Ahmet Zogu dhe fashizmi

Shoqja Eva ke nje emer te bukur,por zoti te ka denuar sepse ti lakmove shejtanin dhe harrove zotin tend krijuesin,dhe i afrove Adamit frutin e ndaluar,te njejten gje ben edhe sot lakmon Shejtanin Enver Hoxha.Ai ishte djalli vete cuditem qe nuk e kupton!

Djalli eshte ai qe te ka mbeshtetur ty more truthar a ja lshove syt se qka ka than haxhiu 01 me gojen e vet. Kqyre njeher kqyre.

Hamitmatjani shkruajti:

Shoqja Eva ke nje emer te bukur,por zoti te ka denuar sepse ti lakmove shejtanin dhe harrove zotin tend krijuesin,dhe i afrove Adamit frutin e ndaluar,te njejten gje ben edhe sot lakmon Shejtanin Enver Hoxha.Ai ishte djalli vete cuditem qe nuk e kupton!

Ju falenderoj qe ju pelqen emri im, po edhe engjelli dhe djalli jane brenda tek i gjalli.
I nderuar, pavaresisht nga nicku qe po perdorni ne kete forum, ju uroj me gjithe zemer te bindeni nje dite se gjerat nuk jane keshtu sic i mendoni ju. Suksese per te ardhmen.

Hamitmatjani shkruajti:

Shoqja Eva ke nje emer te bukur,por zoti te ka denuar sepse ti lakmove shejtanin dhe harrove zotin tend krijuesin,dhe i afrove Adamit frutin e ndaluar,te njejten gje ben edhe sot lakmon Shejtanin Enver Hoxha.Ai ishte djalli vete cuditem qe nuk e kupton!

Ishalla bon ma mire ti,se paske temperatur te kisha propozu me shku te doktori.
Ahmet Zogu ishte tradhetari dhe vrasesi me i madh i kombit shqipetar,e s'ke pse e ze ne goje emrin e Enver Hoxhes sepse gjate qeverisjes se xhaxha Enverit Shqiperia ka qene nje shtet mjaft i zhvilluar.

Te pershendes
Eklipsi

haxhiu01 shkruajti:

Disa shqiptar thone se Ahmet Zogu eshte atedhetar ka luftue
kundra serbeve e turqeve dhe kundra austrohungarezeve e disa thone se
ka qen tradhetar sepse princ vidit ja ofroi shpeten e tij per ta
qetsue gjendjen e rende ne shqiperi dhe kinse per kete Avni Rrustem ne
paris i bani atentat Esat Pashes dhe ne shiperi e shtni Avni Tucani tuci pulave nje te ri Beqir Vallterin qe ta vraj ne parlament Zogun dhe i gjori e plagosi ne krah Zogun dhe u bylle ne WC,pasi i premtuan amnesti ky u dorezue pa ba vetevrasje dhe i tregoi se e ka shtie Avniu,keshtu sot historia thote e shqiptareve !A patriot qe paska qen Avni Rrustemi !!!Por mire kush e pruni Zogun ne pushtet????Serbet more si jo,dhe si te lufton kundra serbeve ?!Edhe patriotet e sames e kundershtojshin Zogun a ne anen tejeter iu banen nepunsa e ambasadora te Zogut siq ishte patrioti i madhe Faik Konjica ambasador i fuqiplote ne amerike.Noli pasi e morri pushtetin per 6 muaj nuk mundi me shqiptar me ba dhe iku e ja la ma mire Zogut.

Enver Hoxhen kush e pruri ne pushtet Milladin Popoviqi;Mugosha ,Svetozar Markoviq Tempo dhe a ka pasur mundesi ky njeri ta luftoi serbin ?Jo!
Sali Berishen kush e pruri ne pushtet Ramiz Aliu more me ja mbeshtjell shqiptareve .Rugoven kush e pruri ne pushtet Fadil Hoxha me Rrahman Morinen dhe keta ishin ne sherbim te serbit gjere sa Rugovasit tani ja leshuan vendin Thaqit.
As per historin e Skenderbeut nuk kemi fakte te gjalla se a ka qen shqiptar apo turk sepse dihet se ky ka masakrue shqiptar musliman ma teper se turku dhe ne shqiperi e ka pasur nje keshtjelle e ne itali 21 keshtjella pra kan e paska mbrojtur Skenderbeu ?
Shqiptaret nuk kan histori te njemendet dhe as nje patriot shqiptar nuk po del qe ka luftue per troje e shqiptari sepse secili njeri tjetrin duke e shpallur tradhetar.Une kam punue ne Mal te Zi sidomos tek familjet e Rexhep Qosjes dhe serbisht a me besoni flitshin.Ne maqedoni kam punue na Zajac e ne çdo fshat dhe a e dini qe edhe femrat spiunojshin fqinjet,nuk ka pas familje qe nuk ka spiunue per njeri tjetrin.Ne Presheve edhe atje e di mire dhe e njejta gje!Ne kosove ma po dihet une kam punue si taxi dhe sa pleq me plisa te bardhe qe neper oda e qitshin plisin me nje ane dhe kur flitshin derse trima e çka me ju thene vete qata qena i kam pare ne oret e mengjezit duke shkue ne polici e dhene informata,bile edhe grat e do shpianikeve qe sta merrke mendja .
Vetem nje po ua them mbasi une nuk kam mundur tju bashkoi si nje vater e shqiptareve qe jeten time e kam flijue me qindra here as ti Sofra e Beton e there qe po mundoheni me ba bashkimin e trojeve mos u mundoni me humbe kohen se sherrin keni me ja pa,por dhinje kete qeshtje se as tana shtetet nuk po mundenme na ra ne fije se a jena qenje njerezore apo shtazore.

Patriotet Idriz Seferi,Pasi prof Bajram Kurti para luftes me duket me 1997 ne gazeten bujku me duket apo tjeter shkuajti per patriotizmin e keti Idriz Seferit te nesermen nje kusheri i Idrizit u takue me Bajramin dhe i tha ;Nrsr ti sot nuk distancohesh nga shkrimet e tua per ate pis,besen po ta japi pa te likvidue nuk kam me lan!Pse ?A e njeh ti kusheririn time apo po shkruan me fjalet e qenave ?A e dine ti qe ky ka vra shqiptar ka dhunue femra shqiptareve ua ka marr bagetin ?Aty prezence ishte edhe akademiku Begzad Baliu dhe e obliguam qe te distancohet sepse plumi ishte ma i forte,!Dhe a e dini qe Idriz Seferi nga krali serbise ka marr penzion te mire siq edhe bokseri Saliu tani qe kishte kerkue nje penzion nga serbet.
I vetmi shqiptar qe nuk ka pas lidhje me tradheti ka qen Shaban Polluzha dhe vete shqiptari nga nje fshat i gjakoves e ka vrare me gishtin e vete emrin ja kam harrue por ka ende deshmitar qe kemi punue ne ate fshat dhe qe vete deklaron duke na then se a pe shihni kete gisht ?PO ja banem!Ky gisht e ka vare Shaban Polluzhen,jam que e ja kam ngjite por me ndajten e din Fehmiu nga Seniku i Malisheves dhe njefare Shabani nga Bllaca ne moshe te shtyre tani.
Edhe ne maqedoni ka qen trim Mifaili Zajazit,pra dy Mifaila i madhi dhe ivogli qe kan ba gerdi ne shkini dhe sot e kesaj dite aty ne malin e Zajazit ka ka luftue ka ana e mahalles se Xhamise permbi naten ndegjohen zerat.
Zajaci eshte nje fshat ne maqedoni qe eshte i madh ne forme rrethore perqark maleve sa nje shtet dhe po te mendoni i ka kater mahalle,e xhumas,e xhamis,qelikat dhe nje nuk me kujtohet,aty ka burr atedhetar shqiptar e nuk po i permendi!

Haxhiu dhe Xhavo i cili te mbrone ty, sepse ja ka knaqur zemren me nje vend, aty ku te kam nenvizu...Me posht gjejeni veten se qfar jeni qe te dy! Mos u perlani sepse per te dy ka vend! Eshte nje mendim i Ukshin Hotit, tekstualisht i sjellur ketu....

Një herë, ndoshta fare rastësisht, u ndodha në dhomë (në qelinë e burgut) me një turk, me një serb dhe me disa shqiptarë të dënuar për vepra të ndryshme, por nga ata që u mungonin idealet dhe që u pëlqente mishi i thatë që ia sillnin turkut gjatë vizitave në një sasi bukur të konsiderueshme. Kjo gjë pastaj ia mundësonte turkut të shprehej më lirshëm për historinë tonë nacionale. Sipas tij Skënderbeu s’ishte tjetër veçse një gjeneral turk i cili, në marrëveshje të plotë me Sulltanin, kishte sunduar në këto troje nja 25 vjet. Marrëveshja konsistonte në faktin se ai, në këtë mënyrë, duke sunduar këtu, në këto troje, ia mundësonte sulltanit parapërgaditjet ushtarake për depërtim të mëtejshëm në Ballkan dhe përgjithësisht në Evropën e krishterë. Luftërat që Skënderbeu i kishte zhvilluar kundër turqve nuk kishin qenë të njëmendëta: turqit e kishin sulmuar atë herë pas here sa për t’ia larguar dyshimin Evropës për qëllimet e njëmendëta të armatave osmane dhe për forcimin e pozitave të vetë Skënderbeut. Për këtë shkak, Sali Berisha ishte një politikan i shkëlqyer, sepse në Tiranë kishte mundësuar hapjen e një shkolle turke, duke mos këmbëngulur në reciprocitet (dmth. që edhe në Stamboll të hapej ndonjë shkollë në gjuhën shqipe). Turqia ishte një shtet i madh. Numëronte rreth 150 milion frymë (së bashku me ata në ish BRSS) dhe kthimi i saj në Ballkan ishte i pashmangshëm. Ekzistenca e kombeve të vogla ishte e mundshme vetëm përmes tretjes (shkrirjes) në sisteme të mëdha. Ishte punë budallenjsh këmbëngulja jonë në kombëtaren, sepse askush nuk na pengonte të flisnim shqip nëpër shtëpitë tona. Në këtë pikë serbi i bashkohej me pohimin paralel se ata, serbët dhe rusët, aktualisht numëronin rreth 4 milion ushtarë dhe se kjo forcë ishte një garanci e mjaftueshme për zhvillimin e tyre si serbë. Kjo forcë gjithashtu e detyronte Turqinë që të binte në marrëveshje me ta kështuqë mëvetësia serbe nuk mund të rrezikohej në asnjë mënyrë. Në vërejtjen time se Serbia ndodhej në Ballkan (pra i rrezikohej mëvetësia) dhe se ky fakt do të duhej t’u impononte marrëveshje me shqiptarët mbi baza absolutisht të barabarta, që nënkuptonte pavarësimin e tyre në kufijtë etnikë dhe madje detyrimin serb (edhe moral) që t’i ndihmonin dhe jo t’i pengonin shqiptarët në misionin e forcimit të vetes me qëllim të rezistimit të depërtimit të sistemeve të mëdha, të mostretjes së vetes brenda atyre sistemeve ose së paku, me qëllim të imponimit të vetes (edhe të tjerëve) si faktor që do të përpiqej t’i përvetësonte (t’i kthente në të mirën e vet) efektet e reflektimit të ndikimit të sistemeve të tilla të mëdha – serbin e linin pa fjalë. Në fakt, nuk ishte edhe aq i shkolluar dhe mendja e tij nuk mund ta bluante ndonjë përgjigje adekuate, por nga reaksionet e tij kuptoja se në thelb të të gjitha hamendjeve, luhatjeve, habisë, dhe më në fund, refuzimit (sepse kështu urdhëronte politika e ditës) qëndronte mosbesimi: në fillim e kishte të vështirë ta kuptonte dallimin që bënim midis fesë dhe kombit. E kishte të qartë se ne nuk ishim turq, sepse flisnim shqip, por sikur nuk ia mbushte mendjen një fakt i tillë evident. I dukej sikur në rastin e parë të volitshëm, menjëherë do ta shkëmbenim gjuhën me fenë dhe do të reagonim si turq. Duke qenë kështu, -rezononte mendja e tij e pamësuar me këto risi, -më mirë do të ishte të merreshim vesh me turqit e vërtetë (që për ta do ta bënte nëna Rusi) se sa me ne, që nuk ishim turq të vërtetë, por që, si edhe ata, serbët, përkundrejt prezencës shekullore turke, e kishim ruajtur gjuhën tonë të bukur – shqipen. Nga reaksionet e tij e kuptoja se e ndjente veten më të sigurt po të lëshohej në gjumë në gjiun mbrojtës të nënës Rusi se sa të qëndronte gjysmë i zgjuar, duke menduar mbi mundësinë eventuale që shqiptari të ndryshonte sjelljen në momentin e ardhshëm. Nga reaksionet e tij mu kujtua një anekdotë që e kisha dëgjuar si fëmijë: Një shqiptar kishte vajtur për ta vizituar për lamtumirën e fundit një shok të tij serb që ndodhej në agoninë e vdekjes. Kur e kishte ndjerë prezencën e tij, serbi disi ishte zgjuar dhe kishte kërkuar nga shqiptari që t’ia ngriste shtrojën e shtratit dhe të shikonte përfundi: ”Kumbar, mos u hidhëro”, -i kishte thënë serbi, -sado që të doja, këtë pushkë e ruaja për ty. Nuk mu bë të vdisja pa të treguar të vërtetën.”. ”Valla kumbar” –i ishte përgjigjur shqiptari, duke u marrë ngrykë me të, -mos u bëj hiç merak se edhe unë nën jastëk e mbaja një sopatë.” Unë si fëmijë kisha kujtuar se kjo anekdotë ishte ndonjë fshehtësi e shqiptarëve, dhe nuk guxoja ta rrëfeja. Më vonë mbeta pa masë i habitur kur për herë të parë e dëgjova nga një serb pikërisht të njëjtën anekdotë, por me rendin e rrotulluar: tani serbi e vizitonte shqiptarin të ndodhur në agoninë e vdekjes. E kisha konsideruar fshehtësi një fakt që e dinin të gjithë, por që nuk e thonin. Më vonë kam hasur edhe serbë të shkolluar që i pranonin faktet, por gjersa një pjesë e tyre gjithnjë fajësonte politikën e vet për gjendjen e tanishme të raporteve midis nesh, dhe një pjesë e vogël më jepte plotësisht të drejtë, pjesa më e madhe nuk mund ta gëlltiste dot faktin se duhej të ndaheshim, ndonëse as këta nuk shihnin ndonjë rrugëdalje më të mirë. ”Mirëpo, - argumentoja unë në bisedë me turkun dhe me serbin e përmendur më lart, -arroganca e numrit dhe e forcës i shtyn shqiptarët të kërkojnë ”ombrellën” ”italo-gjermane”. ”Gjë që do të përfundonte në luftë” –e mendonim që të tre, por asnjëri nuk ishim të sigurt se historia do të përsëritej pikërisht ashtu siç kishte qenë.

Ju lutem perqendrohuni ne teme.Faleminderit per mirkuptimin.