T'i njohim krijuesit tanë.

PSE

Hidhërohem
Pse të desha
Pse të dua
Pse do të të dua
Përgjithmonë

Hidhërohem
Pse i pata
Sytë e mbyllur
Kur të pashë

NЁ SYTЁ E MI

Hyre në jetën time
I tejdukshëm

Në zemër asgjë
Nuk më gëzon

Ato ditë nuk do t’i ndërroja
As me margaritarët e botës

Asgjë nuk shkëlqen
Më shumë në sytë e mi

Larg teje
Plot dhimbje

DUHET

Duhet të jetoj që të ekzistoj
Duhet të këndoj që të mos qaj
Duhet të buzëqesh që të mos vuaj
Duhet të dashuroj që të mos harroj

Megjithatë jeta vazhdon
Edhe pa Ty

TI

Edhe njëherë
Le buzët e tua
Të rrëshqasin në të miat

Edhe njëherë
Dua të ndjej prekjet e tua
Edhe pse më bëjnë
Që trupi të më rrëqethet

Dua të mos zgjohem kurrë
Nga kjo mrekulli
E fshehtë shpirtrash

NJЁ ЁNDЁRR ME TY

Aurora e një udhëtimi
Numëronte njëmijë e një net
Valë nëpër mjegulla
Duke kërkuar kohën që ikë
Qenie të larguara
Të mashtruara me yjet
Të bashkuara me dritën e hënës
Të përkundura në zemrën time
Të pushuara në kujtimet që flenë
E përjetoj dashurinë tonë
Të përqafoj
Një ëndërr me ty
Më lehtëson jetën
Ende të dua

DASHURI E HUMBUR

Mbrëmja bie
Me peshën e saj
Mbi liqe
Shoh zjarr

Afrohem
Sytë më shkëlqejnë
Qaj vajtoj
Për një dashuri të humbur

Ndoshta jam në ëndërr
Ëndrrat janë të paqarta
Edhe shumë të zeza janë
Fundja e fundit do t’i ngjyrosë
Do të përziej ngjyrat e tyre

Botën nuk e kam larg
I shoh dritat
Edhe toka mund të bëjë zhurmën që do
Dikush do të më ndiej

Ndoshta kërkoj tepër
Do të ndaj ngrohtësinë e shpirtit
Në qoftë se bota ndryshon...

SHI NË ZEMRËN TIME

Jashtë bie shi
Si në zemrën time

Ato pika që bien në tokë
Lot vuajtjesh
E lot qetësie janë

Rikujtoj shikimin tënd
Zemrën tënde
Duart tua
Zërin tënd
Që aq shumë i dua

Jashtë bie shi
Si në zemrën time
Që thotë pa u hamendur
Oh sa të dua

Frikohem nga amshimi
Frikohem nga fjalët e mia
Nga të gjitha frikohem

Ti nuk je me mua
Por dashuria që kam për ty
Më mban në jetë
Derisa të shkoj larg nga këtu

Ndoshta sot, nesër, më vonë
Do të vij të të shoh TY
Dhe shiun që nuk ndalet

EH

Sikur ta kisha ditur sa të dua
Do të kisha dashur edhe më shumë
E ti më fale harresën
Ajo që është më e rënda
Si vdekja
Kurse unë prapë të pres
Të më duash
Të të rikujtohem
Për këtë jetoj
Dhe për ty

NË KËTË VEND

Kopshtet kanë lule pa erë
Dëshirat janë vuajtje
Parajsa të ndërtuara me shpirtra
Zjarret flenë
Yjet janë prej gjaku
Çmenduria të mbanë për dore
Djalli ka buzëqeshjen
Frika të thurë harresën
Ëndrrat gri shpresat zi korb
Shpirtra të palosur në valixhe
Margaritar të mërzitur
Në gjokse të vuajtur.
Hijet e vesës humbin kujtimet
Dëshpërimet trillojnë përralla
Lotët e derdhur thahen
Pa i parë kush
Mëngjesi prapë agon
Në këtë vend tmerri

NË QETËSINË E SHPIRTIT

Dua ta shuaj zjarrin
Që djegë dëshirat

Në qetësinë e shpirtit
Ndiej zërin tënd

Një e kaluar që rikthehet
Rijeton në mua
Ma ledhaton jetën
E qëndisur me vuajtje
Që më lidhi me ty

E ti ma fale
Harresën ...

NË SHPIRTIN TËND

Bleve kënaqësitë
Në duart e grave

Huazove buzëqeshjet
Gjërave që kanë shpirt

Dëgjove këngë dashurie
Te varrezat.

Edhe nëse jeton
Në gjeth të tharë
Në shpirtin tënd
Dua të vdes

MË THUAJ

Më thuaj diçka pa lidhje
Bëj çka të duash
Vetëm eja sonte

Nëse vdekja
Ka shikimin tënd
Le të vdes sonte
Pa menduar

Dhe para se të vdes
Të lutem më puth
Dashuria le të vdesë natën

Vishu me trupin tim
I shto pak ngjyrë të kuqe
Sepse dua t’ju përqafoj
Ty dhe vdekjen

PRES

Dëgjoj klithma grash
Një gjitar kënaqet
Duke dhënë shpirt

Bubullimat e dashurisë
Mbi gjokset e lakuriqësuar
Shëtitin një të panjohur

Unë pres e merakosur
Buzëqesh duke qarë

Një zë i keq më vjen
Duke pëshpëritë
Kurrë më...!
Kurrë më...!

JETA NUK ЁSHTЁ KЁNGЁ

Në këtë orë të natës
Pa lëmoshë pa identitet
Në faculetë letre lash buzët

Tufë flokësh të pathinjura
Një shami të mëndafshtë
Lapsin plot shpresë e lash

Zërin tënd të humbur
Që vetëm unë e ndjej
Si këngë mallëngjyese

Jeta nuk është këngë

TЁ DUA KËSHTU

Qepa fustan prej qielli
Kisha flokët si flamur
Valonin në puhi këngësh

U takova ballë për ballë me qiell guri
Krimbi i krimbave më pëshpëriti
Të dua kështu lakuriq

Atëherë humba çdo gjë
Më mbeti vetëm lëkura

TЁ GJITHA KЁTO I DO

Qindra betime tërë jetën
Për një orë për çdo natë
Në gjithë pranverën do

Në mes shtratit një trëndafil
Që lexon dëshirat e tua do
Zjarrin që ndez qoshet e syrit
Kënaqësitë që përjetohen si dashnorë çift

Të gjitha këto i do para se të mplakesh
Para se të të shpijnë prapa asaj dere
Ku diejt mbyllen

ZEMRAT TONA

 

Zemrat tona nuk e durojnë hidhërimin

Zemrat tona nuk e durojnë përçmimin

Zemrat tona nuk e durojnë trishtimin

Zemrat tona kërkojnë përqafim të përzemërt.

 Ç`THA NJË PLAK NË KARADAK

 

Një plak

Në një odë në Karadak

Drodhi mustakun

Foli pa i bërë zemra lak

 

-Këtu në Karadak

Është i bardhë

Një zambak

Është një cak

Kah ai ngjitemi

Pak nga pak!...

 

PLEPAT NË RUGOVË

 

Në Rugovë

Etërit tanë-paganë

Këngës ia thonë

Pagëzimit i besojnë.

 

Në çdo oborr mbjellin plepa

Rritën e çdo plepi

Me rritën e bijve e përcjellin

Dhe jetën vazhdojnë.

 

Sa herë morti

Zemrat na i rëndon

Qan pikëllueshëm oborri

Një plep aty mungon.

 

Po kur vjen në këtë botë

Një njomëzak i ri

Shpirtëzohet shtëpia

Plepi gjethon përsëri.

ME VËLLA JAM TRIM

 

Hape zemrën e bardhë

Vëllai im

Me ty jam dy herë më i fortë

Në lojë e në kushtrim.

 

Kur ti më shtrëngon

Pa hile më do si vëllai-vëllanë

Unë ndihem i pavdekshëm si Anteu

Armiqtë frikën na e kanë.

 

Sa herë ti vëlla më mungon

Krahu i djathtë s`më punon.

 

E gjithë Arbëria

Jemi ne vëllazëria.

ZEMRA E HËNËS

 

Një kozmonaut i vogël

Me satelit

Ra mbi qepallë të Hënës

Në zemrën e saj u ngjit.

 

Ai çapkën

Me zë tenori

Zemrën e Hënës

E deshi dhe e mori.

 

Edhe Hëna pati faj

E ka dehur

Me bukurinë e saj.

 

 ATJE

 

Atje ku erërat lozin

Me barin e njomë

Vajzat shpleksin gërshetat

E barinjtë me dele

Në fusha vërshojnë

Si nuse me duvak

Pishat e bleruara kundrojnë…

 

Kundruall kalaja ilire 

legjendë e histori

avujt e tokës bukanike

kah maja e shkëmbinjve nxitojnë

qiellin lakmojnë…

 

Një vogëlushe luan me valëzën e bardhë

Në livadhin përskaj tjetra bën kurorë

Vrapojnë pastaj nën atë dardhë

Dhe marrin ABETAREN në dorë.

 

KROI

 

Një ah me kurorë të gjerë

Plot me degë e fletë

Mbi të bilbilat këngëtarë

Nën të vocat margaritarë

 

Ahu madhështor

Me atë të lavdishmen kurorë

Nën të mbretëron freski

Gurgullon kroi flori…

 

Nga arat zbresin korrëtarë

Me rend ulen me hijen plot bar

Pranë kroi gurëbardhë