershëm i Fehmi Lladrovcit dhe Ahmet Krasniqit me titullin e heroit, nga ana e kryetarit të Kosovës, për shumëkënd ka qenë i papritur, por fakti mbetet si i tillë: Ditën kur do të mbahej akademia përkujtimore për Fehmi Lladrovcin dhe Xhevë Krasniqin-Lladrovcin, me rastin e 10-vjetorit të rënies së tyre, Kryetari i Republikës së Kosovës, Fatmir Sejdiu, dekoroi përnjëherësh, me titullin e heroit të Kosovës, Fehmi Lladrovcin dhe Ahmet Krasniqin. Përveç afërsisë së ditës së vrasjes së njërit, Krasniqit, në një rrethanë të pashpjeguar, dhe të tjetrit, Fehmiut dhe Xhevës, përballë forcave serbe, ata nuk kanë pasur asgjë të përbashkët, mbi të cilën mund të ishte ngritur veprimi i paarsyeshëm i kryetarit Sejdiu.
Megjithatë ndodhi dhe kjo solli pyetjen:
-
Përse kryetari Sejdiu dekoroi përnjëherësh Fehmi Lladrovcin dhe Ahmet Krasniqin?! -
Ishte kjo një lajthitje e rastit, ishte një mungesë informimi, ishte një keqpërdorim i tij nga stafi i tij i afërt që e dezinformon dhe e keqpërdor, ishte një provokim ose një “baraspeshim”? Foto: Fehmiu ju flet ushtarëve Shqiptarë në Kroaci Foto:
Kolonelët e FARK-ut Ahmet Krasniqi dhe Tahir Zemaj Të gjitha të parat, pra lajthitja, mungesa e informimit, keqpërdorimit, e deri te naiviteti politik, mund të jenë, deri në një farë shkalle, të pranueshme, ndërsa ideja e “baraspeshimit”, në mos tjetër, është ide e turpshme, sepse janë dy gjëra, të cilat nuk mund të vihen në të njëjtën peshore, as në të mendimit dhe as në të reales.
Meqë pretendoj ta kem njohur Fehmi Lladrovcin, sigurisht shumë mirë dhe nga afër, si dhe Ahmet Krasniqin, më pak dhe nga distanca, gjykoj se kryetari i Kosovës nuk është dashur t’i dekorojë njëherësh, bile Ahmet Krasniqin nuk është dashur ta dekorojë fare.
Arsyetim: Fehmi Lladrovci gjithsesi e ka merituar këtë dekorim. Ai ia ka dhënë vetes së Tij vlerësimin dhe titullin e Heroit me angazhimin e Tij patriotik, politik, çlirimtar dhe luftarak. Dekorimi nga ana e kryetarit ka qenë vetëm një vendim i vonuar, për shkak se Republika e Kosovës nuk qe pavarësuar deri në këtë vit.
Por dekorimi njëherësh me Ahmet Krasniqin, gjykoj unë, është një ofendim për Fehmi Lladrovcin. Përderisa heroi Fehmi Lladrovci rrugëtimin drejt heroit e kishte të drejtë, pa asnjë lajthitje, Ahmet Krasniqi e ka rrugëtimin e tij tepër të dyshimtë, prandaj kryetari i Kosovës nuk është dashur ta shpërdorojë institucionin dhe kompetencat e tij, pa qenë i informuar se cili në të vërtetë ishte Ahmet Krasniqi.
Femi Lladrovci dhe Ahmet Krasniqi kanë qenë tepër të largët për dhe me njëri-tjetrin. Nuk ka asgjë që mund t’i vendosë ata në një drejtvizore, veç mendjes dhe trysnisë, që nëpërmjet të së drejtës të dekorimit, ta shpërdorojë besimin që i është dhënë. Ka pasur një rast kur ata i janë “afruar njëri-tjetrit”. Por edhe atëherë ata kanë qenë përballë, jo në të njëjtën vijë. Nuk besoj se zoti Sejdiu do të ketë qenë në dijeni, sepse “skifterët” rreth tij janë përpjekur ta mbulojnë tinëzisht këtë fakt. Përballë njëri-tjetrit ata kanë qenë në Gospiq.
Dhe vetëm po të dinte kryetari se Fehmi Lladrovci dhe Ahmet Krasniqi kishin luftuar ballë për ballë, Fehmiu për ta çliruar Kazermën “Knizhna” të Gospiqit, Ahmeti për ta mbrojtur si komandant i Armatës Jugosllave (JNA), tashmë e shndërruar në armatë serbe, të paktën, nuk do t’i kishte dekoruar njëherazi. Në këtë luftim, JNA, nën komandën e kolonel Ahmet Krasniqit, mundet nga luftimi i përbashkët çlirimtar i Ushtrisë Kroate dhe Njësitit Shqiptar që e komandonte Fehmi Lladrovci. Njohësit e saktë të këtij luftimi më patën informuar, se Ahmet Krasniqi, i humbur, qe zënë rob nga ushtria kroate. JNA e kushtëzoi lirimin e tij, duke e shkëmbyer me një gjeneral kroat, të cilin JNA e kishte zënë rob në një luftim tjetër. Më pastaj JNA, për merita patriotike serbe, e bëri Ahmet Krasniqin anëtar të Shtabit të përgjithshëm të JNA-së. Pak ditë më pas Ahmet Krasniqi do të mbaj një fjalim patriotik serb në Televizionin e Novi Sadit dhe do të flasë 45 minuta për heroizmin e tij në kuadër të JNA-së për mbrojtje të Jugosllavisë, që në këtë kohë po merrte konturet e Serbisë së madhe, dhe për domosdoshmërinë e angazhimit patriotik të të gjithë qytetarëve në luftën mbrojtëse të Jugosllavisë. Më pastaj duhet të jetë angazhuar si komandant i JNA-së për bombardim të Vukovarit kroat...
Një pjesë të këtyre informatave i kam edhe nga mbamendja e të lexuarit të kopjes së dosjes për të, të cilën me dashamirësi institucionet përkatëse shtetërore kroate na e patën vënë në dispozicion. Këtë kopje duhet ta ketë edhe tani një personalitet në Kosovë, prandaj ai do duhej të takohej me kryetarin Sejdiu, ose vetë kryetari Sejdiu mund ta kërkojë dosjen kroate për Ahmet Krasniqin nga Homologu i tij kroat.
* * *
Mbase do të ishte me interes të paraqiten edhe disa informata telegrafike për biografinë e Ahmet (Zhilivodës) Krasniqit.
Ahmeti ishte nipi i të famshmit Aziz Zhilivoda, luftëtar i shquar gjatë dhe pas Luftës së Dytë Botërore. Pas humbjes së luftës ai detyrohet të arratiset në Republikën e Shqipërisë. Atje Sigurimi shqiptar e angazhon për dekada me radhë si diversant kundër Jugosllavisë, por krahu pro-serb i atij Sigurimi i monton atje një dënim prej dhjetë vjetësh. Diversanti fantazmë dhe tmerr për Jugosllavinë, i lavdishmi Aziz Zhilivoda, do të lirohet nga burgu pas vuajtjes së gjysmës së dënimit, në vitin 1991, kur po ndodhnin amnistitë e të burgosurve politikë nga kryetari Ramiz Alia.
Njohësit e mirë të funksionimit të Jugosllavisë, sidomos të JNA-së, do të duhej të përgjigjen në pyetjen:
-
Si qe e mundur që Ahmet Krasniqi të pranohet në Akademinë Ushtarake të Beogradit?-
Nuk e dinin UDB-ja dhe KOS-i (Sigurimi Sekret Ushtarak i JNA-së), se Ahmet Krasniqi ishte nipi i Aziz Zhilivodës?-
Spekulantët duan t’ia mveshin patriotit me nam, të lavdishmit Metush Krasniqi, se i pat rekomanduar Ahmet Krasniqit të studionte në Akademinë Ushtarake Jugosllave në Beograd...? Një patriot, që po shkonte me rekomandim të studionte në atë akademi, nipi i Aziz Zhilivodës, atje martohet me një ushtarake serbe! A nuk ishte kjo një dëshmi e tjetërsimit të tij, kur në gjithë Kosovën po mbisundonte opinioni, se shqiptari që martohet me serbe, shndërrohet në hibrid “jugo-sllav”. Përse ky opinion nuk e pengoi Ahmet Krasniqin dhe si qe e mundur që ai të lartësohet aq shumë me grada ushtarake dhe t’i besohen përgjegjësi të larta komandimi, deri edhe anëtar i Shtabit të Përgjithshëm të JNA-së?
- Kush e emëroi Ahmet Krasniqin ministër i Mbrojtjes në Qeverinë e Bukoshit dhe komandant i Shtabit të FARK-ut (Forcat e Armatosura të Republikës së Kosovës)? Kalemxhinjtë, që mundohen t’ia retushojnë biografinë e Ahmet Krasniqit, shkruajnë se këtë emërim e bëri vetë Ibrahim Rugova. Duhet të jetë e vërtetë kjo dhe nëse po, kush ia ka servirë? Pastaj, si është e mundur që “pacifisti” Rugova të emërojë ministër të Mbrojtjes dhe komandant armate, kur ai ishte kategorikisht kundër luftës çlirimtare?
Vë bast me këdo, se as në arkivin e presidentit Rugova, as në arkivin e Qeverisë Bukoshi nuk mund të gjendet vendim konkret për emërimin e Ahmet Krasniqit ministër i Mbrojtjes i Republikës së Kosovës dhe komandant i Përgjithshëm i FARK-ut...
Në fillim të kryengritjes sonë të armatosur e çlirimtare, “kryeministrit” Bukoshi iu imponua një takim me oficerët shqiptarë, që vinin kryesisht nga Sllovenia, Kroacia dhe Perëndimi, por që kishin marrë pjesë në luftërat çlirimtare në Slloveni, Kroaci e Bosnjë. Në atë takim merrnim pjesë dhjetëra ushtarakëve patriotë, Ali Ahmeti dhe unë. Të gjithë ushtarakët pjesëmarrës, që përfaqësonin edhe shumë kolegë të tyre, kundërshtuan “kryeministrin” Bukoshi për emërimin e “Pikës” (pseudonim që përdorte Bujar Bukoshi për Ahmet Krasniqin) për Ministër të Mbrojtjes dhe për komandant të Shtabit të Përgjithshëm të FARK-ut. Ata e kushtëzuan pjesëmarrjen e tyre në struktura “institucionale” të luftës me ndërrimin e Ahmet Krasniqit. Por Bujar Bukoshi këmbënguli që të mos e pranonte kushtëzimin e ushtarakëve dhe prandaj këta vendosen të rreshtoheshin në UÇK, kurse ata që nuk kishin luftuar kundër JNA-së në Slloveni, Kroaci dhe Bosnjë dhe që nuk kishin ndërmend të luftonin as tani kundër JNA-së në Kosovë, u rreshtuan në FARK, me përjashtim të disa ushtarakëve që ne morëm vendim t’i pozicionojmë në FARK, për ta penguar Ahmet Krasniqin dhe bashkëveprimtarët e tij që të mos mund të mobilizohen kundër në luftim të UÇK-së.
Po iu deshën kryetarit Sejdiu këta emra të ushtarakëve të UÇK-së, të pozicionuar në FARK, mund t’ia ofroj dhe ata do të jenë të gatshëm të informojnë me detajisht për FARK-un dhe komandantin e tij Ahmet Krasniqi.
Përse u vra dhe kush e vrau Ahmet Krasniqin?
Në librin “Kështu foli Tahir Zemaj” shkruhet se vrasjen e komanduan dhe e planifikuan Hashim Thaçi dhe unë. Edhe disa kalemxhinj pro Ahmet Krasniqit, Ibrahim Rugovës, Bujar Bukoshit nuk hezituan t’i bëjnë të njëjtat akuza. Disa të tjerë akuzonin shtetin shqiptar, gjegjësisht shërbimin e tij informativ. Përderisa varianti i parë, ai i komandimit dhe planifikimit të vrasjes se tij nga Hashim Thaçi dhe unë bie poshtë, atëherë përse duhej ta vriste shteti shqiptar?
Gjatë hetimeve që po i zhvillonte kundërzbulimi i FARK-ut, komandant i të cilit ishte një bashkëfshatar i Bukoshit, më takoi edhe mua disa ditë pas vrasjes së Ahmet Krasniqit, meqë ishte informuar se pas gati tri javësh mungese, isha kthyer në Tiranë. Përgjigjet e mia në pyetjen e tij, se kush mund ta ketë vrarë Ahmet Krasniqin, ishin:
-
“1.) Varianti që ta ketë vrarë Beogradi bie poshtë, pasi Ahmet Krasniqi ishte njeriu më i besueshëm dhe më i lartëpozicionuari i Beogradit.-
2.) Shteti shqiptar nuk duhet të ketë pasur asnjë interes për ta vrarë.-
3.) UÇK-ja nuk ka interes, sepse Ahmet Krasniqi ka bërë një marrëveshje (në takimin e Oslos) me Adem Demaçin e Xhavit Halitin dhe prandaj UÇK-ja nuk është besëprerë. -
4.) Interesin më të madh duhet ta ketë pasur Bujar Bukoshi, për t’i “arsyetuar” vjedhjet dhe shpërdorimet e mjeteve të Fondit të Republikës së Kosovës, duke gënjyer se ia kishte dhënë Ahmet Krasniqit për ta bërë luftën. -
5.) Kur do të zbulohet atentatori, unë do t’ia fal hisen e tokës që ma ka lënë trashëgim babai, për shërbimin e madh që i ka bërë luftës sonë çlirimtare”. Vazhduam bukur gjatë bisedën, pasi të dytë ishim të interesuar të psikologjisnim sa më thellë njëri-tjetrin. Edhe unë, gjatë lufte, si pjesëtar i strukturave drejtuese të luftës (isha anëtar i Kryesisë së LPK-së, i ngarkuar për t’i bindur ushtarakët të vinin në luftë, nënkryetar i Fondit “Vendlindja thërret), pas lufte si gazetar hulumtues, isha i interesuar të zbuloj kush ishte atentatori, për shumë arsye, edhe për arsye subjektive, pasi shpesh emri im lakohej si urdhërdhënës e përgatitës i asaj vrasjeje.
Hulumtimet e mia më rezultojnë, se Ahmet Krasniqin duhet ta ketë vrarë një ushtar i tij, i cili duhej të ishte dëshpëruar nga diversioni i forcave të FARK-ut në Zonën e Dukagjinit, të komanduar nga Tahir Zemaj, ose për interes të Tahir Zemajt, që të zë vendin e Ahmet Krasniqit...(?)
Megjithatë një pyetje duhet bërë: Dekorimi i Fehmi dhe Xheva Lladrovcit, është bërë me propozimin zyrtar të kryeministrit të Kosovës, zotëri Hashim Thaçit. Për këtë, me sa jam në dijeni, i është drejtuar një letër zyrtare presidencës, sipas kërkesës së kësaj të fundit. Duhet të ketë pasur luhatje në qëndrimin e presidentit. Mirëpo nuk është bërë e ditur se në emër të kujt është bërë kërkesa për dekorimin e Ahmet Krasniqit, me titull të heroit. Nuk është bërë e ditur se kush e ka ketë të drejtë, dhe nëse kjo është vetëm një nismë e kryetarit, përse për Fehmiun dhe Xhevën ai ka ndjekur një burokraci të tillë.
Qofsha i gabuar, por ka një mundësi, që klani i “skifterëve” brenda tij, nuk e ka dashur dekorimin e Fehmiut dhe të Xhevës, dhe ai ka zgjedhur rrugën e kompensimit të vlerave, që në këtë rast ka qenë rruga më e gabuar; sepse nuk mund të vihen në të njëjtën balancë ata që bënë luftën, me ata që e sabotuan atë.
Në përmbyllje po shpreh hidhërimin për dekorimin e Ahmet Krasniqit, sidomos dekorimin e njëhershëm me heroin Fehmi Lladrovci, nga ana e kryetarit të Republikës së Kosovës, duke i propozuar kryetarit që të formojë një staf me individë që njohin mirë rrjedhat e veprimtarisë çlirimtare, që mundësuan pavarësimin e shtetit të Kosovës pasi, nëse do t’i marrë për bazë këshillat e manipuluesve, sidomos të atyre që ishin kundër dhe që sabotonin çlirimin e Kosovës, do të gabojë edhe në raste të tjera.
Logjike do të ishte që familjet e Fehmiut dhe Xhevës ta peshojnë, nëse do t’i pranojnë dekoratat nga kryetari Sejdiu. Unë do të përmbahem që t’i lut për të mos i pranuar, pasi nuk dëshiroj t’i vë në pozitë të vështirë, meqë ato i njohin raportet e mia shumë të afërta shoqërore me të lavdishmit Fehmi e Xhevë Lladrovcin.