Bijtë e Njerëzisë

Titulli: Bijtë e Njerëzisë Sun Jul 13, 2008 10:12 pm

Këto janë disa poezi nga libri im i parë me poezi. Çdo sygjerim ose kritikë është e mirëpritur. Ju falënderoj për kohën tuaj.

BIJTË E NJERËZISË

Ne nuk lindëm perandorë

dhe as mbretër s’jemi ne

nuk kemi zbritur nga qielli

por kemi lindur mbi dhe.

Ne jemi bijtë e punës,

mundimit dhe djersës

ne jemi bijtë e mjerimit,

ëndrrës dhe shpresës.

Ne jemi bijtë e dhëmshurisë,

faljes dhe pendimit

ne jemi bijtë e dashurisë,

të ëmblës dhe gëzimit.

Ne jemi bijtë e modestisë,

të së mirës dhe virtytit

ne jemi bijtë e njerëzisë,

që e keqja kurrë s’na mbyti.

SHQIPONJA SHQIPTARE

O shqiponja jonë krenare

ti përjetë do të fluturosh

e fortë si shkëmb në ato male

ti përherë do të qëndrosh!

O shqiponja jonë shqiptare

ti trimërisht do të luftosh

kështjellën tënde mijëravjeçare

ti gjithmonë do ta mbrosh!

Ti do të jesh e lirë

atje lart përmbi qiell

do ta thyesh çdo zinxhir

që çdo nepërkë do të hedhë!

KOMBI SHQIPTAR

Kombi shqiptar nëpër shekuj

ka duruar porsi hekur

ka duruar si çelik

çdo pushtues dhe armik.

Për të mbrojtur këtë vënd

ka qëndruar porsi shkëmb

këtë vënd kaq të dashur

me dete gjaku e ka lagur.

E ka mbrojtur me kokë e këmbë

e ka mbrojtur me shpirt e dhëmbë

e ka mbrojtur dhe do ta mbrojë

nga çdo gjarpër dhe ulkonjë.

BETIMI I USHTARIT

Ti atdhe më jep nder

për ty gjakun do të derdh

do ta derdh për liri

për shqiptarë e shqiptari!

Do ta derdh për ty shqiponjë

që je trime porsi zonjë

do ta derdh për ty moj nënë

për qumështin që më ke dhënë!

GJERGJ KASTRIOTI

O Gjergj Kastrioti! O strateg!

Ti anijen e mbytur e nxore në breg!

O Gjergj Kastrioti! O filozof!

Ti i bëre shqiptarët të jenë tok!

Ti u mësove shqiptarëve rrugën e bashkimit

ti u tregove atdhetarëve rrugën e shpëtimit!

Hordhi të tëra ty t’u sulën

por në gjunjë kurrë s’të ulën!

I përballove të tëra si luan

hallall buka, o kapedan!

Ti e ngrite lart flamurin e lirisë

i paharruar qofsh o diell i shqiptarisë!

NAIMI

O Naim, o gojëmjaltë

o bilbili pendë artë

o Naim, o trim, o djalë

ç'më magjepse me ato fjalë!

O pëllumbi i lirisë

o ti yll i shqiptarisë

o shqiponja në flamur

fjalët e tua s'vdesin kurrë.

Ti nga gjumi ne na zgjove

shumë këngë na këndove

shumë këngë për liri

qindra vjersha për Shqipëri.

TRADHTARI

E shite vëndin për ca flori

turp të kesh, o faqezi!

E dhe atdheun për ca para

harrëm buka, maskara!

Kujtove se gjell’ e botës është më e mirë

në fillim mbase, por pastaj të vjen pështirë.

Kujtove se bota do të respektojë më shumë

sa të të shfrytëzojnë, por pastaj të hedhin në lumë!

Kujtove se jashtë, mund të gjesh nënë dhe baba

por prindërit, nuk ndërrohen or budalla!

BISHA E EGËR

Isha bishë e egër

por ti o shpirt më zbute

kur duart e ngrohta

në gjoks m’i fute.

Më zbute me bukurinë

dhe fjalët e tua të ëmbla

ma çlirove zemrën

o dritë që vjen nga hëna.

Më zhyte të tërë

në detin e kënaqësisë

ti ma hoqe mëndjen

moj bija e mrekullisë.

BUKURIA

Ti je frymëzim i çdo poeti

je kënaqësi e çdo mbreti

ti mahnit çdo njeri

kot s'të thonë bukuri.

Nuk ka njeri në këtë botë

që nga ty nuk u ngroh

të gjithë ata që lindën

kur të panë u çuditën.

Të tërë të kanë dëshirë

dhe duan të të zotërojnë

qiellin edhe tokën

për ty e trazojnë.

Në ëndrrat e të gjithëve

ti mbretëron

o moj bukuri

pse na torturon?

PËRGJIGJA E EMIGRANTIT

Kur e pyetën një emigrant

se si ndihej kur u kthye

u përgjigj me lot në sy,

i emocionuar dhe i mallëngjyer.

Në shumë vënde isha

në shumë vënde shkova

por Shqipërinë e dashur

kurrë s’e harrova.

Shëtita tërë botën

pashë shumë mrekullira

po asnjëra nuk ishte

më e bukur se Shqipëria!

fla

» Ne bijtë e shekullit të ri
» MILITANTI I LIRISË – FADIL VATA