Dëshmi të gjalla të luftës italo-greke

Flet Nasto Kole:

Jam nga fshati Miçan i Përmetit. Kam ardhur në qytet në vitin 1951. Historia e luftës italo-greke më detyroi që të shkruaja dhe unë. Tërë këta njerëz që janë vrarë këtu, si nuk i morën nënat dhe baballarët e tyre? Si i lanë kaq vjet kështu?

Erdha punonjës në polici 8-9 vjet, pastaj punova në ushtri, në repart special për kufirin. Pa ardhur demokracia, erdhën italianët për të marrë eshtrat e ushtarëve të vrarë, Hysen Adem Pac dhe Muharrem Pac quheshin.

Kemi nxjerrë eshtrat jo vetëm në Përmet, por edhe në vende të tjera. Zgjati shu-më nxjerrja e tyre. Ka patur ushtarë të vrarë edhe në Kë-lcyrë, Kiçok. Kujtoj që italia-nët morën eshtra të ushta-rëve të tyre, por morën e-dhe eshtra ushtarësh grekë.

“Do t’ua japim, ne, thanë ata, për ato eshtra që s’iu takonin.

Edhe te fusha pas stadiumit në Përmet i morën të gjitha eshtrat (grekër dhe italianë)

Lanë vetëm disa që nuk dukeshin, sepse ishin mbuluar me shkurre. Kur u bë stadiumi, nga gërmimet u zbuluan mbi 10 varre. Më thotë Hysen Paci se ata i-shin të grekut, se kishin she-njat e tyre që dalloheshin, si: medalionin e varur dhe kryqet në qafë. Kurse italianët kishin si shenjë dalluese, përveç kryqit dhe një si hark mbi kryq. U mblodhën këto 10 varre, por s‘më kujtohet mirë se kush i mblodhi, i mo-rën në makinë e s’di se ku i çuan…Ka pasur dhe doku-mente, por në vitin 1997 u dogjën. Siç kam dëgjuar, në kishën e Kosinës ishte një gjeneral. Erdhi një familje nga Greqia dhe e ka marrë. Mendoj se Italia edhe grekët i ka marrë për hesap të vet.