ZAGORIA "PERLA PROFIL I BISKUAR" Kristaq

Mahnitje me emrin “Devis”
në një pentagram
ku loznin nota të ëmbëla të Luginës
dhe një ofertë luani;
një djalosh që iu prenë ëndrrat
dhe nuk hëngri dot
trahanë e dhromonit
me gjalp të tretur e me erë trëndelinë...

Shkëlqejnë sytë e Admiralit
nga kënaqësia
që ushtron majoneza te rusi,
në një bjeshkë pronë boronicash...
Latinët e ndiejnë veten në Amerikën e tyre
para peshkut pa “skelet”...
Francezët :”Të lumtë, koko!”

Ç’ndodh kështu me yjet?
Ka horoskop për kulinarinë?
Ç’ shenjë do të ishte Dhimosteni?

Pikturë habije, Piktura habit habitjen…
Në të një firmim dielli: Dhimitër…
Kodi kushtetues step sallën akademike
Shqipfolësi, francezfolës Jorgji befasues,

Nga kujtesa e trevës dalin si nimfa baladat
duke shenjëzuar origjinën:
Shenjat zoodikale të gjitha të afta.

Stepen të huajt nga inteligjenca e prodhuar
nga avokatë zgjidhës ankthesh…
Në hapësira resh
vrapojnë vargëzimet
dhe shpërndajnë turmën e reve,
pastrojnë perdet e syve kaltërues;

pasthirrmat lëshojnë
pasthirrmime nga dhimbjet
lakonizmi thumbon në një togfjalësh ironie…
Hija kërkon të mbytë dritën,
pamundësia e torturon në fushën 64 kutishe,
ku “Shah-Matet” s’janë të rëndomta”
tronditin tokën…

Mbinë trëndafilat
në hapësirën inteligjente,…
Emrin ia vendosa vetvetes…
Vila s’paska pështymore!

15. Udhëtim Shene Dielash

Nipërit nuk ngopen me gjyshin…
U pëlqejnë “Përrallat e Babos me Mbret”…
Ç’të ishte Mbreti?

Mbret përrallash apo Mbreti i Vërtetë?
Shtojzovallet zbulojnë kurmet
nën melodinë më magjepse të Globit dyditësh…

mbushur me aromë frutash të tejpjekura
që presin dorën e florinjtë të përkujdesjes…
barqet nisin udhëtimin nëntëmuajsh
të zënë në Shëne Dielat!

16. Shkëlqimim raportesh

Vajzat dhe dhëndurët
e shohin Të Mençurin si dritën e syrit
dhe me dritën e Syrit…

Hëna e plotë,
Dielli i nxehtë,
Shkëlqimi i prindit!

17. Parakalim historik

Ç’ndodh?
A mund që shkëlqimi të dalë në pension?
A mund të dalë në pension deti?
A mund të harrohet poetika e bukur:
“Kur dilje në ballkon e rrije
ç’bëhej në “pikant”… e dije”;

apo refreni i një kënge të madhe të gjuhës:
“Edhe po më prenë fytin
do të gjendet në ecje të ëmbël
një A, B, C;

apo legjendat
tek fluturojnë
në hapësirën e lirë nga pushtimi,
teksa Profeti i mposht
pistoletën - hekur
gjermanit të ardhur në tokën e tjetrit,

i mundur nga pyetja e madhe retorike:
“Mirë unë që di kaq gjuhe bote
dhe me një krismë do vdes në vendin tim,
po ti ku do ta kesh varrin,
e ke menduar, or ar… mik?…
Hekuri nuk të ndihmon të prehesh…”.

Gjermani mbeti si një pikëçuditëse
dhe përgjigja iu zu në fyt…
Pa hekurin që krismonte
në zhvlerësim total,
pa sytë e mençuruar
të profetit Thoma tek “shtinte”,
sytë tek mundnin me filozofi të tijtë….

Një tufë zogjsh perëndorë
u nisën trumb nga qiparisët e kishave,
kambanat e Luginës së Katër Grykave
zhurmuan të gjitha
dhe fikën zjarrin e ndezjes…

Hekuri i ftohtë ngjante si meit…
Duke u zhvleftësuar
në kulmim të heshtjes.
Në kor këndonin të gjallët
dhe jo të gjallët
e ngritur nga varrezat shekullore ilire
këngën e Andonit të madh:

“Mëmëdhe quhet toka,
atje ku ka rënur koka! “
Në Kastelanet,
Vërritë, Lumrat, arëminxoret…

18. Lirikë e pambaruar retrospektive

Kur të vij në fshat, e dashur,
të më presësh siç di vetë,
vish ç’të duash fustan najlon
a fund me palë,
pritëm buzagas,
fshatarçe, thjeshtë!

19. Mallim i bardhë

Më mori malli për miqtë,
mikeshat dhe fshatarët,
kur çohen mëngjeseve
pagdhirë,
të sodit si ikin dhëntë
përtej malit
me çobanët,
t’ia kthej këngës zagorite
me grykë!

Më piku malli
për lindjen e Diellit,
për perëndimin ngjyrë alle
mbi shkëmbin e Zhejit,
për koncertet festive
të ansamblit të zogjve
mbi degët e qiparizit,
mbi degët e plepit,

për fletët si duar njerëzish
të fikut e pjergullës ,
për ujin e freskët, akull
dhe verës…