PEGASI, ambientet e lokalit "VRITE LOTIN" TE PERIKLI SHULIT

“RRUGËTIM PROFIL PEGASI INTERNACIONAL” GJETJE DHE DINAMIKË SHUMPLANSHE E LNPSHA “PEGASI” ALBANIA
Nga Kristaq F. Shabani, poet, shkrimtar, studiues .President i LNPSHA “PEGASI” ALBANIA, Anetar Nderi dhe anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve Ndërkombëtarë I.W.A Anëtar i W.P.S, anëtar Nderi i Lidhjes “XASTERON” Athinë, Greqi
Rrugëtim profil një nismim mendimor, gjetje pegasiane për të evidentuar mirëfillësinë e një letërsie ndryshe, me konceptime të reja, me një frymëmarrje të bronkeve individuale të profilizuara natyrshëm dhe bindës, pa tekanjozitet, me të treguar me gisht se kush do të veçohet, por me një analizë spektër (konkav dhe konveks) pasqyrë,... Shpaloset me bindje një profil i krijuar me kërkim, gjetje individuale, origjinalitet, larg kuadraturës, ligjeve kompozicionale të detyrueshëm, duke u tjerrur rreth boshtit, por me predominim (zotërim) një pasuri kreative ujëvarë, fantazisë , imagjinimit për idealizim letrar dhe mesazhin në plane socile më dritëdhënëse dhe largësim nga ditëhijet dhe krizimet, larg skemave dhe skermave të njohura, që krijojnë një “lejfenizëm” letrar dhe gjinia humbet në turbullira dhe mbyllet në kuadratura. Evidente dhe parësore: zbulesa e origjinalitetit, spikatësia, dritëzimi, rrugëtimi i përshkruar nëpërmjet pasurisë kreative të deritanishme, perspektiva e talentit si dhe vlerësimet në plan kombëtar dhe ndërkombëtar të vlerësuesve të mençuruar dhe jo te klisheve, pëlqesës së mendjes, grupimit tekanjoz dhe “dëshirës për të qenë”… si dhe favorizimit pa të drejtë, bazuar në njohje direkte. Elementë letrarë: fantazi, kontrakpunte, figurim, meditivitet, mesazhim,

________________________________________

kthesa, të papritura, kurthime, intriga, fabulimi, magjizëm, tentesë dhe pasuri gjuhësore me neologjizma, frazim të spikatur, shfrytëzimtë fjalësit të guhës si dhe kombinim dhe prezencë gjithgjinish dhe kombinacion me artet e bukura… Skulpturim, pikturim fantasist i personazheve në gjinitë letrare Hapësira e këtij profil në të gjithë shtrirjen gjeo-letrare të Lidhjes Nderkombëtare. I pari në këtë lloj në gjithë Botën, falë zgjuarsinë dhe ndjekjes së dinamikës së letërsisë së sotme moderne si dhe organizacioneve simpozicionale për letërsisë. U parapërgatit dhe u zhvillua Simpoziumi i katërt i Lidhjes ndërkombëtare “MUZA POETIKE PEGASI 2011” me objekt “POEZINË LIRIKE” si dhe Kongresi Botëror TIRANË 2012 “LETËRSIA NDRYSHE” Bashkëveprimi dhe bashkëpunimi: Pas evidentimit shkëmbim universal i vlerave dhe e folura letrare universale, konkurrim talentor. Dhënie rëndësi poliglotizmit të veprës letrare. Autoriteti letrar: spikatësinë dashamirësinë edhe prezantimine mendimit kritik modern. Risitë letrare: në poezi figurim, mendim filozofik të konturuar me figurim dhe zbërthesë dinamike, trajta dhe konture të padukshme të vjershërimit dhe gjimnastikim mendor, lirshmëri në të gjitha rrymimet letrare, të gjitha këto të prejardhur a ng a një botë magjike fantaziste shprehëse... tema tokësore dhe ajro-dinamike, prurje të elementëve kombinues shumësferash dhe shumë lëndor... Në prozë: Narrativitet ekspresiv, elemente dhe prezence e prozës poetike (të poetizmit) lidhësi e fshehur në “dinamikën e teatrin të ngjarjeve dhe ngjyrimeve” ... Mënyra të tërhequrit dhe të të tokurit dinamik me pasurinë kreative.. Anketim për lexueshmërinë, përfilljen dhe shpërfilljen duke
________________________________________
përvijuar me tonalitet dhe realizëm “ librin më të lexuar”. Paraqitja librore: klasike dhe internetive duke e harmonizuar me kompozim grafikë, ilustrativë dhe melodizëm. Konceptimi i një arti tejet grafik: kopertura ideore dhe realizimi i saj fantazist, grafika e pjesës tekstuale të librave si dhe karakteri ilustrativ... Fokusim në profil: më të spikaturit në të gjithë shtrirjen gjografike të LNPSHA ‘PEGASI” ALBANIA(Në këtë kontekst do të thithen mendimet për selektivitet. Organizimi i Konkursit Ndërkombëtar LNPSHA “PEGASI” ALBANIA në drejtim të librit më nivelor,(poezi, prozë) më të grafikuar, me kopertinë më simbolizuese..., të librit me hajk, hajk paradoks, epigramime dhe fabulor, prozë poetike, skicime, esse, publicistikë. Në çdo paraqitje “RRUGËTIM PROFILI” do të ketë 2-3 kumtime të shkurtra për avancën e letësisë së sotme. Përdorja e mesazhimit dhe e përshëndetjes, edhe si mendim kritik i autorit që merr pjesë në RRUGËTIM PROFIL.., larg lavdeve të pamerituara. Kapërcime dhënie titujsh: “KRIJUES I SHQUAR” sipas fushave, gjinive si dhe Doktor ne letersi (Titull i Dhënë nga LIDHJA NPSHA në bashkëpunim me organizmat botërore I.W.A, W.P.S, POETAS DEL MUNDO, ALIAS e tjera. Biseda konkluzive e RRUGËTIM PROFIL: Kongresi Botëror i Letërsisë, TIRANË, Prill 2012, ku do të shpalosen edhe kryeprofilet e realizuara. Anë organizative : Njohja e LNPSHA “PEGASI” ALBANIA nga UNESKO...
Të nderuar pjesëmarres , poetë, shkrimtarë dhe artiste, pasionantë të Letërsisë, Artit ne sot çelim siparin e veprimtarive në mjediset e lokalit “Vrite lotin” te poetit Perikli Shuli, i cili me nje perkushtese te veçantë dhe nje dashuri te tejskajshem pë artin , letersine ka vene ne dispozicion te LNPSHA “PEGASI” ALBANIA keto ambiente duke dhëne një kontribut te madh, të cilin nuk e jep çdokush… E falënderojme per këtë sipermarrje të bukur.
Rrugetimin Profil Pegasi Internacional e deklaroj te hapur….

RRUGËTIM PROFIL “PEGASI” INTERNACIONAL

Joniana Merjo Marqeshi

I fokusuar libri poetik “Thellësive të tua “

Një përsiatje në piketizimet ngulura për një arkitekturë të bukur

“Joniana Merjo Marqeshi në nismën e saj poetike ka një shprehje sinqeriteti dhe pastërtie, e cila, sigurisht, duke u plotësuar me mbresat e jetës na jep fillimet e një profili poetik”.
Kështu e motivonte poezinë e Joniana Merjos poetja e mirënjohur shqiptare, Mimoza Ahmeti, në vitin 2004, me daljen e librit të saj poetik dhe, natyrisht, ajo kishte të drejtë për fillesën e një profili poetik. Tashmë Joniana ka formuar këtë profil original, si gjithmonë me nuhatjen, individualitetin e saj, preferencat dhe daljet në arenë poetike. Pritësia, studimi, këndvështrimi nga një pikë lartësie si dhe dhënësia e mendimeve edhe nga krijues potencialë të huaj për poezinë e saj konkurruese, rizgjoi dhe qëndrimin tim ndaj këtij profili poetik…
Dimër
Është ftohtë sot,
edhe pse nuk fryn ,
nuk ka shi,
borë,
acar,
ka dimër njerëzish,
nën një shtet të marrë…
Një zbulesë kjo thënësi troçe, guximtare e një vlimpërvlimi jetësor, një “atakim” interesant dhe kundërtor i dimrit natyror me dimrin social …

Ndërtesat poetike vijon të arkitekturoren me gdhendësi dhe me ndjesi :
Murgu
Nëpër rite fetare,
trupi, i kërkon pastrim shpirtit.
Rebelues shpirti në anën tjetër,
i lufton me ritin e vet trupin…
Kontrastim përsëri interesant duke kontrastuar gjendje marrje dhenie dhe fytyrëzim të dytë rituali te murgërirat …
*
Ekstazimi përshkruhet me ngjyrim dhe me dy përfaqësim ngjyrash (kafe –gri)

Ekstazë

Kemi rënë në ekstazë,
kombinuar ngjyrat kafe-gri,
ti shtrirë mbi tokën,
unë penetruar reve ,
gati për shi…
Në këtë poezi flet syri fshehur, por kundrues i aftë, i mpulsuar nga inteligjentja poetike; panoramika tokë- re dhe pozicionimi aktiv i kundrimit relatues me figurim simbolik.
*
Ideja e risisë, apo e “antirisisë”… shprehet psikologjikisht dhe profetikisht në një krijim të ndërtuar me protagoniste merimangën - hartë, si dhe pjellshëria merimangë. Në poezinë ” Bashkëjetesë” Joniana sprehet:
Gishtrinjtë lodrues
në harta merimangash.
Merimnga që pjellin
gishtrinjve të rudhosur
nga koha e pritjes,
sa shumë vite
në prehërine njëra - tjetrës,
dora dhe merimanga
përqafohen,
shtrëngohen,
ngjiten.

Një proces evolues, i cili s’realizohet me shpejtësi, por që në fillesë ka realizim sa hap dhe mbyll sytë. Evoluimi kalon në një diagramë: gishtrinj, prehër, dora dhe dy gjendje dhe një “ ngjitësi” fat apo mos fat, sajon simbiozën . Këtë e kupton vetëm pikëpyetja apo , pikëçuditsja!…
Lexuesi inteligjent e kupton këtë diagramë , e kupron këtë skicim prepitues dhe merr mesazhin e bashkëjetimit… simbiozik.
*
Pikëzimi lirik I Merjos është interesant, i cili tregon dhe rritësinë moshore dhe dalje nga mbërthesat…

Deti
Kur më puthje,
kisha turp nga deti…
Një ditë, ai e kuptoi…
Mbylli sytë dhe fjeti…

Një rrëfim mbajtësmendës: Tre protogonistë: një aktiv, një pritës dhe i treti “mbyllës” sysh q ësheh me mendim për të hapësiruar puthërimi…
*
Në poezinë e Jonianës vëren trajta dhe precipitime të nocioneve gjeometrike, të cilat, pavarësisht se në ndërthurje të kësaj poezie, apo thjesht në lindjen e saj mund të kenë influencuar për “barrëzim” trajta vijash, konture e tjerë, ajo ka përqasje me letërsinë e moderuar matematikore, ku prezenca edhe e vizatuar, por edhe e thenë janë prezente:

Cili jeni

Nuk po të njoh
më .
J e kthyer në kontur..
Vijëzim i çuditshëm ,
Kryq
i varur në mur.

Shprehësia këtu ka dhe dyshimin dallues…

*
Tërësia e fenomenit psikik është fare prezent , madje mund të themi bashkëshoqërues, i cili del me nuhatje nga qëndrimi psikik, që, pasi lind është veprues dhe finalizues i mendimit aktiv, duke e startuar këtë… si një mekanizëm precizional.

Ç‘të bëj me ty

Më var në heshtjen
Tënde
dhe unë s’di ç’të bëj.
Përtyp ngadalë vetveten
se s’di,
heshtjen të trëmb…
*
Poezia e Peizazhit e trajtuar me notën e fortë në partituë, kur pret një dalësi thjesh peizazhore, të rrëmbehesn nga një gjendje tjetër , që vjen si rrjedhojë e veprimit të “reve “ të katërsimbolizuara. Luhet në arenë kushtesh klimatike dhe frymëmarrësi njerëozre dhe me similitudë…

Përgjysmë
Retë e hëngrën Qiellin.
Të tejngopua, lanë
tek- tuk
ndonjë kafshatë..
Me bark të fryrë
nga ushqimi I klatër,
tani histerike,
tallin Qiellin
e mbetur handikapat…
*
Sinqeritreti fitues I të dy palëve përfituese shprehet :
Tek puthja trëndaflin ( dysimbolizim), çelësia dhe forca e puthërimit, ku petalja dhe trëndafili sjellinpërmastime dinamike të botës dhe të trajtës njerëzore…

Të çela trupin
nën një puthje.
Vetëprangosa
kryeneçësinë time
deri në përulësi.
E ti petalbukur më fale
nga vetja si lëmosë,
pakëz fare koketëri.

*
Në poezinë e Merjos lëviz gjithë jeta , kujtesa, ardhmëria dhe procesi shihet me sy kritik, ndaj përfundesa është e drejtë….
Ndërrimi
Statuja antike, varrosur
në zemrën e një varreze
të gjallësh,
ku manekinët maskohen,
në frymorë, si frymorë.
Statujat atëherë
marrin jetë ,
njerëzit vdesin
Vetëm manekinët
nuk ndryshojnë…
Përfundesë
*
Sikur Joniana të latojë, të gdhendë më tepër; sikur ajo në poetikën e saj me këtë stil të luftojë akoma më shumë për prezencën e simbolizimit, atëherë çfarë duhet të ndodhë në këtë kuartet ?!...
Retorizmi na ndihmon në kësisoj rastesh…Unë pres daljen e kreaturës së re nga talenti…

Gërmat e Alfabetit të dashurisë në vëllimin poetik ‘Energjizmi i virtytit” (Fund me diell)


Poezia e Shkëndije Hodës është një poezi me ngjyrim, pa zgjaturina dhe figura del beftësisht, spontanisht, e kapshme në detaje dhe në “rekuiziten” poetike gjë, e cila e driton poezinë dhe krijon pëlqesën për ta lexuar me këndshmëri, por ka dhe larmi, e cila dallohet për së largu, pa iu afruar ende afër, “shkrepëtima” dhe “ylberizime” të dukshme veiake … Gjetjet në çdo poezi të tërheqin vëmendjen, pavarësisht se mund të jenë të tematikës së njëjtë, por e veçanta del e nusëruar dhe e ornamentalizuar, nëpërmjet një “rrëfimi’ saktik idilik, duke shpëtuar nga rrëfimet e zakonshme, që çuditërisht ka ditur t’u shmanget, kjo sjell përmastim emocional.
Të përshtypëzon se në këto poezi të metrimit të shkurtër, vargëzim i lirë, por aty, këtu ka dhe rimim të brendshëm dhe të jashtëm, idea dhe mesazhi vjen fluturimthi, ndalje në pragje për t’u çlodhur, për të soditur lotin, për të ndjerë pikëllimin, dridhjen , mërgimin, lëngatën, dashurinë për ikjen dhe të ikurin e sakrifikuar sublimisht; prezencën e një pabesie të konturuar keqazi, e cila ka vjedhë ylberet, dritëzimin, dinamikën, ka plagosur e vrarë shpirtëroren, ka përndjekë ikjen e së bukurës…
Në vëllimin poetik “Energjizmi i virtytit”(Fund me diell) “derdhet” një temë mbizotëruese e dashurisë, por e dashurisë në formate të botës shpirtërore e natyrore , e cila është dhënë pas të tërës, jo vetëm të veçantës, gjendjeve të syrit, të buzës, të “afshimit” , të të prekurit të ndjeshëm, që prodhon veç lindësi të reja . Kontaktim syri petale – pistil në kurorën e një luleje, një proces i eliksiritetit të çuditshëm, të puthur betimshumë dhe ndjenjëshumë, të puthërimit të qerpikut, të tallandesës së gushës, të lidhësisë së përbetuar , të dashurimit nimfian, por edhe të kundërtës: të ikjes, të humbjes së syrit të bukur, të së zhdukurës, të kërkimit, të lotimit dashuror, të pritjes syhapur e syëndërrues e tjerë.
Këto tablo poetike janë të ndërlidhura me njera - tjetrën me një njerëzi, qytetërim nismëtar dhe të fsnikëruar…, e cila tregon nivelin kulturor dhe prezantues të një prej përfaqësueseve të feminilitetit dinjitoz të përparuar kosovar.
Vëllimi rrëfen dinamikisht botën e poetes me emër Shkëndije,por e shkeëndijëzuar në mijëra skëndijëza prezente, e cila shkëndizon momentet, i qëndis ato siç qëndis fatet, profecon për të ardhmen, duke hedhur hapa të studiuara dhe duke mbjellur mesazhe në kurmin e vëllimit..
Situata drithëruese jepet eshe në këtë vëllim tipik të energjizimit të virtytit dhe të ngrohësimit diellor.., i cili njeh deri në pikëzat më të vogla , apo në porëzime forcën e tij për të rrezatuar te njerëzit, për t’u dhënë atyre shkëndijat e triumfimit jetësor…
Duhet theksuar se ky vëllim ka dhe prezencë të një simbolike të gjerë të pranisme, ka trajta gjuhësore që të ndalin dhe nxitin përfytyrimin dhe fantazinë..
Në këtë përmbledhje poetike poetja Shëndija Hoda, nga Gjakova e Kosovës, zbulon dijeninë dhe forcën e saj ndjenjësore në të dy kahjet vepruese, në një skenë psikologjiko-morale, e cila ka nevojë të paraqitet dhe studiohet për këndvështrimin ndaj fenomeni të përbotshëm dhe të veçantë dashurisë njerëzore.
Hapësirimi dashuror, aktrimi fals, frikimi i humbjes, gjyqësimi i dashurimit dhe mbrojtja e tij, krijimi i trup-shpirtëzimit në këtë botë mëkatare...., pse-të e pranishme të pyetëzuara, trajta e vërtetë e ëndrrës së ëndërruar…,
peizazhet e ndjenjave në mozaikë ngjyrorë të shndërruara me aftësi poetike e paraqesin këtë kreaturë poetike për të realizuar kontektin e kontaktit të shkëmbimit universal të vlerave, një demarshim i dukshëm i Shëkëndije Hodës premtuese.
Poetja kërkon dhe bën çmos të zbulojë “Alfabetin e dashurisë”, një synim i saj i plotëkuptimtë, duke synuar të hedhë hapa konstruktivë në kuptesën e drejtë të kuptimit jetësor për të energjizuar shoqërinë në drejtim të një qetimi aktiv dhe të progresivitetit jetësor, sherbesë kjo aspirative e popullit kosovar, për një tejnjohje te realitetit dhe të kulturimit njerëzor…

Gjergj Rrustaj

Do të shkruaja veç një det “Çeptirat e Këngës”



Vjersha ndjenjësore dhe emocionale
Nga Mr. Sc. But Jaku
Gjergj Rrustaj në vëllimin e vjershave “Çeptirat e Këngës” dëshmon se ka një profesori poeti që mund të hyjë me lehtësi në botën e kënaqësisë shpirtërore dhe ndjenjore të fëmijës. Kënaqësia shpirtërore e fëmijës në këtë vëllim me vjersha, na duket shumë më shumë e nyjëtuar, gërshetuar dhe e lidhur emocionalisht në kuptimin figurativ se në atë simbolik. Personazhet e këtij vëllimi me vjersha për fëmijë janë marrë pa ndonjë huti të madhe, ato i ka gjetur dhe i ka thurur poeti nëpër çeptirat e vendlindjes së vet, ku fëmijët tanë i kanë të njohura bukuritë e tilla të Kosovës, qoftë përmes një shëtitje me shokët, leximit të librave, dëgjimit nga prindërit apo në një mënyrë tjetër; i ndien, sadopak, ato çeptira, lugje, lëndina e tjerë, po, atë çka thotë Rrustaj në këtë vëllim me vjersha, dallon nga poetët e tjerë.
Në këtë mënyrë autori përpiqet t’i jap fëmijës një botë sa më të butë, të gëzueshme, që ia gicilon shpirtin ndjenjësor dhe emocional të tij.
Kësisoj personazhet e librit “Çeptirat e Këngës” janë krijuar dhe gërshetuar me vetëdijen e qëlluar të poetit, ku aty dallojnë të bukurën dhe të keqen në anën e të bukurës poeti ka paraqitur dhe ka rreshtuar personazhet, të cilët sjellin gëzim e lumturi në jetë, siç është rasti me këngën e zogut, ëndrrat e fëmijës në gjumë, kthimi i dallëndyshes, pranvera, dashuria e nënës e tjera. Ndërsa në anën e të keqes poeti ka vendosur një botë të pakujdesisë prindërore, të shoqërisë, sikundër është rasti, kur babai i blen telefonin të birit e të luajë në orën e mësimit, apo në rastin, kur shoqëria nuk kujdeset për mullirin e vjetër.
Fëmija i përditshmërisë sonë, në vjershat e Gjergj Rrustaj, vjen si porosi edukative- arsimore midis të bukurës dhe të keqes me çka arrin ta ruajë kriteriumin e barazpeshës me një ide estetike, ku me anën e secilës formon përmbajtjen e tekstit letrar.

Maturia e një kreativiteti dhe risia

Poezia , kur merr trajta psiko-morale me lëvrim theksiv lirik, shpalos një botë shpirtërore të çiltëruar, e cila rrëfen dinamikisht, duke përdorur mjetin stilistik me shumti për të kopshtëzuar këtë pasqyrim dhe për të arritur në një soditje të gjallë në të tejnatyshmen, ku pëlqesa ngjit shkallime dhe diagrama e të krijuarit fuqizohet në kërkim të lartimit.
Në vëllimin poetik “Zgjohem i zgjuar...”, domethënësi intriguese i poetit Osmon Bojaxhiu ndesh një përshkallëzim të kësaj trajte, një mendimtari të studiuar me një këndvështrim të vëmendshëm poetik, ku poeti shfaq lirshmërinë mendimore, duke kontrastuar me natyrën, botën rrethuese, praninë njerëzore, lidhësinë dhe reciproritetin imtim, imazhimin, përsjelljen ... Ai lëviz herë i ditur e herë futet në hapësirë ndodhie apo kundrimi, me një naivitet të bukur, i cili rrjedhojën e gëzon me një kreaturë spontaneiteti:
Atëherë në kohën e luleve/ Plot dëshira të bardha.../Isha unë ai,/ kundroja dhe s’vëreja asgjë,/ Dëgjoja dhe s’kuptoja asgjë.
Një fanitje me një sinqeritet të tej “çiltëruar”, duke u larguar nga vitet e moshës dhe nga përvoja e kundrimit. Shfaqja lirike e një bote të re , e cila rison, sipas stilit dhe metodologjisë së vet, pa “kopjuar” kurrsesi...lirizmin e mbetur në mendje poetike.
Osmoni në këtë “krijesë” bën çmos të pasqyrojë fizionominë e tij në dyplanshmërinë e saj dhe, krahas rrëfimtarisë së tij kërkestare, nxjerr “llavë” dashurore, shpërthyese në moment dhe nuk kujdeset dhe s’mban “përgjegjësi” për shpërthimin ndjenjësor të momentit, duke mos u kujdesur se çfarë do të rrokë, por, çuditërisht, është fatbukur pasi puth një sy, një buzë, një faqe, një dorë që përndrit, apo një gushë të stolisur..., që i përket një shtojzovalle tranditëse, një studenteshe të bukur , një
Kraharime simbolike dhe reale, lulesa çelshumë,
Në këtë vëllim e thënë me një klasifikim simbolik parakalojnë dhe sfilojnë: Ndezje shpirti prej dashurimit...
Ana tjetër e zjarrmit për të kuptuar të vërtetën e dashurisë, lënia në vetmi dhe mungesa e kësaj prezence : Jeto mbi varrin tim,/ Të lind dashuri e amshuar,/ Dhe më thirr ëngjëll/ Të parajsosh në parajsë...
Fanitet këndshëm Stinëzimi dashuror: Me pëshpëritjet e natës,/I ndalëm rrezet e dritës.
Por imazhimi flet në fjalësin e vet, po kështu dhe zbehtësia e përqafimit fantazor... Çelësia e daljes në pranverë të dashurimit, portretizmi i femrës në një spikatje individuale.., jashtë dëshirës së shfaqjes, por e tëra e bukuruar si krijesë personifikim i së bukurës.
Edhe ana tjetër e medaljes së vuajtjes së një dashurimi riciklohet :
Zbres në fund të hënës,/ Ku mbaron drita, /Vetë portreti u bë natë.
(Një natë e bukuruar poetike vetëm për t’u përshkruar...)
Fatkeq në ujitje lotësh... Lirika që pasqyrojnë botë të shpleksur dhe këndvështrime nga pika të ndryshme të kësaj bote...
Pasqyrimi i grilimit dashuror, i rojës së mentalitetit meskin, tradita e “robërimit” dashuror real ... dhe dalja nga kornizimi e nxjerrin poetin Bojaxhiu të vozisë në “det të hapët”me siguri.
KRISTAQ F. SHABANI, I.W.A, W.P.S, A.O.M
Gjirokastër,nëntor 2011

I. ‘’ MËKATET E HESHTJES’’

ËNDËRRIM
Të ëndërrova, sa s’ëndërron njeri
E imagjinata të bëka të vuash,
Dielli të përqesh.
Të dashurova, sa s’dashuron njeri,
Por madhështia e dashurisë ngecka diku,
Hëna nuk ndrit.
Heshta, sa s’hesht njeri,
Por heshtja m’u përgjigj në vetmi:
“S’ka dashurim!”

Lindje diellësore
Në agun e parë te ti lindi,
pushtoi Zemrën e lënduar,
Ra mbi dritare t’i qeshë dashurisë,
të zgjoi nga gjumi.

Dritares sate i fali ngrohtësinë
Ku deshi të jetojë,
S’pa gjë tjetër pos gënjimit,
si lindi dhe perëndoi.

Pas gjurmëve ...
Në buzëqeshjen time fshihet loti,
Rrënjët shtojnë pikëllimin,
Unë - kalorës nëpër vdekje,
Vrapoj pas gjurmëve tuaja,
Të bart jetën e imponuar,
Jetoj jetën në vdekje...
S' jetoj, si më pëlqen mua,
Në kohën më të mirë.

Osmon Bojaxhiu u lind më 23.02.1982 në fshatin Plavë të Komunës së Sharrit (Dragash).
Shkollën fillore e kreu në vendlindje dhe Llopushnik, ndërsa të mesmen drejtimi i mjekësisë, e filloi në Bresanë dhe Bardhaj, ndërsa e përfundoi në Sharr.
Studimet për Gjuhë dhe Letërsi Shqipe i kreu më 2007 në Fakultetin e Filologjisë të Universitetit të Prishtinës, ndërsa tani është në përfundim të studimeve pasdiplomike në drejtimin Mësimdhënie, po në këtë Fakultet.
Me shkrime filloi të merret qysh si nxënës i fillores, ku, herë pas here ka botuar nëpër revista të shumta letrare për fëmijë dhe të rritur.
Ka bashkëpunuar me revista të shumta si “Sharri”, “ Kosovarja”, “ Extra “, ‘’Pulsi rinor’’, etj. Në vitin 2005-2006 punoi si bashkëpunëtor në TV Mitrovica, kurse nga viti 2008-2009 ishte udhëheqës i emisionit kulturor për të rinj në Radio Sharr.
Disa vite me radhë ishte vallëtar në Ansamblin Akademik të Universitetit të Prishtinës.
Në vitin 2003 botoi librin e parë me poezi me titull “ Mëkatet e heshtjes”, ndërsa më 2009 botoi librin e dytë me poezi dhe aforizma me titull “ Kërkoj “. Merr pjesë në librin antologjik të autorëve opojarë ‘’Lule në Zinovë’’, si autori më i ri i kësaj ane.
Është anëtar aktiv në shoqatën kulturore ‘’ Ymer Prizreni’’ në Sharr.
Krahas punës disavjeçare si arsimtar në paralelen shqipe në fshatin Restelicë të Gorës, ështe duke u marrë me studimin e të nxënit të gramatikës së gjuhës shqipe nga nxënësit e komunitetit Goran.
Jeton dhe vepron në vendlindje.
Së fundmi është anëtar i LNPSHA “Pegasi” Kosova dhe Kryetar I Degës së kësaj lidhjeje për Sharrin.
Ky libër është një përmbledhje dhe botim i veçantë, i përzgjedhur, në tri gjuhë: shqip, anglisht dhe italisht, i dy librave poetikë të botuara më parë.

“I WAKE UP AWAKENED…”
POEMS

Maturity of a creativity and novelty
Poetry, when it takes psycho-moral shapes with a emphasised lyric cultivation, it unfolds a candid spiritual world, which narrates dynamically, using the stylistic instrument masively in order to garden this expression and in order to reach in a lively observance of the beyond nature, when the pleasure mounts stairs and diagrams and the creation is empowered in search of the elevation.
In the volume with poetry “I wake up awakened...”, the intriguing significance of the poet Osmon Bojaxhiu encounters a graduation of this shape, a studied thought with an intentive poetic point of view, where the poet presents the freedom of thought, by contrasting the nature, the surrounding world, human presence, confidental connection and reciprocity, imagination... He moves knowledgable and now he enters into a space of an event or observance, with a beautiful naivety, which overjoys the consequence with a creature of spontaneity:
Then in the time of the flowers/ full of white desires/ I was he,/ I watched and I saw nothing,/ I listened and understood nothing.
A vision with a great sincerity, departing from the experience of the age. The lyric presentation of a new world, which innovates, according to its style and methodology, without “copying”… the remaining lyricism in the poetic mind.
Osmoni in this “creature” does everything possible in order to present his physiognomy in the two planes and, besides his demanding narration, releases amorous lava, volcanic at the moment and he does not care and does not take responsibility that what is he going to grasp, but, strangely, he is lucky as he kisses two eyes, a lip, two cheeks, a shining hand, or a adorned neck..., which belong to a beautiful nix, a beautiful student.
Symbolic and real hugs, blooming flowers
In this volume written with a symbolic comparison march and parade: lilting of the soul from love...
The other side of the fire in order to understand the reality of love, abandoning in solitude and the absence of this presence: Live upon my grave, / to born the eternal love, /and call me an angel/ to experience paradise...
Kindly is presented the Seasoning of love: with the whispers of the night, /we stopped the rays of the light.
But the image speaks in its own words, the same way the dimness of the dreamy embrace … blooming of love in spring, the portrayal of the female in an individual salience.., jashtë dëshirës së shfaqjes, but all beautified like a creature, a personification of beauty.
And the other side of suffers’ medal of a love affair is being recycled:
I go down into the bottom of the Moon/ where the light ends/ the portrait itself became dark.
(A beautiful poetic night only to be described...)
Unfortunate in the watering of the tears... lyrics which express an untwisted world and point of views from different points of this world...
Representation of the amorous grille, of the guardian of the small-minded mentality, the tradition of the “slavery” of love …. And the escape from the framework put the poet to sail in “Open Sea” without fail.

KRISTAQ F. SHABANI, I.W.A, W.P.S, A.O.M
Gjirokastër, November 2011

“SINS OF SILENCE”
DREAMING
I dreamed more than anyone could dream
And the imagination makes you suffer,
The sun makes mock of you.

I loved more than anyone could love,
But the grandeur of love failed somewhere
The moon does not shine.

I remained silent more than anyone did,
But silence answered me in solitude:
“There is no love!”

SUN RISE
In the dawn it rose at you,
It occupied the wounded Heart,
It fell on the window to smile to love,
It woke you up from sleep.

It gave warmth to your window
Where it wanted to live,
It saw nothing but disappointment,
The way it rose, it set.


AFTER THE TRACKS…
Tears hide in my smile,
The roots add to the grief,
I – a knight through deaths,
Run after your tracks,
To carry the imposed life,
I live my life in death …
I don’t live the way I like,
At my best time.

Osmon Bojaxhiu was born in February 23, 1982 in the Pllavë village of Sharri Comune (Dragash).
He attended the elementary school in his birthplace and Llopushnik, whereas the high professional school of medicine he began it in in Bresanë and Bardhaj, and finished it in Sharr.
He studied Albanian Language and Literature in 2007 at the University of Prishtina, in the Faculty of Philology, and now he is finishing the post university studies, Teaching branch, in this Faculty.
He began to write since he was in the elementary school, where, time after time he has published in the multiple literary magazines for children and adults.
He has cooperated with multiple magazines such as “Sharri”, “ Kosovarja”, “ Extra “, ‘’Pulsi rinor’’, etc. In the year 2005-2006 he worked as a collaborator in TV Mitrovica, and from the years 2008-2009 he was a organizer of the cultural emission for juniors in Radio Sharri.
For a few consequent years he was a dancer in the Ensemble of Prishtina University.
In the year 2003 he published the first book with poems entitled “Sins of silence”, and in 2009 he published the second book with poems and aphorisms entitled: “I seek“. He takes part in the book of the Opojar authors ‘’Flowers in Zinovë’’, as the newest author of this region.
He is a member of the cultural association ‘’ Ymer Prizreni’’ in Sharr.
In addition to the several years of work as a teacher in the village of Restelicë of Gorë, he is dealing with the study of grammar learning with the students of Goran community.
He lives and works in his birthplace.
At last, he is a member of LNPSHA “Pegasi” Kosovo and Head of this Association Sharri branch.
This book is a summary and a special edition, in three languages: Albanian, English and Italian, selected from the two books published before.

“ Mi sveglio ingegnoso… “

Poesia

La prudenza di una creativita ed innovazione

La poesia quande riesce a prendere delle forme psicologiche – morale con coltivazione d’accentuazione lirica, appaga un mondo spirituale sincera, la quale racconta in modo dinamico, usando un aparato figurativo numeroso per giardinare questo riflesso e per arrivare in un’osservazione viva oltre la naturalezza, dove il piacere scende le scalle e la diagramma della creazione si diventa potente in ricerca dell’altezza.
Nel volume poetico “ Mi sveglio ingegnoso... “, la significazione intrigante dell’poeta Osmon Bojaxhiu si incontra in una gradazione di questa forma, di un pensatore studiato con un punto di vista poetico, dove il poeta apparisce la liberta pensierosa, facendo contraste con la natura, il mondo circondante, il legame e la reciprocita intima, l’immaginazione, ed il portamento....
Lui muove a volte sapiente, ed a volte entra nello spazio di avvenimento oppure di osservazione, con un’ ingenuita bella, la quale la consenguenza la rende felice con una creativita di spontaneita :
Allora nel tempo dei fiori/ Pieno di desideri bianchi.../ Ero io quello,/ osservavo e non vedevo niente,/ Ascoltavo e non capivo niente.
Un spettro con una sincerita oltra la “ sincerita “ , allontanandosi dagli anni della eta e dall’esperienza dell’osservazione. L’apparenza lirica di un nuovo mondo, il quale si innova siccome lo stile ed il suo metodo, senza “ copiare” in nessun modo,,, il lirico rimasto in mente poetica.


Osmoni in questa “ creatura “ fa del tutto a rispecchiare la sua fisionomia in due piani ed alla sua confessazione ricercatore, esce lava d’amore, esplosivo in un momento e non si preoccupa e non prende delle responsabilita per l’esplosione di sentimento del momento, non prendersi cura che cosa abbracciera, ma sorprendetemente è fortunato dopo che bacia un’occhio, una labbra, una guancia, una mano che splende, oppure un collo adornata..., che gli appartiene una figura mitologica sconvolta, una studentessa bella, un volo simbolico e reale, fioratura si sboccia troppo,
In questo volume detto con una clasificazione simbolico manifestano e sfilano:
Ardori d’ anima dall’amore...
L’altra parte dell’ardore per capire la verita dell’amore, lasciare nella solitudine e la mancanza di questa presenza:
Vivi sulla mia tomba/ Che nasca amore eterna,/ E mi chiami angelo/Che laciare in alto nel paradiso...
Si infesta con gratitudine La staggione d’amore: Con i susurri della notte,/ Gli abbiamo fermati i raggi della luce.
Ma l’immaginazione parla con la sua parola, ma cosi ed anche il pallore dell’abbracio di fantasia... La chiave della uscita nella primavera dell’amore, il ritratto della femmina in un’accento individuale..., fuori dal desiderio della manifestazione, ma intera bella come creatura di persofinicazione della bellezza.
E dall’altra parte della medaglia della sofferenza di un’amore si fa ricuperare:
Scendo nel fondo della luna, / Quando finisce la luce,/ Se stesso il ritratto si è diventato notte. ( Una notte bella poetica soltanto per descriversi…)
Sfortunato nell’annafio delle lacrime... Liriche che rispecchiano mondo sbrogliato e punti di vista dai diversi punti di questo mondo...
Il riflesso della griglia d’amore, della guardia della mentalita meschina, la tradizione dell’asservimento d’amore reale... e la uscita dalla cornice lo mettono in evidenza il poeta Bojaxhi che navigi nel “ mare aperto “ con sicurezza.
KRISTAQ F. SHABANI, I.W.A, W.P.S, A.O.M
Girocastër, novembre 2011

I. “ I peccati del silenzio “

Sogno
Ti ho sognato, come non sogna mai
nessuno
E la immaginata ti fa soffrire,
il sole ti beffa.

Ti ho amato, come non ama mai
nessuno,
Ma la grandezza dell’amore
si ferma in qualche luogo
La luna non brilla.

Ho taciuto, come non tace mai nessuno,
ma il silenzio mi è risposto
nella solitudine:
“ Non esiste amore! “

Uscita di sole
Alla prima alba dentro te è nato,
ha conquistato Il Cuore Addolorato,
si è incontrato con la finestra che gli rida
all’amore,
che ti ha svegliato dal sonno.

Alla tua finestra gliela regalato il calore
dove ha voluto vivere,
Non ha visto nessuna altra cosa oltre alla menzogna,
come è nato ed anche è tramontato.

Dietro le tracce…
Nel tuo sorriso si nasconde
la lacrima,
le radici aumentano l’afflizione,
Io - cavalliere nella morte,
corro dietro alle vostre tracce,
Che porti la vita importuna,
vivo la vita nella morte…
Non vivo, come mi piace,
nel miglior tempo.

Esencë dhimbjeje dhe një qëndrim kritik i botës femërore në antilogjikën e arsyetimit të protagonistit tjetër në kundërtimin e jetës ...

Libri poetik "Kurrë mos hesht" i autores Flora Kelmendi vjen te lexuesit me një dritëzim aktiv, pas një "fshehje" të bukur, pas një tundimi vetjak për të dalë, apo të mos dalë në ajri, në arenë. Por një dalje e tillë është e arsyetuar, pasi substrati i këtij vëllimi përmbledh një esencë dhimbjeje të pamatë, nxjerr një mllef të përmbledhur dhe të përplotuar ndër vite me një delikatesë, me një qëndrim kritik të një bote të pasur të shpirtë, të brishtë femërore, e cila hidhet në një sulm të arsyetuar e dinamik për të rrëfyer të drejtën dhe pasojat e prejardhura nga mosarsyetimi, nga lëkundja e tejskajshme, nga mendjelehtësia dhe fluturimi pa krahë fluturues dhe dëshirimi momental.
Një titullim intrigues, i cili jep mesazh të fuqishëm në dy palët krijuese të jetës dhe të ardhmërisë. Poezitë e vëllimit janë një tërësi përmbledhëse, ku protagonistojnë dy personazhe rregullatorë të jetës, ku njëra çrregullon prish ekuilibrin në maksimum dhe privon keqësisht tjetrën, duke e shndërruar lidhësinë në mos funksionuese dhe nxjerr në aktrim dhimbjen, pikëllimin, lotimin, ndarësinë, rritjen pa dy krahë pushtues dhe kujdesiv... Drama luhet mbi kurrizin e një dashurie të prerë në mes, e cila humbet funksionet totalisht dhe, këtë humbje, protagonistja e përballon me vështirësinë e ndodhisë, me thyerjen e ndjenjës së madhe, kupton që çiltërsisë, zemërbardhësisë, flakëzimit të dashurimit të saj i përgjigjet një intrigë totale, një dashurim kallaj, sa për të kaluar kohën, pa patuar një synim..., veç një ironi kalimtare, e cila skenon në një delir... Po çfarë faj ka krijesa lindëse, e ardhur në jetë, e cila, qysh në fillesë, humb përkëdhelinë e një ane të nevojshme dhe prezente? Vëtëkuptohet asnjë faj...
Erotizmi thyhet, dashuria çflakohet, por flakërohet dashuria e nënës, e cila përndrit dhe një qëndrim stoik ndaj kësaj madhështie, duke e figuruar atë me lulesën shpirtërore, duke i vënë në pah madhësitë e kësaj dashurie të paarritur nga qenia tjetër... Një rrëfim, i cili të zjarrmon edhe figurativisht në krahasimshmërinë e përdorur, por edhe të detyron lirisht të mendosh se futja në këtë rol jetësor është një obligim madhor dhe i patjetërsueshëm, një rol, të cilin duhet ta lozësh me pasion dhe dashuri të madhe jetësore, aspak imponuese. Dashuria ndaj nënës, dashuria ndaj bijës, dashuria ndaj mbesës jep një ekzaltim yllëzues, e cila shëndërrohet në një planet të vogël, të bukur dashurie.
Në vëllimin e Flutura Kelmendit gjen jetën tek lëviz, gjen reagimin dhe kontrastin, dashurinë në kryefjalë njerëzore, besimin jetësor, ngritjen nga rrëzimi dhe kryengritjen për të ecur fuqishëm në jetën që kërkuan botës fëmërore t’ia kthenin përmbys... Po kështu përndritet dashuria ndaj vendlindjes, ndaj Kosovës, ndaj vendit të emigrimit, ndaj bashkëshortimit dhe lutësisë për të ecur ndryshe..., larg mentalitetit dhe dogmës, por në një bashkëkohësi të fluturt...
Mesazhet, të cilat merren nga ky vëllim poetik janë të rëndësishme dhe të ndihmojnë në ecurinë jetësore dhe në krijimin me ide të lidhësisë njerëzore.
Në këtë kontekst duhet thënë që përvoja individuale është e nevojshme dhe efektprurërëse, ndihmuese në përvojat e individëve të tjerë ...
"Kurrë, mos hesht..." vjen edhe si një mezazh emigrues dhe integrues...
Kristaq F. Shabani , I.W.A, W.P.S
Nëntor 2011




Fjala e autores…
Fëmijët janë ëngjëjt e mi

Jam vajza i një prizrenasi me origjinë nga malet e Sharrit, bashkëshortja e një pejani me origjinë Rugovani, Nusja e Kelmendëve malsorë në ato vende, nëna e çdo kujt… Dashurinë ua dhuroj njëlloj si nënë, jo si e huaj… Jam gjyshja e një ëngjëlli e “tezushja” e gjithë popullit tim… .Jam bijë kosovare, se aty e kam lënë Babën dhe Nanën. Loti më rrjedh për çdo njeri, se zemra ime është plot e përplot me dashuri. Mundohem Botën ta ndryshoj si Nënë Tereza, dhimbjet t’ju lehtësoj dhe nga varfëria t’i shpëtoj, dashuri t’ju dhuroj fëmijëvë të mos të ndihen të vetmuar, se dikush ata i harroi. Jam nënë e gjithë fëmijëve të braktisur! Pse qenka kjo botë aq e krisur?!… Lotin askush atyre s’ju sheh një përqafim të ngrohtw kurkush s’jua jep… Dëgjoni ju, o njerëz, shikoni si dy duar të vogla më përqafojnë, loti i tyre zemrën ma shkrumon; fjala në fyt nga lotët më gulçon,… S’di nga t’ia mbaj e nga të shkoj! Mbetem e hutuar, duke i shikuar, kur largohem nga ata. Më thonë: “Nanush, ne shumë të duam!” Kjo fjalë tërë kohën në vesh më tingëllon, si një zile, e cila nga gjumi të zgjon…”Nanush,… ti…., mos na harro!”
O ju, Engjëj, ju qofsha falë, ju kam bij e më keni Nënë! Deri sa të vdes për ju do të kujdesem me shpirt e zemër. Ku jap fjalën e nderit të Nënës deri në frymën e fundit do të luftoj për ju!
Autorja







Pse hesht?
Pse nuk shkruajnë gishtrinjtë, kur të rrëmbejnë ndjenjat?
Rri e strukur në një qoshe me frikësimin e ndjerë.
Pse buzët s'lëvizin, vallë shkrumbimi i ka mbuluar?
Sytë e kaltër me lot, sikundër liqen i turbulluar.
Jam e shndërruar në një lis, era ia shkund gjethet.
E zhveshur si pemët në këtë stinim vjeshte.
S'ka bukuri sikur më parë, çdo gjë ka filluar të venitet,
si një trëndafil i madh i bardhë me petalete tij
fantazimi fanitet.
Në mesin e natës së pagjumë, si do ta kaloj të nesërmen.
Pse rri e heshtur? Më pllakos misteri.
Ah, këtë zemër,
ma paskan mbyllur me dryn!

Zbrastësia e shikimit
Sikundër e djeshmja dhe e sotmja,
asgjë tjetër, sadopak, s'ndryshoka.
Edhe e nesërmja do të shfanitet e njëjtë....
A mund të kurohemi
nga dhimbjet e zemrës së plaguar
në këtë gjysmëkohë?
Flaka e vakët s'ma ngroh shpirtin...
Vjen dhe ikën, si trimërosh acar i dimrit.
Shikimi i zbrazët, tashmë më i hutuar,
kërkon e kërkon, kot e më kot;
lodhet së tepërmi...
A mund ta kuptojmë si rrëshqet ky shikimi në sy..?
Për ty kërkoj, shpreh diçka të thellë,
Diçka të bukur prej vitesh mbaj,
ndryshove ti , ndryshova unë,
gjithçka e shuar, gjithçka pa faj...,
si ky vështrim i zbrazur krejt...
Dashuria e dikurshme e largët, e largët,
si anije në horizont zhduket përpjetë.
Ti i tretur nga ëndrra e vrazhdët,
Unë gjithë dhimbje mbetem më tej....
Kjo anije me shikim të zbrazët,
a do të ankorohet ndonjëherë në breg?!...

Flora Kelmendi

Essence of pain and a critical stand of the feminine world in the anthology of reason of the other protagonist in the contradiction of life...

The book "Never remain silent" of the author Flora Kelmendi comes to the reader with an active illumination, after a beautiful “concealment”, after a self temptation to come out or not the air, in the arena. But such an appearance is reasoned, because the substrate of this volume collects an immeasurable essence of pain, releases a rancor accumulated through the years, with a delicacy, with a critical stand of a rich feminine spiritual world, which attacks reasonably and dynamically to disbosom the righteousness and the consequences from the lack of reasoning, from the extreme hesitation, from the giddiness and flight without flying wings and the desire of the moment.
An intriguing title, which delivers a powerful message in the two creative pair of love and future. The poems are a summary, where as protagonists are two characters, regulators of life, where one breaks the balance maximally and deprives the other badly by transforming the connection into nonfunctioning and sets into acting the pain, grief, tearing, separation, growing up without two caring and occupying arms... the drama is played on the back of a broken love, which loses all the functions and the protagonist faces this loss with the difficulty of the event, with the break of the great feeling; she understands that a total intrigue, aimless tinny love to pass the time, respond to her sincerity, generosity and the flame of her love..., only a passing irony which plays on a delirium... but what is the fault of the born creature, who since its first days loses the caress of a necessary and present side? None...
Eroticism is broken to pieces, love loses its flame, but the moon of love which brightens is aflame, and a stoical stand towards this grandeur, figuring it with the soul’s flower, highlighting the grandeur of this love unreached by the other being... A confession which heats and figuratively with the comparison used, but it also compels you freely to think that the insertion in this vital role is a great and inalienable obligation, a role which you should play passionately and a great vital love, not at all commanding. Love towards mother, love towards daughter, love towards niece emits a starry exhalation, which is transformed into a small beautiful planet of love.
In the volume of Flutura Kelmendi we find life as it moves, we find the reaction and contrast, love in human subject, faith in life, rising from falling and the uprising to walk powerfully on the life of the female which they sought to pull it over... In the same way love towards the birthplace, Kosovo, towards the country of emigration, towards married life and prayer to live a different life..., far from the mentality and dogma, but in a contemporary living, is emphasized...
The messages, delivered by this poetic volume are significant and will assist in the continuity of life and in creating ideas of human ties.
In this context it should be said that the individual experience is necessary and effective assisting the experiences of other individuals...
"Never remain silent..." comes as a message of emigration and integration...
Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.S, A.O.A
November 2011

Why do you remain silent?

Why don’t the fingers write,
When feelings grab you?
You stand hiding in a corner
Feeling frightened.

Why don’t the lips move,
Has perhaps incineration covered them
The tearful blue eyes,
Like a turbulent lake.

I am transformed into an oak,
The wind shakes off its leaves.
Naked like the trees
In this season of autumn.

There is no beauty like before,
Everything has begun to fade,
Like a big white rose
With its petals the reverie haunts.

In the middle of the sleepless night,
How will I pass the next day?
Why do I remain silent?
The mystery visits me.
Ah, they have closed
This heart with a key!


Emptiness of the eyesight
Zbrastësia e shikimit

The past and the present
Nothing else seems to change though.
And the future appears the same…
Can we be cured
From the wounded heart pains
In this half time?

The warmish flame does not warm my soul…
The winter’s frost comes and goes like a brave.
The empty look, already more distracted
Is seeking and seeking, in vain;
Excessively exhausted ….
Can we understand how this look slips in the eye..?
I am looking for you,
Expressing something deep,
For years I keep something beautiful,
You changed, I changed,
Everything extinguished everything faultless…
Like this completely emptied look….
The remote old-time love,
Like a ship in the horizon disappears upwards.
You melted by the harsh dream,
I remain full of pain…
This ship with empty look,
Will it ever be anchored at the shore?!

Ah, Love, you Queen!
Ah, Dashuri , ti Mbretëreshë !

A kingdom without a castle
You left our hearts in chains
Imprisoned, hooked
For suffers of love,…

Who has ordered you
To cause us this feeling of regret?
The pillow is wetted with tears,
I can hardly contain the half pain.

Oh, you heart don’t you burst in lament,
Since you were born you were a faultless creature!
If love is a sin,
Then you are the greatest of sins,…

Why did I fall in love with you…,
When you had lost the mercy
In the darkness?

Love, o you Queen,
Numerous orders you gave,
You rule the entire world
With laughter and tears of lament
You colored us.

Like a portrait of love
Flowerless I have remained,
I understand
This is not the true love.

You punished me,
The wretched, in loneliness,
I resemble a prisoner
In the circled cell now.

Essenza di dolore ed un’attinenza critica del mondo femminile nell’antilogica del ragionamento dell’altra protagonista nella contraddizione della vita…

Il libro poetico “ Non tacere mai “ dell’atrice Flora Kelmendi giunge verso i lettori con una lucidita attiva, dopo una “ segretezza “ bella, dopo una tentazione individuale per uscire oppure per non uscire nell’aria, per scendere oppure per non scendere nell’arena.
Ma una uscita di tal genere sembra ragionevole, perchè il soggetto di questo volume riassume un’essenza di dolore infinito, tira fuori un rancore raccolto ed anche completato da tanti anni con delicatezza, con un’attinenza critica di un mondo ricco dello spirito, fragile femminile, il quale si butta in un’assalto ragionevole e dinamico per confessare il giusto e le conseguenze derivate dal non ragionamento, dalla scossa oltra l’apparenza, dalla frivolezza ed il volo senza braccia volanti ed il desiderio del momento.
Un titolo intrigante, il quale dá il messaggio potente nei due aspetti creativi della vita e del futuro. Le poesie del volume sono un’integrita riassuntiva, dove ci sono presenti protagonisti due personaggi moderatori della vita, dove una coppia disordina, distrugge l’equilibrio nella massima posizione ed anche priva in una sbagliata maniera, l’altra coppia, trasformandolo il legame in non funzionante, ed tira fuori negli atti il dolore, l’affanno, l’annaffiatura, la separazione, la crescita senza due bracci conquistatori ed solleciti…
La dramma si fa realizzare sulla schiena di un’amore rotto alla meta, il quale perde i funzioni totalmente, e questa perdita, la protagonista l’affronta con la difficolta dell’avvenimento, con il spezzamento del grande sentimento, capisce che alla sincerita, alla generosita, alla fiamma del suo amore le risponde un’intriga totale, un’amore di stagno, e come per passare il tempo libero, senza avere uno scopo…, ma soltanto un’ironia passeggera che realizza delle scene in un vanto… Ma che colpa c’ha la creatura nata, venuta nella vita, il quale sin dalla sua origina perde l’accarezza di un lato bisognoso e presente? Ma si capisce da sola che nessuna colpa…
L’erotismo si spezza, l’amore perde la fiamma, ma si fiamegga l’amore della madre, il quale splende ed un’attinenza stoica verso questa grandezza, figurandola quella con la fioratura spirituale, mettendole in evidenza le grande dimensioni di questo amore inaccessibile dall’altra esistenza…
Una confessione, la quale ti fiamegga ed anche in modo figurativo nel paragono usato, ma ed anche ti obbliga liberamente a pensare che la entrata in questo ruolo è un obbligo grande e non inalienabile, un ruolo che lo devi giocare con passione, e con un grande amore vivente, per niente indispensabile. L’amore verso la madre, l’amore verso la figlia, l’amore verso la nipote da un’esaltazione di stella, il quale si trasforma in un piccolo pianeta, bello d’amore.
Nel volume di Flora Kelmendi trovi la vita mentre muove, trovi la reazione ed il contrasto, l’amore nella capo parola di umanita, la fiducia vitale, l’alzata dal cadere, e la rivolta per camminare potente nella vita che hanno cercato al mondo femminile che gliela invertissero… Ma cosi si splende l’amore verso il luogo di nascita, verso Cossovo, verso il luogo dell’emigrazione, verso il coniugo, e la preghiera per camminare diversamente… lontana alla mentalita ed alla dogma, ma in una contemporaneita volante…
I messaggi, i quali si prendono da questo volume poetico sono importanti e ti aiutano nell’andamento vitale e nella creazione con delle idee del legame umana. In questo contesto si deve dire che l’esperienza individuale è necessaria e con effetto portante, aiutante nelle esperienze degli altri individi…
“Non voglio tacere…“ arriva ed anche come un messaggio di emigrante e di integrita…

Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.S
Novembre, 2011




Perchè taci....

Perchè non scrivono le dita,
quando ti rubano i sentimenti ?
Rimango accovacciata in un angolo
con la paura sentita.

Perchè le labbra non si muovono,
forse mai l’incererimento gli ha coperto ?
Gli occhi azzurri con le lacrime
come il lago turbato.

Sono trasformata in una quercia
il vento gliele scuota le foglie.
Svestita come gli alberi
in questa stagione d'autunno.

Non ha bellezza come prima
ogni cosa è cominciata di appassirsi,
come una rosa bianca,
con i suoi petali
oltre la fantasia si infesta.

Nel cuore della notte insonne
Come la superò l'indomani
perchè rimango taciuta ?
mi affligge l'isteria...

Ah, questo cuore
me l'hanno chiuso con chiave.


Il vuoto dello sguardo
Come il passato
ed anche il futuro
nessun'altra cosa, anche se per un'po
non cambia.
Ed anche il futuro
si apparira lo stesso
ma si possono curare i dolori
del cuore ferito
in questi semi-tempi ?

La fiamma tiepida
non me la riscalda l'anima...
Viene e se ne va come ardente
la brina dell'inverno.
Lo sguardo vuoto
adesso ed anche molto di più disperso
cerca, e cerca inutilmente;
ma si stanca troppo...
Forse mai lo possiamo capire
come scivola
questo sguardo tra gli occhi ?


Per te cerco,
essprimo qualcosa di profondo.
Qualcosa bella da tanti anni mantengo dentro
sei cambiato tu, sono cambiata io,
tutto spento, tutto senza colpa...
Come questo sguardo
vuoto interamente...
L'amore di un tempo
distante, e distante
come nave nell'orizzonte
si sparisce all'insu...
Tu fuso dal sogno
ruvido
con tutto dolore
ci siamo rimasti di più...
questa nave con lo sguardo
vuoto
ma forse mai si ancorerá
qualche volta verso la costa ?!!.

LNPSHA”PEGASI” ALBANIA



KUJTIM MORINA, TIRANA, ALBANIA

Poetry by Kujtim Morina
Albania



Kujtim Morina was born in 1972 in Has district of Northern Albania. He graduated from the
University of Tirana / Albania with a degree in Mathematics (1994), studied Law at the
University of Shkodra / Albania (2004), and also has a Master in European Studies from the
University of Graz in Austria (2008). From 1999 to 2009, he worked with international
organisations in Kukes region like UNHCR, CARE and OSCE. Currently, he works in the
Ministry of Foreign Affairs and lives in Tirana. So far, he has published the poetry books:
“Drunk under the fog”, (2007) and “Return of eyes”, (2010). Also, he has translated poetry
of Niels Hav (Denmark), Linda Hogan (USA) and Gabor Mandy (Hungary). He writes short
stories as well.


Shanset e humbura

Janë si frutat në një pemë,
që s’i arrita në momentin e duhur.
Pastaj koha i zverdhi e i thau
me shpejtësi të rrufeshme.

Shanset e humbura.
Po bëhen ca si shumë kohët e fundit.
Fruta që bien në verë e në dimër,
në pranverë e në vjeshtë.
Shpirti im romantik,
po më shkakton shumë humbje.

Më e keqja është se s’i mbledh dot,
të gjitha në një shportë,
sepse duke ndodhur në kohë të ndryshme,
zvetënohen pa pritur njëra-tjetrën,
duke ma hequr edhe mundësinë e fundit,
të një ekspozite me suvenire të vjetra.


Lost Chances

They are like fruits in a tree
which I couldn't reach at the right moment.
Then time turned them yellow and dry
with lightning speed.

Lost chances.
They are growing more and more recently.
Fruits which fall in summer and winter,
in spring and autumn.
My romantic soul
is causing me many failures.

The worse is I can't collect them,
all in one basket,
because they happen in different times
and decay without waiting each-other,
so I lose the last opportunity
of an exhibition of old souvenirs.



Zonë e ndërmjetme

Zonë e ndërmjetme,
mes mashkullit e femrës.
Është plot me valë elektromagnetike,
fijëza të holla që fillojnë te sytë,
shpërndahen në të gjithë hapësirën.
Loja e elektroneve vazhdon e papenguar,
duke dhënë sinjale të dukshme e të padukshme.
Zona e ndërmjetme bëhet më elektrizuese,
sidomos kur ke përpara një vajzë të re
apo një grua të bukur.
Mund të dallosh me sytë e shpirtit,
mijëra fije argjendi,
që lëvrijnë papushim,
duke i dhënë trupave një dridhje të çuditshme
dhe një tërheqje gravitacionale mes tyre.
Kur raporti numerik mes sekseve
është i pabarabartë,
ka interferencë dhe rezonancë valësh,
që në ekstrem mund të ndezë një hark elektrik.

Bashkimi fizik i trupave,
s’është veçse fundi i magjisë.


Intermediate Zone

Intermediate Zone
between the man and the woman,
is full of electro-magnetic waves,
strands which arise from the eyes,
and spread in the whole space.
The game of electrons continues unhindered,
giving visible and invisible signals
The intermediate zone becomes more vibrant
especially when we are in front of a young girl
or a beautiful woman.
We can discern with the soul's eyes,
thousands of silver threads
which swarm uninterruptedly,
giving bodies a strange vibration
and a gravitational attraction between them.
When the numerical proportion among the sexes
is unequal,
there is interference and resonance of waves,
which in extreme can provoke an electric arch.

The physical joining of bodies
is not but the end of miracle.