Humor

1. Në kodër të qyqarëve


Gjatë ofenzivës së forcave serbo-çetnike, në verën

e vitit 1998, një familje nga Drenica shkoi në Prishtinë.

Kur u paraqit në Këshillin e Emergjencës, ata pasi e

shikojnë një listë, i thonë:

-E kemi një shtëpi të lirë në Kodër të Trimave, mund

t`ju vendosim nëse doni?

-Jo- ua ktheu drenicaku- mua ma gjeni një shtëpi

në Kodër të Qyqarëve, se po të isha trim, unë do

të isha tash në Drenicë, e jo këtu.

2. Prej nga je?



Gjatë ofenzivës serbe të shtatorit të vitit 1998,

në malet e Qyqavicës u strehuan shumë familje

nga Drenica. Aty dëgjova këtë dialog:

-Kah të patëm oj shoqe?

-Nuk di as vet. Kam qenë e martuar në Polac.

Dy javë ndejta në Galicë, një muaj në Dubofc,

dy muaj në Kollë e qe tri ditë jemi këtu në

bjeshkë. E ti a po e din ti tash nga jam?

 

3. A po qesin?


Gjatë luftimeve në Prekaz, në mars të vitit

1998, disa gra e fëmijë erdhën në lagjen tonë.

Baqica i kishte mjelë lopët dhe hyri në shtëpi.

Njëra nga gratë mysafire e pyet:

-A po qesin? Baqica duke aluduar tek lopët, i përgjigjet:

-Po valla, po qesin boll.

-Uh, qyqet na, donë me ardhë edhe këndej-ia kthei ajo.

-Qysh mori qyqet na, çka kishin me pi fëmijtë?

-Uh, gru, gru, unë mendova mos po gjuajnë shkjetë.

4. Kjo më nuk durohet


Në një fshat, diku në Kosovë, banorët kishin

ikur para ofenzivës serbe dhe ishin fshehur

në një mal. Ata, nga mali i shihnin shtëpitë duke

u djegur nga kumbarët e deridjeshëm serbë.

Kur shkjetë hynë edhe nëpër kopshtet me perime

dhe shkatrruan edhe serrat, njëri nga ata bërtiti:

-Vëllezër, kjo më nuk durohet. Kush është i gatshëm

të vdesë, le të vijë pas meje.

5. Do ta ndajmë oborrin


Një familje nga Drenica, me një kerr fëmijë,

ia mësyn Mitrovicës dhe vendoset tek një

familje e cila e pranon me ngrohtësi.

Pas pak ditësh, drenicaku kishte blerë dërrasa.

I zoti i shtëpisë e pa duke i shkarkuar dhe e pyeti:

-Çka po të duhen ato dërrasa, o lum miku?

-Burrë, vendosa ta ndajmë oborrin. Shumë fëmijë,

po përzihen e besa edhe po lazdrohen.

6. Mos i qaj tapetat


Njëri nga Drenica gjatë luftës së 98-ës ishte

vendosur në një familje në Mitrovicë. I zoti i

shtëpisë e kishte pritur mirë, por një ditë

ishte ankuar tek mysafiri se fëmijtë kishin

nisur t`ia shkatrrojnë tapetat në mur.

Drenicaku ia ktheu:

- Qysh bre nuk po të vjen marre, mua ma

kanë djegur shtëpinë e nuk u bë nami e

ti ankohesh për tapetat, lëri burrë fëmijtë

le të luajnë.

 

7. Veturën po e blej unë


Një familje kishte ikur nga lufta dhe ishte

vendosur në Mitrovicë. i zoti i shtëpisë

nuk kishte qenë edhe aq i fortë ekonomikisht,

por kishte vendosur ta mbante me shpenzime

të vetat. Kur iu harxhuan paratë, ai i tha mysafirit

se kishte vendosur ta shiste veturën. Ky farë trimi

e kishte pasur një duç marka me vete, por që nuk

e kishte shpenzuar asnjë cent, po i thotë:

-Veturën po e blej unë, sa e merr tjetërkush.

 

8. Këta kanë vdekur, jo unë


Një ushtar i UÇK-së nga Dërvari ishte plagosur

rëndë gjatë luftimeve të ofenzivës serbe të

shtatorit në Qyqavicë. Kur e gjejnë disa shokë

e tërheqin prej aty dhe e vendosin në një vend

të sigurt, i lajmërojnë edhe shokët tjerë.

Derisa vijnë të dytët, ushtarët i zë gjumi,

kurse ushtari plagosur nuk mund të flinte nga

dhembjet. Me të arritur, ata e pyesin:

-A nuk ke vdekur, a?

-Jo, unë jo, por këta shokët-iu përgjigjet

ushtari në shaka.

9. E kam nemë viçin


Në Prekaz të Poshtëm, derisa ishte si zonë

më e lirë, ishin vendosur disa familje nga

fshatrat ku ishte më rrezik nga luftimet.

I zoti i një shtëpie që kishte shumë mysafirë

e kishte prerë një viç. Pas dy ditësh aty

shkoi edhe një nip nga Gllobari.

Daja po i thotë nipit:

-Rras mish se e kam prerë atë viçin që

i thosha të hëngërshin qentë.

10. A e biem pulën o babë?


Njëri kishte pranuar në shtëpi disa të

zhvendosur. Një mbrëmje derisa hanin darkë,

çka kishte qëlluar, një fëmijë po i thotë të

zotit të shtëpisë:

-A e biem pulën o babë?

-Jo, jo, prit edhe pak!

Mysafirët merrnin ngapak, por nuk largoheshin,

duke menduar se njëmend do të bijnë edhe pulë.

Prit e prit, pasi pula nuk erdhi, ata u larguan

nga sofra.

Atëherë plaku i tha atij fëmijës:

-Bjere babo tash pulën!

Pasi i hëngri trohat e bukës, pulën e përzunë përjashta.

 

11. Uji në benzinë


Gjatë luftës, Qirezi ishte ende zonë e lirë

dhe e kontrolluar nga UÇK-ja. Aty bëhej

njëfarë tregu dhe njerëzit furnizoheshin

me artikuj të ndryshëm.

Njëri duke shprazur një kanistër me

benzinë, e mbante ombrellën sipër kapakut

të rezervoarit për të mos rënë pikat e shiut.

Njëri duke e shikuar këtë skenë i tha:

-O lum jarani, hiqe atë ombrellë, se uji ka hyrë

moti në kanistër.

12. O babë, hajde ngjitma bishtin


Derisa Besimi punonte në hapjen e istikameve

të UÇK-së në Polac, kishte thyer bishtin e kazmës.

Kur kthehet në shtëpi, e sheh të atin duke qëndruar

me një fqi.

Nga larg e thërret e i thotë:

-O babë, hajde ngjitma bishtin!

13. Këmba në fyt


Gjatë luftës edhe Bilalli nga Polaci, një kohë

të gjatë me familje kishte qëndruar në luginën e

Tushilës, në një tendë najloni.

Një natje i kishte thënë gruas:

-Allahile, a mundesh me i ra në fije një ëndrre

që e kam parë mbrëmë?

-Hë, hajërli qoftë- ia ktheu e shoqja.

-Gati më ka dalë shpirti, disi njëfarë trau më

kishte rënë në fyt dhe ma zinte frymën-ia ktheu ai.

Ndërkaq, ajo duke qeshur ia ktheu:

-Mos u bën merak, se nuk ka qenë tra,

por ishte këmba ime.

14. Andej ka përplot policë


Njëfarë Sadiku nga Kozhica, një ditë ishte

nisur këmbë për në Polac. Diku në rrugë e

takon njërin me veturë që shkonte në drejtim

të Qirezit. Ai u ndal dhe e pyeti plakun:

-A mund të shkohet për në Qirez?

-Çfarë Qirezi, more burrë, andej nga Beçiqi,

po vijnë forca të shumta. Ai e ktheu veturën,

e mori edhe plakun dhe kur arritën në Polac,

Sadiku po i thotë atij:

-Mua ndalma këtu se e kam një motër e po

zbres e ti nëse ke ndonjë punë shumë me

rëndësi, shko në Qirez, se ndoshta më kanë

bërë sytë se s`ka policë.

15. O ti njeri u kall


Në kodrën Te Lisat e Xanit në fshatin Polac,

një kohë të gjatë ka qëndruar një punkt i

policisë serbe. Ata ditë e natë gjuanin me

armë të ndryshme, kurse fshatarët vështronin

mos po vijnë më afër.

Një grua, një ditë po i thotë të shoqit:

-O ti njeri, u kall !

-Ai turrevrap nga dera e oborrit, të shikojë

mos po digjet fshati, kurse e shoqja ia pret:

-Jo, jo, nuk u kall fshati, por…

 

16. Dikush po lypë hu në këtë shtëpi


Njëri që e kishte shtëpinë afër me atë ku

ishte vendosur njëfarë komisioni i emergjencës,

një ditë duke kaluar pranë murit të oborrit të

vet, i vërejti dhjetra kuti të shprazëta të

gullashit. Shkoi në shtëpi dhe iu drejtua së ëmës:

-Nënë, dikush po lypë hu në këtë shtëpi. Si bën

që tinëz të hahen gullashat e neve po don me

na bi në bark pasuli i emergjencës.

-Jo, djali i nënës, nuk janë ata gullashat tanë,

po ata po i gjuajnë mbi mur në oborr tonin.

17. Do të vdesim të gjithë


Gjatë kohës së bombardimeve të NATO-s mbi

caqet serbe, njerëzit e patën shumë vështirë

nga sulmet e parreshtura të forcave serbe.

Një plak që i kishte humbur shpresat se do të

shpëtonin gjallë, iu thotë disa ushtarëve të UÇK-së:

-Edhe nëse shpëtojmë nga granatat, të gjithë

do të vdesim nga uria.

-Jo, axhë, liria është afër, dy javë mbahemi

me qumësht.

-E pastaj- ç`bëjmë?- tha plaku.

-Pastaj edhe dy javë e shtyjmë me mish, i presim lopët.

-Jo, jo, të gjithë do të vdesim- këmbëngul plaku.

-Ishalla akshami nuk na pret-ia kthu njëri.

Atëherë plaku u kthjellua pak e tha:

-Mos bre djalë, mos fol ashtu, a e din që e kemi

zotin, ai na ruan e na shpëton.

18. Rojet e lara n`gjak të lopës


Dy ushtarë të UÇK-së një mbrëmje kishin dalur

në roje. Shokët e tyre në “shtab” për nevojat e

ushtarëve kishin prerë një lopë aty në oborr.

Kur filluan gjuajtjet nga punkti i policisë serbe,

19. Çka po sheh?

Një ushtar i UÇK-së që kishte dylbi përpiqej

t`i përcillte fluturimet e avionëve të NATO-s.

Një shok i tha:

-A po sheh diçka?

-Po-iu përgjigj ai-piloti e ndezi një dunhill,

kurse unë e ti po pimë dushk mali të mbështjellë

me letër të thasëve.

 

20. Abeja ia sosi prapanicën policit


Katër pesë shokë, ushtarë të UÇK-së kishin

zënë pozitë të mirë përballë një punkti të policisë

serbe, por nuk kishin armë të tjera pos

kallashëve. Ata gjuanin në drejtim të policisë,

por pasi që plumbat nuk arrinin deri atje, policët

ua shplonin prapanicën dhe talleshin me ta.

Pas pak aty arrin Bekim Berisha-Abeja dhe kur

i sheh të mërzitshëm i pyet:

-Çka keni, mos iu kanë mbytur xhemitë në deti?

-Jo, i thanë ata-por këta kallashët tanë nuk po

na bëjnë punë.

-Hajt gjuani ju njëherë-iu tha Abeja.

Ata gjuajtën, kurse polici që u zhvesh, më nuk

u ngrit në këmbë, nga snajperka e Abesë.
 

Sigurimi i jetës

Një plak 97 vjeç shkon në një zyrë sigurimesh.
-Përshëndetje. Dua të bëj siguracion për jetën.
-Ç’thua gjysh! Siguracion për jetën? Sa vjeç je?
- 97, - i thotë plaku.
Nëpunësi, që gati sa nuk çmendet, e pyet sërish:
-Seriozisht e ke? Ç’të duhet ty siguracioni?
-Po ja, do të shkoj me babanë jashtë shtetit. Dhe menduam të jemi të siguruar, se nuk i dihet...
Nëpunësi, që zë kokën me duar:
-Sa vjeç është baba yt?
-130 mbush vitin tjetër.
-E çfarë do të bëni jashtë shtetit?
-Do të shkojmë të vizitojmë gjyshin.
Nëpunësi:
-Tallesh me mua? E sa vjeç është gjyshi yt?
-147-vjeçar.
-Po mirë, me ç’rast do ta vizitoni?
-Po ja, u divorcua nga gruaja dhe do të martohet prapë. Në fakt ai nuk do, por e detyrojnë prindërit...

Doganieri

Në kufi ishte një doganier i vjetër. Një ditë aty kalon me një makinë një djalë i ri. Doganierit iu duk i dyshimtë dhe e ndaloi. E pyeti se çfarë kishte në makinë dhe i riu i tha se kishte pleh kimik për lulet. Doganieri nuk e besoi dhe kontrolloi makinën, por gjeti vetëm pleh, kështu që e la të ikte shoferin. Për një vit djali shpesh kalonte doganën dhe doganieri gjithmonë brengosej nga dyshimi që i riu po ia hidhte dhe ai nuk e kapte dot. Pas dy vitesh doganieri del në pension dhe hap një lokal afër doganës. Një ditë, djali që kalonte me pleh për lulet ulet në lokal dhe doganieri e pyet:
-Më thuaj tani që nuk jam më doganier, ku qëndronte marifeti yt, se nuk besoj të merreshe me pleh për lulet?
-E thjeshtë fare more burrë, bëja kontrabandë makinash.

Dy shokët

Vdesin dy shokë dhe takohen në botën tjetër.
I pari:
-Si vdiqe ti?
-Disa herë e gjeta gruan në shtëpi të zhveshur dhe nga xhelozia më iku truri, ku nuk kërkova nëpër shtëpi dy orë: poshtë krevatit, në dollap, ballkon, poshtë tavolinës, në banjë, pas perdeve, në bodrum e mbi çati, deri dhe në oxhak.
-Po pastaj?
-Më hipi tensioni dhe më pushoi zemra. Po ti si vdiqe?
-Unë, një ditë, si zakonisht, isha te dashnorja. Kur papritur i vjen burri dhe ajo më fshehu në frigorifer...

40 gomarët

Mësuesi hyn në klasë dhe hap regjistrin, ndërkohë që nxënësit po bënin ende zhurmë. Për t’i vënë në sedër ai hap regjistrin dhe thotë gjithë ironi:
- A janë të pranishëm të 40 gomarët në mësim? (Klasa kishte 40 nxënës.)
- Po mësues, - hidhet Beni. - Madje gjithsej në klasë bëhemi 41 gomarë...
Mësuesi i nevrikosur e nxjerr përjashta Benin, ndërsa ky, duke dalë, i drejtohet prapë mësuesit duke i thënë:
- Profesor, prapë se prapë 40 gomarë mbeten në klasë, edhe me ikjen time.

Ëmbëlsira

Një djalë gjirokastrit shpallet si më i miri i rrethit në një olimpiadë dhe i gëzuar shkon t’ia japë lajmin familjes. I ati, sapo e dëgjon, për t’ia shpërblyer djalit këtë arritje, i thotë:
-Hajde të keqen babi se do të shpie në pastiçerinë më të mirë të vendit... që të shikosh dhe ti si hanë të tjerët ëmbëlsira.